เรื่องสั้น : จดหมายจากกลุ่มดาวจระเข้ ดาวประกายพรึก พระจันทร์ ดาวเหนือ…และอื่นๆอีกมากมาย
===============================
กาลครั้งนี้ …ใช่ เธออ่านไม่ผิดหรอก นี่ไม่ใช่กาลครั้งหนึ่ง หรือครั้งไหนๆที่เคยเกิดขึ้น
แต่คือกาลครั้งนี้…..ที่นี่ ตอนนี้ ที่เธอกำลังอ่านอยู่นี่แหละ
เอาใหม่….
กาลครั้งนี้ ในยุคสมัยที่ผู้คนต่างเชื่อมต่อ connect กัน
ผ่านอินเตอร์เน็ตเร็วบรื๋อ และสมาร์ทโฟนสุดเจ๋ง
ณ ดินแดนอันห่างไกล …แต่ก็ไม่ห่างไกลเกินไปนัก
พระจันทร์ กับ ดวงดาว กำลังพูดคุยกันในค่ำคืนที่ดาวเต็มฟ้า
“คืนนี้เงียบจังเลยเนอะ” พระจันทร์พูดขึ้นมา พลางหาวไปด้วย
“ ใช่ๆ พี่จันทร์ ” ดาวประกายพรึกว่า “ วันนี้เห็นว่ามีนัดแข่งบอลโลกอะไรซักอย่าง พวกมนุษย์เลยไปนั่งดูกันหมด ”
“ เมื่อก่อนนั้นนะ พวกมนุษย์จะชอบถามพวกฉันเวลาหลงทาง หรือจะเดินทางไปไหนในตอนกลางคืน”
“ แล้วก็ใช้พวกเราช่วยบอกเวลาด้วยนะพี่เหนือ ” กลุ่มดาวจระเข้เสริม “ ตอนหัวค่ำ จะเห็นพวกเราทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ พอเที่ยงคืน …เราก็จะอยู่ตรงหัวพวกเขาพอดี๊ พอดี
และจะค่อยๆลับขอบฟ้าไปตอนใกล้รุ่งสาง ”
“ …ซึ่งก็เป็นเวลาใกล้ๆกับที่ฉันจะออกมาปรากฏตัวพอดี ” ดาวประกายพรึกกล่าว
“ แล้วพวกมนุษย์เขาก็ยัง เอาฉันไปตั้งชื่อลูกของพวกเค้าด้วยนะ … “ดาวพระศุกร์” ยังไงล่ะ ”
“ ไอ้นั่นมันเป็นละครทีวี เจ้าพรึก ” กลุ่มดาวจระข้หัวเราะ
“ถ้าพูดถึงเรื่องชื่อล่ะก็ …มนุษย์ยืมเอาชื่อฉันไปตั้งเยอะแยะเลยล่ะจ้ะ” พระจันทร์โผล่หน้าออกมาจากเมฆที่ลอยผ่านไปหนึ่งปุย
“ จันทร์เพ็ญเอย ศศิธรเอย หมิงยเว่เอย มิกิเอย Chandraเอย Dianaเอย Lunaเอย… ”
“ ใช่ๆ ถ้าเรื่องความงามล่ะก็ ยกให้พี่จันทร์เขาเลยล่ะ ” ดาวเหนือเสริม
“ ถึงกับมีมนุษย์บางคนเคยกล่าวว่า ‘หากจ้องตะวันนานไป อาจทำให้เธอตาบอด แต่หากจ้องจันทร์นานไป เธออาจกลายเป็น...กวี ’ ”
“อะแฮ่มมม!! ” มีเสียงกระแอมเบาๆแว่วมาจากขอบโลก ดาวประกายพรึกจึงตะโกนบอก
“ ขอโทษจ้า พี่ตะวัน ฉันแซวเล่นเฉยๆ ”
......มีเสียง “คร่อกฟี้” ดังกลับมาแทน พี่ตะวันแกน่าจะละเมอแหละ
“เมื่อก่อน พวกคนน่ะ ชอบฝากข้อความถึงฉัน ….ให้ไปบอกคนอีกฟากนึงของโลกด้วยนะ ” พระจันทร์เล่าต่อ
มีเสียงเป่าปากวี๊ดวิ๊วว ดังมาจากพวกดวงดาว
“ บ้างก็เป็นโคลงกลอน เป็นนิราศ เป็นไฮกุ ..บ้างก็แต่งเป็นเพลง หรือบางครั้งก็มาขออธิษฐานขอพรจากฉันก็มี ”
“ ช่ายยย…. ” เสียงดังมาจากท้องฟ้าเบื้องล่าง ใกล้พื้นโลก สายลมนั่นเอง
“ บางที เค้าก็จะฝากกับพระจันทร์ แล้วให้พระจันทร์มาบอกชั้นน อีกที….ซู่ ซู่ ”
“ อ้า โรแมนติคเนอะ พวกมนุษย์เนี่ย ” ดาวเหนือว่า
“ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยแล้วล่ะ ....ตั้งแต่มีอินเตอร์เน็ต พวกเขาก็แช็ตผ่านกันได้ทันทีเลย ไม่ต้องฝากอะไรไปกับพวกเราแล้วล่ะ ”
พระจันทร์ตัดพ้อ
“ แล้วพวกเขาก็ไม่ต้องถามหาทิศทางจากเราเหมือนกัน เดี๋ยวนี้ใช้ Google map กันหมดละ ” กลุ่มดาวจระเข้เสริม พลางสะบัดหางเรียงเป็นตัวอักษร G เพื่อประกอบคำพูด
“ ช่ายยยยย!!!! ” สายลมพัดหวีดวิว “ เดี๋ยวนี้อะน้า เวลาพวกเขาร้อนก็ไม่ต้องออกมานั่งใต้ต้นไม้ ให้ฉันช่วยพัดดดดด
แค่หยิบรีโมทเปิดแอร์ก็เย็นสบายยยย …… จะคิดถึงฉันก็แค่ตอนจะมาตากอากาศเท่านั้นแหละ ทั้งๆที่ฉันก็อยู่รอบๆตัวพวกเขาตลอดแท้ๆ ซู่ ซู่ ”
“ พูดถึงตากอากาศนะ ซ่า “ ทะเลกล่าวขึ้นมาบ้าง “ เมื่อก่อนมนุษย์ก็ชอบแวะเวียนมา พูดคุยปรึกษาปัญหาชีวิตกับฉัน
เดี๋ยวนี้มานั่งกินเบียร์กับเพื่อนแล้วก็กลับ …..ส่วนฉันเหมือนเป็นแค่พร้อพประกอบฉากเฉยๆไปซะแล้วล่ะ ซ่า ซ่า “
“ หรือว่ามนุษย์จะลืมพวกเราไปแล้วจริงๆ? ” ดาวประกายพรึกกล่าว
“ อืมมม…..”
ทุกสิ่ง ‘อืม’ ขึ้นมาเกือบพร้อมกัน
ดาวประกายพรึก: “ ถ้างั้นเราต้องส่งสารอะไรซักอย่างเพื่อบอกมนุษย์!! ”
กลุ่มดาวจระเข้: “ แล้วมันจะไปถึงพวกเขาได้ยังไงล่ะ ในเมื่อพวกเขาไม่เห็น ไม่ฟังเสียงเราแล้ว”
พระจันทร์: “เราต้องการอะไรบางอย่างที่เชื่อมโยงเข้าไปในจิตใจมนุษย์”
ทะเล : “เหมือนสายรุ้งที่เชื่อมผืนน้ำกับผืนฟ้า เอ…เขาเรียกว่าอะไรนะ ที่มนุษย์เอาไว้ข้ามแม่น้ำลำธารน่ะ ซ่า ซ่า”
สายลม : “ ช่ายยยย ฉันเองก็เคยเห็น ตอนพัดผ่านเมืองของมนุษย์ ซู่ ซู่”
ดาวประกายพรึก: “ ม้ารึเปล่า? ”
ดาวเหนือ: “ ม้ามันว่ายน้ำเป็นที่ไหนล่ะ? ”
กลุ่มดาวจระเข้: “ เอ๊ะ หรือจระเข้”
ดาวหนือ “ จะได้โดนงาบก่อนจะข้ามไปถึงน่ะสิ ”
ดาวประกายพรึก “ หรือฮิปโป”
ดาวหนือ “ โดนงาบเหมือนกันแหละ… แค่อาจจะดูน่ารักกว่าหน่อย ”
กลุ่มดาวจระเข้: “ เอ ว่าแต่ทำไมฮิปโปถึงไม่มีกลุ่มดาวนะ”
ดาวประกายพรึก “ ไม่รู้สิ สงสัยชื่อยาวไปมั้ง …‘กลุ่มดาวฮิปโปโปเตมัส’ คนเลยขี้เกียจเรียก”
ดาวหนือ “ อย่าเพิ่งนอกเรื่องกันซี่ เจ้าเข้ เจ้าพรึก ”
กลุ่มดาวจระเข้ & ดาวประกายพรึก: “ โทษๆ พี่เหนือ”
สายลม “ นึกออกแล้ววว สะพานนน งายยย ซู่ ซู่ ”
ทะเล “ ใช่ๆ สะพาน …ซ่าซ่า”
กลุ่มดาวจระเข้ “ ….ปาทังก้า ..ปาทังกี้ ”
ดาวเหนือ “ อะไร? ”
กลุ่มดาวจระเข้ “ ก็…. ซู่ๆซ่าๆ ปาทังก้า ปาทังกี้ไงพี่เหนือ เป็นเพลงเชียร์พวกของมนุษย์อะ เวลาที่… ”
ดาวเหนือ “ ไม่ๆ อะไรของเอ๊งง!! มันใช่เวลาเล่นมั้ยเนี่ย? ”
กลุ่มดาวจระเข้ “ แหมม ขำๆอะน่าพี่เหนือ”
ดาวประกายพรึก “ ว่าแต่เราจะสร้างสะพานขึ้นมายังไงล่ะ ไปยืมไม้จากป่างั้นเหรอ?”
