นิยายเรื่อง ความรักคือปลาทู 10
ตั้งแต่วันนั้น ไทเกอร์ก็แทบไม่ได้ออกจากบ้านอีกเลย จะไปได้ก็ต่อเมื่อ คุณแม่ใส่เสื้อที่มีสายจูงให้ แล้วพาไปเดินเล่นในทุ่งหญ้า แต่ก็ไปได้ไม่นาน เพราะไทเกอร์ไม่ชอบใส่เสื้อที่มีสายรัด มันอึดอัด ไม่เป็นอิสระ พอใส่แล้วไทเกอร์ก็แทบไม่ยอมเดิน หรือขยับตัวเลย
แต่ก็ยังดี ที่ได้ออกมาสูดดมกลิ่นสายลม แสงแดด สัมผัสกับความสดชื่นจากธรรมชาติ ได้และเล็มน้ำค้างบนยอดหญ้า ดูผีเสื้อและแมลงตามพุ่มไม้บ้างก็ยังดี
เก้อก็มีหัวใจนะแม่
วันหนึ่งไทเกอร์รอจังหวะที่พี่สาวพาไปเดินเล่น และในขณะที่พี่สาวเผลอ เพราะมัวแต่เล่นเกมในโทรศัพท์มือถือ ไทเกอร์เรียนรู้วิธีถอดเสื้อได้แล้ว มันไม่รอช้า รีบทำตัวลีบเล็กถอยร่นออกมาจากเสื้อ สะบัดและถีบเสื้อออกพ้นตัว แล้วรีบกระโดดขึ้นไปบนกำแพงรั้วบ้านทันที
"ต้มจับฉ่าย อย่าไป !"
อลิซตกใจ ตะโกนตามไล่หลังไทเกอร์ แต่มันก็ไม่สนใจ วิ่งหนีไปทางบ้านของไวโอเล็ต หายไปในสวนกล้วยของคุณยาย ไม่ยอมหันมามองอลิซเลย
"ไทเก้ออออออออออออ กลับมา มิ้ว ๆ ๆ ไทเก้ออออออออ"
อลิซชะเง้อคอมองตามไทเกอร์ไปอย่างผิดหวัง พยายามร้องเรียกหาอีกสักพัก แล้วกลับมามองที่สายจูงในมืออย่างรู้สึกผิด เก็บเชือกขึ้นมาเดินกลับบ้านไปฟ้องแม่ของเธอ
"คุณแม่ขาาาา น้องหนีไปแล้วค่ะ"
"อ้าว น้องหนีไปได้ยังคะลูก"
"น้องถอดเสื้อทิ้งแล้วก็วิ่งหนีขึ้นไปบนกำแพง"
"สงสัยน้องคงคิดถึงแฟนละมั้ง"
"แฟนอะไรเยอะแยะก็ไม่รู้นะแม่ เมื่อเช้าหนูก็พาไปหาบีนี่มาแล้วนะ"
"อ่ะ ก็เขาเป็นพระเอก"
"เจ้าชู้จริง ๆ ยิ่งกว่าขุนแผนอีกนะไทเกอร์"
อลิซวางสายจูงให้แม่ของเธอแล้วก็บ่นให้ไทเกอร์เพื่อกลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง ที่เผลอปล่อยไทเกอร์หลุดไป
"ดีนะแม่ ที่แมวตัวเมียไม่รู้จักตีกันเหมือนในหนัง ไม่งั้นละก็ หน้าบ้านเราคงได้เป็นสนามมวยแน่"
"แมวตัวเมียที่ไหนก็ต้องผ่านด่านแม่ก่อนไหมคะ"
"สุดอ่ะ"
"ไทเกอร์เหรอ"
"แม่ไทเกอร์นั่นแหละค่ะ ฮา ๆ ๆ"
อลิซได้ที เล่นซะคุณแม่เอ๋อไปเลย
แมวนอนหลับ
ไทเกอร์ที่ไม่ได้เจอกันกับไวโอเล็ตมาหลายวัน ในหัวใจร้อนรุ่มยิ่งกว่าไฟสุมทรวง วิ่งตรงไปที่บ้านสวนของคุณยายทันที
"อ้าวพ่อรูปหล่อ หายไปไหนมา ไม่เห็นมาหาไวโอเล็ตเลยนะ"
คุณยายทักทายไทเกอร์ในขณะที่กำลังเก็บใบกะเพราอยู่ในแปลงผักหลังบ้าน ทำให้ไทเกอร์หยุดชะงักนิดหนึ่ง
"เมี๊ยววววว ๆ"
"อยากกินหัวปลาทูละสิ มา ๆ ๆ วันนี้ทอดปลาทูไว้ตั้งแต่เช้ามืดแล้ว เดี๋ยวยายไปเอาปลาทูคลุกข้าวให้นะพ่อ มิ้ว ๆ ๆ"
คุณยายว่าพลางวางมือจากการเก็บกะเพรา แล้วเดินเข้าไปในครัวหลังบ้าน พร้อมร้องเรียกให้ไทเกอร์ตามเข้ามาด้วย
"มิ้ว ๆ ๆ ๆ "
