“ชีวิตที่ไม่ยึดมั่นถือมั่น เป็นอย่างไร ?”
“ … ถามว่า เมื่อละวางทุกอย่าง คืนสู่ความเป็นธรรมชาติแล้วน่ะ แล้วเราจะมีชีวิตได้อย่างไร ?
ก็มีชีวิตโดยการไม่ยึดมั่นถือมั่นนั่นเอง
ก็ต้องวางทุกอย่างลงนั่นเอง
การจะไปถึงจุดผ่องแผ้ว มันต้องทิ้งทุกอย่างนั่นเองนะ
กายภายนอก มันก็เป็นเรื่องของสมมติภายนอกนั่นแหละ
ความบริสุทธิ์เป็นเรื่องของ “ใจ” ต่างหาก
จะเข้าถึงความบริสุทธิ์ได้
ก็ต้องเป็นใจที่วางทุกสิ่งทุกอย่างลง
หลุดจากการยึดมั่นถือมั่นทั้งปวง
ซึ่งตรงนั้นน่ะ มันเป็นวิถีของสมณะไปแล้วนั่นเองนะ
ถึงแม้เป็นฆราวาส ก็เรียกว่าเป็นผู้ที่ ไม่สัมผัสโลกแล้ว
ทิ้งโลกไปแล้วนั่นเอง
ถ้าใจยังข้องอยู่กับโลก ยังสัมผัสโลกอยู่
จะไม่สามาถไปถึงจุดนั้นได้
เพราะฉะนั้นความเป็นพระ ความเป็นสมณะ
เป็นเรื่องของ ใจ นั่นเอง
คือใจที่มันวางทุกอย่างในโลกลง
ที่ท่านเรียกว่า สิ้นอาลัยในตัณหา
หมดแล้วซึ่งเยื่อใยทั้งหลายทั้งปวงในโลก
ธาตุขันธ์ มันเป็นเรื่องของธาตุขันธ์
ถ้าถึงจุดนั้น
ใจจะน้อมไปเพื่อเป็นวิถีสมณะโดยธรรมชาติอยู่แล้ว
ก็คือ ไม่สัมผัสโลก
ไม่มาติดข้องอยู่กับสิ่งใด ๆ ในโลกแล้วนั่นเอง
ก็จะเป็นผู้ที่อยู่ได้ด้วย สุญญตวิหารธรรม
ก็คือ ว่าง … จากตัวตน … จากการยึดมั่นถือมั่น
ธาตุขันธ์มันก็ดำรงไปตามอายุสังขารนั่นแหละ
แต่ ใจ ของผู้ที่เข้าถึงธรรม ท่านก็วางทุกอย่างลงเสียนั่นเอง
แต่ถ้าใจเรายังมาติดข้องอยู่กับโลก
มันก็ยังต้องละ ต้องคลายออกนั่นเองนะ
จึงจะคืนสู่ความเป็นธรรมชาติได้ … “
.
ธรรมบรรยาย
โดย พระมหาวรพรต กิตฺติวโร
Photo by : Unsplash
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
