นิยาย : บันทึกรักบทที่ 6,7
"ครอบครัวต้องมาก่อน ความสุขส่วนตัวมาทีหลัง
ความรักคือมายา แค่ภาพลวงตา มาแล้วก็ไป"
"อาเหมย ลื้ออย่าขัดใจเตี่ยเลยนะ"
"ฮึก ๆ ม๊า แล้วใจเหมยละคะ"
"เห้อออออ อยู่ ๆ กันไป เดี๋ยวก็รักกันเองนั่นแหละนะอาเหมย"
"ม๊า ฮึก ๆ "
เหมย พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น เพราะไม่อาจฝืนในคำสั่งของเตี่ย แล้วก็ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นลูกอกตัญญู
"ถ้าการแต่งงานกับคนที่เตี่ยหามาให้ จะทำให้เหมยเป็นลูกกตัญญู ทำให้ม๊า ทำให้เตี่ยสบายใจ เหมยก็จะทำ หือ ๆ ๆ แต่ขอเวลาอีกหน่อยนะม๊า นะม๊านะ ม๊าช่วยพูดกับเตี่ยหน่อยได้ไหม"
"อาเหมย ม๊าก็สงสารลื้อนะ แต่เราเกิดมาเป็นผู้หญิง อย่าดื้อนักเลย"
ถึงฉันจะโตมากับคำว่า กตัญญูรู้คุณ ตอบแทนบุพการี ทำหน้าที่ภรรยา ดูแลลูก สามี แต่ฉันก็มีหัวใจ
ฉันไม่เคยมีแฟน ไม่เคยรักใคร ก่อนหน้านั้นเตี่ยก็สบายใจที่เห็นว่าฉันไม่มีแฟน ไม่เคยเห็นกังวลเลยว่าฉันจะขายไม่ออก มาตอนนี้ ตอนที่หัวใจฉันบินตามหนุ่มตาน้ำข้าวไปแล้วนั้น เตี่ยกลับจัดหาคู่มาให้ แถมบังคับให้ฉันต้องรับไว้อีก
ตอนนี้ใจฉันลอยไปไกลถึงอังกฤษ คิดถึงแต่คุณทอม จนจะเป็นบ้า ฉันจะบอกกับเขายังไงดี จะตัดใยรักนี้ได้อย่างไร
ฉันไม่มีเหตุผลใด ให้ปรึกษาเขาได้เลย แค่ความรักหรือ แค่ความรู้สึกหรือ แค่เรื่องของคนสองคนหรือ
แต่เราก็ยังไม่เคยคบกันเลยจริง ๆ นั่นแหละ แค่เขียนจดหมายถามไถ่ข่าวคราวของกันแค่นั้นเอง
ไม่แน่ว่าป่านนี้ คุณทอมเองก็คงมีแฟน แต่งงานไปแล้วก็ได้ ฉันอาจจะคิดเพ้อฝันไปเองคนเดียว
หัวใจเป็นของใครกันหนอ เป็นของฉัน เป็นของเขา หรือเป็นสมบัติของเตี่ยกับม๊า
ฉันจะทำอย่างไรดี ถึงยังไงฉันก็จะขอยื้อเวลาให้นานที่สุด เท่าที่จะทำได้
ในวันที่ฉันพยายามหักห้ามใจ ไม่รู้จะคิด พูด ทำ ยังไง กับใคร ไม่รู้เลยจริง ๆ เรื่องแบบนี้จะพูดกับใครได้ จะมีใครเข้าใจจริง ๆ ไหมหนอ แม้แต่ !!!