เมื่อคุณยายคลุกข้าวใส่ชามมาได้แล้วก็เอาออกมาวางให้ไทเกอร์
"เมี๊ยวววววว"
ไทเกอร์นั่งลงใกล้ ๆ ชามข้าวคลุกปลาทู แต่ไม่ยอมกิน
"เมี๊ยวววววว"
"อ้าว ทำไมไม่กินละ กินเลยลูก"
ไทเกอร์ใช้เท้าหน้าแตะไปที่ชามข้าว แล้วเลื่อนให้คุณยาย
"เมี๊ยวววววว"
คุณยายยิ้มให้ไทเกอร์ด้วยความเอ็นดู
"คิดถึงไวโอเล็ตใช่ไหม"
คุณยายเดินหายเข้าไปในบ้าน
ในขณะที่ไวโอเล็ตก็กำลังตะกุยตะกายที่ประตู เพราะเธอเองก็ได้ยินเสียงร้องเรียกของไทเกอร์เหมือนกัน
ไวโอเล็ตเองก็แทบไม่ได้ออกไปข้างนอกอีกเลย เพราะลูก ๆ ของคุณยายกำชับเอาไว้ว่า อย่าปล่อยให้เธอไปเล่นกับแมวจรจัดนอกบ้านอีก กลัวจะติดเชื้อโรคร้ายกลับมา ยิ่งถ้าเผลอไปกินหนูที่ชาวบ้านวางยาเบื่อด้วยแล้วจะยิ่งแย่
"แม่อย่าปล่อยให้ไวโอเล็ตไปเที่ยวเล่นข้างนอกบ้านอีกนะคะ เดี๋ยวน้องจะติดเชื้อโรค เชื้อพยาธิกลับมา ค่ายา ค่ารักษาแพงไม่เท่าไร แต่ถ้าน้องป่วยขึ้นมา คงน่าสงสารน่าดู"
ลูกสาวของคุณยายกำชับไว้ก่อนกลับไปทำงาน
"หมา แมว แถวบ้านเรามันก็อยู่กันตามมีตามเกิดแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วละลูก จะให้แม่ขังมันไว้แต่ในบ้าน แม่คงทำไม่ได้หรอก"
"นะคะแม่ เพื่อสุขภาพของตัวแมวเอง เราต้องป้องกันไว้ก่อน ถ้าแม่ไม่อยากให้ไวโอเล็ตป่วย อย่าปล่อยน้องไปเล่นข้างนอกอีกนะคะ"
"เออ ๆ เอางั้นก็เอา แม่จะขังมันไว้แต่ในบ้านก็แล้วกัน"
คุณยายรับปากลูกสาวของเธอ เพื่อความสบายใจ ทั้งที่ความจริงแล้วคุณยายสงสารไวโอเล็ตที่สุด ที่ต้องถูกขังให้อยู่แต่ในบ้าน ไม่ได้ออกไปวิ่งเล่นเหมือนเมื่อก่อน
วันนี้ไหน ๆ ไทเกอร์ก็มาหาไวโอเล็ตถึงบ้านแล้ว คุณยายจึงยอมให้ทั้งสองได้ออกมาพบ มาเล่นด้วยกันเหมือนเดิม
"ถึงเป็นแมวก็มีหัวใจนะ ฉันจะไปห้ามความรักของพวกเธอได้ยังไง ไป ๆ ไวโอเล็ต ออกไปหาพ่อรูปหล่อไป ดูสิ นั่งมองข้าวคลุกปลาทูรอเจ้าอยู่นั่น"
ทันทีที่ประตูเปิดออก ไวโอเล็ตรีบพุ่งตัวออกไปหาไทเกอร์ ทันที
"ไทเกอร์ ฉันคิดถึงเธอที่สุดเลย"
"ฉันก็คิดถึงเธอไวโอเล็ต"
ทั้งสองคลอเคลียกันไปมาอย่างน่าเอ็นดู
"กินข้าวคลุกปลาทูกันนะ"
ไทเกอร์ใช้เท้าหน้าแตะที่ชามข้าวเลื่อนส่งให้ไวโอเล็ต
"ฉันอิ่มแล้ว เธอกินเถอะ"
"งั้นเธอกินข้าวเป็นเพื่อนฉันนะไวโอเล็ต"
"อืม เธอกินก่อนสิไทเกอร์ เดี๋ยวอิ่มแล้ว ฉันจะไปขอคุณยายเอาขนมแมวเลียมาให้เธอชิมนะ"
คุณยายยืนมองลูกแมวทั้งสองพลอดรักกัน แล้วเผลอยกหลังมือขึ้นมาซับน้ำตา
😂
มิ้ว ๆ ๆ ความรักคือปลาทู🐱
แล้วพบกันใหม่นะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เอ็นดูต้าว ๆ ๆ ๆ
ผู้แต่ง : แสงอักษร
- 11
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