สายลม “ ช่ายยย…อาจจะต้องอย่างน้านน ซู่ ซู่ ”
ดาวเหนือ “แล้วมันจะเข้าไปในใจมนุษย์ได้ยังไงนะ? ”
สายลม “ น่านสิน้า ซู่ซู่ ”
พระจันทร์ “ ไม่ใช่ทำจากไม้.... แต่มันต้องเป็นสะพานที่เชื่อมจาก “รูปธรรม” ไปยัง “นามธรรม” ”
ทะเล “….เหมือนแบบที่พวกจิตรกรมองดูพวกเราแล้วคิดเป็นภาพในใจ แล้วก็วาดออกมา ซ่าๆ”
ดาวประกายพรึก “ฉันรู้แล้ว มันเรียกว่า‘จินตนาการ’ ไง!!! ”
ดาวเหนือ “ ใช่แล้ว เจ้าพรึก!! ”
กลุ่มดาวจระเข้ “ …เหมือนที่พวกคนมองเรา แล้วนึกจินตนาการเป็นภาพจระเข้ใช่มะ พี่เหนือ?”
ดาวเหนือ “ ใช่ ตามนั้น พูดจามีสาระก็เป็นหนิเจ้าเข้ ”
ทะเล “ โอเค ซ่า แล้วเราจะส่งผ่านจินตนาการไปยังผู้คนยังไงกันนะ? ซ่า ซ่า ”
“ เรื่องนั้น ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง ” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาจากขอบโลก… พระอาทิตย์นั่นเอง
“ อ้าวตื่นแล้วเหรอ พี่ตะวัน ” พระจันทร์ถาม
“ ก็ใช่สิ “ พระอาทิตย์ตอบเสียงงัวเงีย “ พวกเจ้าเล่นคุยกันซะดังขนาดนี้ จะให้หลับต่อได้ไง ”
“ มาๆ ขึ้นมาเลยมั้ยล่ะพี่ ”
“ เฮ้ย ยังดิ ….นี่มันยังตีสี่อยู่เลย …ขึ้นไปตอนนี้ เดี๋ยวพวกสัตว์ พวกคนมีได้งง ได้อัพรูปกันจนโซเชี่ยลแตกกันพอดี ”
“ 55555+ อินเทรนด์เหมือนกันนะพี่ ” พระจันทร์ขำ
“ ว่าแต่พี่ตะวัน แต่ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเราจะส่งผ่าน ‘จินตนาการ’ ให้กับพวกมนุษย์พร้อมกันยังไงหมดน่ะ ” ดาวเหนือถาม
“ ไม่ต้องพร้อมกันก็ได้มั้ง แต่หากมีใครสักคนเข้าใจสารของเรา เขาก็อาจจะส่งออกไปเรื่อยๆเองแหละ ”
………
แล้วพระอาทิตย์ก็รับฟังสารจากพวกพระจันทร์ ทะเล สายลม เหล่าดวงดาว และทะเล
ฝากดาวเสาร์ให้ช่วยจดบันทึกไว้ที่วงแหวน ก่อนจะค่อยๆถักทอเป็นเส้นใยโดย ดาราจักรเครื่องปั่นด้าย (Pinwheel Galaxy)
แล้วส่งกลับไปที่พระอาทิตย์ ด้วยลูกธนูจากคันศรของกลุ่มดาวคนยิงธนู (Sagittarius)
……………..
พระอาทิตย์เก็บผืนจินตนาการไว้กับตัว
ครั้นพอถึงรุ่งอรุณวันใหม่
พระอาทิตย์ก็ได้ส่งผ่านผืนจินตนาการนั้นไปพร้อมกับแสงแรกของวัน
……ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่ผม (ผู้เขียน) ออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นพอดี
เลยได้รับข้อความนั้นที่เป็นดัง
“จดหมายจากกลุ่มดาวจระเข้ ดาวประกายพรึก พระจันทร์ …และอื่นๆอีกมากมาย”
ดังนั้นจึงต้องขอโทษด้วยสำหรับเพื่อนผู้อ่านทุกท่าน
ความจริงแล้ว…เรื่องนี้จึงไม่ใช่ “เรื่องสั้น”
หากแต่เป็นสารที่ พวกเขาอยากจะสื่อถึงพวกเรา ผ่านใครซักคน ดังที่กล่าวมา
( ซึ่งบังเอิญว่าหนึ่งใน”ใครซักคนนั้น”คือ… ฉันเอง)
อันเนื้อความนั้นมีดังนี้….
(อ่านต่อตอนหน้า)
…………..
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
