๗. ผู้นำ-ผู้ตาม และ ธรรมบรรยาย
ธรรมบรรยาย (บทคัดย่อชิ้นที่ ๔ - ๔๕)
ทีนี้จะเรียนรู้ธรรมะนั้นต้องเรียนที่ใจจึงจะรู้จักธรรมะ ไปเรียนที่ข้างนอกนี่ไม่รู้จัก ไปรู้จักบางแง่ของธรรมะ ต้องเรียนที่ใจ จะเป็นก้อนหินหรือลูกหรือเมีย หรือทรัพย์อะไรนั้น ถ้าเราไม่มีสิ่งนั้น ก็ไม่มีความหมายอะไร ทีนี้สิ่งนั้นมีขึ้นเพราะเรามีใจ มันต้องเรียนที่ใจ
ทีนี้เมื่อเรียนที่ใจแล้วเรียนอย่างไร ดูที่ใจ ดูอะไร ก็ต้องดูสิ่งที่เรียกว่า ธรรมะลักษณะ คือว่าลักษณะของธรรมทั้งหลายที่ปรากฏที่ใจนั้น มันปรากฏอย่างไร
เมื่อเรียนที่ใจต้องเรียนด้วยสติ และเรียนเพื่อให้รู้ธรรมะลักษณะ คือว่าลักษณะของสิ่งทั้งหลายที่ปรากฏที่ใจนั้น ปรากฏอย่างไร ให้ดูให้รู้ชัดว่ามันปรากฏอย่างไร
ธรรมชาติของจิตมันก็ต้องคิด เรื่องอะไรไปบังคับให้มันหยุดคิด แน่นอนจุดหมายของการฝึกจิตก็คือ เพื่อจะใช้มันให้เป็นประโยชน์ จิตที่ฟุ้งซ่านที่จริงก็ดีแล้ว แสดงว่ามันว่องไว มันไม่โง่ จิตนั้นมันไม่ใช่ว่ามันฟุ้งอยู่ตลอดเวลา
การเรียนสิ่งที่เรียกว่า ธรรมะนั้น เรียนให้รู้จักธรรมะลักษณะของจิต จิตเกิดอย่างไร? อย่าไปห้ามมัน สิ่งทั้งปวงมันจะเกิด มันก็ต้องเกิด เมื่อมันเกิดแล้วจะไม่ให้มันเกิดก็ไม่ได้ แล้วเมื่อมันจะจากไปอย่าไปห้ามมัน เราห้ามมันไม่ได้
ถ้าเราเรียนโดยวิธีไปห้ามเกิด ห้ามจาก นี่ชื่อว่าเป็นศัตรูแก่ตัวเองแล้ว เราเรียนผิดแล้ว เรื่องของเรื่องไม่ต้องทำอะไรเลย เมื่อมันเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด
แต่การปล่อยมี ๒ อย่าง ต้องปล่อยด้วยสติสัมปชัญญะ คือรู้ตัวชัด รู้ชัดว่าขณะที่กำลังเกิด เมื่อเป็นเช่นนั้น การเฝ้าดูจิตก็ไม่เป็นการทำลายจิต แล้วก็ไม่ปรุงแต่งจิต เมื่อจิตไม่ถูกปรุงแต่งไปด้วยตัณหา หรือความต้องการ แล้วไม่ได้ถูกยับยั้งกัน จิตมันก็กลายเป็นธรรมชาติกลางๆ ตามเรื่องของมัน เมื่อจิตเกิดดับตามเรื่องของมัน ก็หมดเรื่องที่ต้องไปยุ่งกับมัน
...
ธรรมบรรยาย ณ วัดสนามใน นนทบุรี ขณะนั้นท่านเขมานันทะยังครองสมณะเพศ - ถอดเทปและจัดพิมพ์ (โรเนียว-เย็บเล่ม) โดยกลุ่มศึกษาและปฏิบัติธรรม เมื่อ กันยายน พ.ศ. ๒๕๒๒
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