พระเจ้าคะ
ในวันที่ฉันเพิ่งเข้าใจตัวเอง ว่าทำไม ที่ผ่านมาฉันถึงมีความทุกข์ในใจมากมายขนาดนั้น ทำไมใจไม่เคยอิ่มเต็ม เหมือนรอใครสักคน หรืออะไรสักอย่าง
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้างในใจฉันรู้มาตลอด ว่าฉันคือความพิเศษ
กว่าหัวใจจะกล้าออกเดินทาง ค้นหากันจนเจอ
พอได้เจอแล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้
จะมีคนมาแทรกกลาง พรากวิญญาณเราจากกันอีกแล้วหรือ
โอ้เอ๋ยความรัก เข้ามาทายทัก แล้วก็ลาจากไป
😭
ฉันไม่รู้ว่าคุณยายผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างไร แค่ฉันอ่านไดอารี่ยังเศร้าขนาดนี้ แล้วพวกเขาที่เจอกับเหตุการณ์จริงล่ะ จะทุกข์ทรมานใจขนาดไหน
คุณตาทอมน่าจะช่วยอะไรคุณยายได้บ้าง ทำไมไม่เห็นคุณยายพูดถึงเลย
หรือว่าคุณยายไม่ยอมบอกอะไรเขา
โธ่ ! คุณยาย ทนเก็บความทุกข์ไว้คนเดียวสินะ
คุณยายคงรักคุณตามาก จึงไม่อยากนำความเดือดร้อนใจมาเล่าให้ฟัง
แต่คนรักกัน ก็ต้องแชร์ทั้งสุขและทุกข์สิ อืม แต่ตอนนั้นพวกท่านยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันนี่นา คุณยายทำถูกแล้ว
"โอ้ย !!! เฟอร์กี้ เธอมีหน้าที่แค่ศึกษา ไม่ใช่ตัดสิน ชอบสงสัยอะไรไปเรื่อย เดี๋ยวก็ได้เจอกับตัวเข้าหรอก"
เฟอร์นันด้าบ่นให้กับความงอแงของตัวเอง เสร็จแล้วก็ตั้งใจอ่านบันทึกต่อไปเงียบ ๆ
"คุณยายมักจะเขียนถึงพระเจ้าบ่อย ๆ แล้วพระเจ้าไม่ช่วยอะไรคุณยายบ้างเลยเหรอ"
เฟอร์นันด้า เธอสงสัยกับทุกเรื่องจริง ๆ นั่นแหละ
จำต้องแยกจาก
ฉันจะทำอย่างไรดี จะคุยกันต่อไปแบบนี้ คงยิ่งทรมาน ยิ่งเห็นแก่ตัว
แต่จะบอกเขาไปยังไง เขาอาจไม่ได้คิดอะไรกับฉัน แล้วฉันละ ทำใจได้เหรอ รับความจริงได้เหรอ
ถ้าต้องหยุดการติดต่อสื่อสารกัน เพียงเพราะฉันต้องแต่งงานกับชายผู้ที่ได้ชื่อว่าสามี
เราต้องหยุดคุยกันจริง ๆ หรือ
ทุกวันนี้เขาก็ไม่เคยบอกว่ารัก มีแต่ฉันเองที่ทึกทักรักเขาข้างเดียว
บอกเขาดีไหมนะ หรือไม่ต้องบอกดี
ไม่ต้องบอกก็ดี เพราะเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน
ฉันแค่ต้องตัดใจรักให้ได้ แค่นั้นเอง
เอาแบบนี้แหละ ดีแล้ว
ฉันคงต้องทบทวนตัวเอง ทั้งที่หัวใจไม่ยอมรับ
จะห้ามหัวใจให้หยุดรักเขายังไงหนอ ทรมานดีจังเลย
หรือฉันจะหายไปเฉย ๆ เงียบไปเลย
ไม่ไหวหรอก มันเจ็บเกินไป
แต่ปล่อยทิ้งไว้ คงไม่ยุติธรรมสำหรับคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วย
เฮียเล้งก็ไม่ได้ทำผิดอะไร แถมชอบฉันจริง ๆ
ไม่เข้าใจเลย ถ้าแค่เฮียจะปฏิเสธ ฉันอาจจะขอร้องเตี่ยให้คิดใหม่ แต่นี่เฮียเต็มใจที่จะแต่งกับฉัน แถมเฮียก็เป็นคนดีมากด้วย
คงมีฉันคนเดียวสินะ ที่มีปัญหา ที่คิดมากไปเองคนเดียว
คุณทอมก็คงไม่เดือดร้อนอะไร
เฮียเล้งก็รักฉัน เตี่ยก็พอใจ ม๊าก็สบายใจ
คงถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องหยุดหลอกตัวเอง หยุดพร่ำเพ้อ ฝันหวานไปตามหัวใจ
หน้าที่ของลูกที่ดี ภรรยาที่ดี ต่อไปฉันคงเป็นแม่ และต้องเป็นแม่ที่ดีให้ได้ด้วย
❤️❤️
คืนนี้เฟอร์นันด้านอนอ่านบันทึกบนเตียง เมื่ออ่านถึงคำว่าเป็นลูกที่ดี ภรรยาที่ดี และแม่ที่ดี ก็ทำให้เธอต้องหยุดอ่านบันทึกของคุณยาย แล้วนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง ด้วยความไม่เข้าใจในความคิดของคุณยายในตอนนั้น
"มันเกี่ยวอะไรกันด้วยเหรอ ความรักของคุณยาย ทำไมมีข้อแม้เยอะจัง"
ด้วยความที่เธอถูกเลี้ยงดูมาแบบชาวตะวันตก ทำให้เธอไม่ค่อยเข้าใจว่า การแต่งงานของคุณยายว่าทำไม ไม่ใชเรื่องของคนสองคน ทำไมไม่เกิดจากความรักของคนสองคน
เฟอร์นันด้าตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมา แล้วกดหาเบอร์คุณแม่ของเธอทันที
ตี๊ดดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดดด
ไม่มีคนรับสาย
"คุณแม่คงกำลังยุ่งอยู่ ช่างมันเถอะ เราแค่อ่านบันทึกเพื่อทำความเข้าใจ ไม่ได้จะไปเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นสักหน่อย รู้แค่นี้ก็ดีแล้ว"
เฟอร์นันด้า บอกกับตัวเองในขณะที่วางมือถือลง แล้วกลิ้งตัวไปมาบนเตียงอีกหลายรอบ
"เฟอร์ไม่ ok กับสิ่งนี้ เฟอร์ไม่เข้าใจ"
เธอยังคงคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นและความรู้สึกยังติดค้างอยู่ในใจ
"โอ้พระเจ้า ความรักทำไมมันถึงได้เข้าใจยากอย่างนี้นะ"
เรื่องราวรูปแบบของความรักของแต่ละคู่ แต่ละคน แต่ละช่วงวัย ล้วนมีความแตกต่าง ขนาดตัวเราเอง เมื่อวันเวลาเปลี่ยนไป บวกกับประสบการณ์ชีวิตที่เพิ่มมากขึ้น
การได้รับรู้เรื่องราว ต่าง ๆ ทั้งจากคนใกล้ตัว จากสังคม สื่อโซเชี่ยล ล้วนเป็นข้อมูลที่ดี และเป็นประโยชน์
บางเหตุการณ์เราไม่จำเป็นต้องเจอกับตัวเอง ก็สามารถศึกษา ทำความเข้าใจจากคนที่เขามีประสบการณ์มาแล้ว หรือถ้าอยากจะเข้าใจ เข้าถึงจริง ๆ ถ้ามันจะเป็นไปได้ก็ลองเองให้มันรู้ไปเลย !!!
ความรักออกแบบไม่ได้จริง ๆ !!!
เฟอร์นันด้าเขียนลงไปในสมุดบันทึกของตัวเอง พร้อมเน้นข้อความนั้นด้วยเครื่องหมายดอกจัน
*อย่าถามหาความหมายของคำว่ารัก จากผู้ที่ไม่เคยมีความรัก ยิ่งคนที่ไม่เคยผิดหวังจากความรักด้วยแล้ว อารมณ์ ความรู้สึก ความเข้าใจในรักนั้น เขาไม่สามารถถ่ายทอดมันออกมาให้ใครรู้ได้หรอก*
อย่าถามหาหนทางกับผู้ที่ไม่เคยออกเดินทาง
อย่าถามหาหนทางกับผู้ที่ไม่เคยออกเดินทาง
ผู้สังเกตการณ์
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน คอมเมนต์ ไลค์ แชร์
ผู้แต่ง : SMXL
สำนักพิมพ์ : Laksamontra
เครดิตภาพประกอบ : canva.com
- 11
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
