ความรักคือปลาทู ตอนที่ 11 ฉบับเต็ม
เมื่อแมวน้อยทั้งสองกินข้าวคลุกปลาทู อิ่มแล้ว จึงพากันเข้าไปเล่นใต้ต้นมะม่วงน้ำดอกไม้ ที่สวนหลังบ้านคุณยาย
ไวโอเล็ตสังเกตเห็นไทเกอร์มีความกังวลใจ จึงเอ่ยถาม
"ไทเกอร์เธอมีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่า"
ไทเกอร์ไม่อยากจะพูดให้ไวโอเล็ตต้องกังวลใจ แต่ตัวมันเองก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไงเหมือนกัน
"ไวโอเล็ต คือฉัน อาจไม่ได้ออกมาหาเธอได้เหมือนทุกวันแล้วนะ"
ไวโอเล็ตเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจไม่น้อย รีบถามกลับทันที
"เกิดอะไรขึ้นเหรอไทเกอร์ เธอไม่อยากเล่นกับฉันแล้วเหรอ"
เธอพูดพลางสะอื้น
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะไวโอเล็ต"
ไทเกอร์รีบห้ามไวโอเล็ต ไม่ให้ร้องไห้
"ถ้าอย่างนั้น ทำไมละ"
นิยายเรื่องนี้ มีแมวเป็นพระเอก
ไทเกอร์จึงตัดสินใจเล่าความจริงให้ไวโอเล็ตเข้าใจ
"คือว่า หลายวันก่อน ฉันมีเรื่องกับทอม แล้วก็มีแผลไปฝากคุณแม่ ทำให้คุณแม่กับพี่สาวร้องไห้ แต่ฉันไม่ได้เกเร หาเรื่องกับทอมนะไวโอเล็ต ทอมมาท้าฉัน ซึ่งฉันก็พยายามพูดแล้ว แต่ทอมไม่ยอมจบ จะสู้กับฉันให้ได้ ฉันเลยต้องสู้เพื่อศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย ก็เลยทำให้มีแผลกลับบ้าน"
"โถ ไทเกอร์ คุณแม่กับพี่สาว คงเป็นห่วงเธอมากสินะ"
"ใช่"
ไวโอเล็ตถอนหายใจ แล้วบ่นออกมาด้วยความโมโห
"เจ้าทอมเกเรจริง ๆ นอกจากชอบไล่กัดไก่ของคุณยายแล้ว ยังชอบหาเรื่องกัดกับเขาไปทั่ว วันก่อนฉันก็ได้ยินคนข้างบ้านคุยกับคุณยายว่า มีแมวดำตัวใหญ่มากัดลูกแมวที่เขาเพิ่งไปรับมาเลี้ยง"
"ฉันพยายามหนีแล้วนะ เจ้าทอมก็ไม่ยอม มันท้าฉันว่า ถ้าฉันหนี แปลว่าแพ้ และต้องยอมให้มันมาเล่นกับเธอด้วย"
"อ้าว แล้วมาเกี่ยวอะไรกับฉันละ"
"ก็เจ้าทอมมันอิจฉาที่เราเที่ยวเล่นอยู่ด้วยกัน แต่เธอไม่ยอมเล่นกับมันนะสิ"
"ไทเกอร์ เธออย่าไปฟังที่เจ้าทอมพูดนะ ฉันไม่ชอบเล่นกับทอม คุณยายก็ไม่ยอมให้ทอมมาเล่นที่บ้าน เธอไม่ต้องห่วงนะ"
"ฉันเข้าใจไวโอเล็ต ฉันไม่เคยสงสัยเธอ แล้วก็สบายใจได้เลยว่าเจ้าทอมไม่กล้ามารบกวนเธออีกแล้ว ถ้ามันเป็นลูกผู้ชายพอนะ"
"อืม เธอสู้เพื่อฉันใช่ไหม ไทเกอร์"
"เพื่อเธอเจ็บแค่นี้ ไม่เป็นไรหรอก"
"ขอบใจนะ ว่าแต่แล้วทำไมเราถึงจะมาเล่นด้วยกันเหมือนเดิมไม่ได้ละ"
ไทเกอร์ถอนหายใจยาวอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรกับปัญหาหัวใจในครั้งนี้
"พี่สาวร้องไห้ ที่เห็นฉันมีแผล มีเลือด กลัวว่าฉันจะตายไปเหมือนเจ้ากระต่ายตัวน้อย คุณแม่เห็นอย่างนั้นจึงตัดสินใจว่า ต่อไปนี้จะไม่ปล่อยให้ฉันออกไปเที่ยวเล่นนอกบ้านอีก ไม่อยากให้พี่สาวร้องไห้เพราะความสูญเสียอีกแล้ว ฉันเองก็ตกใจที่เห็นพี่สาวร้องไห้ พี่สาวพูดกับฉันบ่อย ๆ ว่า ต้องอยู่ด้วยกันไปนาน ๆ จนกว่าพี่สาวจะแต่งงาน และให้ฉันช่วยเลี้ยงหลานด้วย ฉันเองก็รับปากพี่สาวไปแล้ว "
ไทเกอร์ระบายความอัดอั้นในใจ ด้วยความรู้สึกผิดกับพี่สาว
"แล้วเราจะทำยังไงกันดี"
"ฉันก็คิดก็นะว่า บางทีฉันก็อยากหนีหายขึ้นไปอยู่บนภูเขา แต่ฉันก็ทำไม่ได้"
"อย่าทำอย่างนั้นนะไทเกอร์ เธออย่าหนีไปนะ ฉันจะหาทางออกไปหาเธอที่บ้านเอง"
"เธอออกไปได้เหรอไวโอเล็ต"
"ฉันก็ไม่รู้ แต่จะหาโอกาส ตอนที่คุณยายให้ออกมาเล่นนอกบ้าน ฉันจะไปหาเธอ นะไทเกอร์ ห้ามหนีไปไหน สัญญากันนะ"
ไวโอเล็ตยื่นเท้าซ้ายมาข้างหน้า เพื่อทำสัญญากับไทเกอร์
"อืม ขอบใจนะไวโอเล็ต ที่เธอคอยเป็นห่วงฉันตลอด ที่จริง ฉันก็แค่คิดเล่น ๆ ตอนที่คิดถึงเธอ ไม่มีอะไรหรอก"
"ฉันก็คิดถึงเธอไทเกอร์ ฉันรู้ว่าเราต้องหาทางออกมาเจอกันได้แน่นอน"
"เราอาจไม่ได้เจอกันทุกวัน และฉันก็ไม่รู้ด้วยว่า วันไหนจะหนีออกมาได้อีก วันนี้ฉันก็หนีออกมาตอนพี่สาวพามาเดินเล่นนอกบ้าน ป่านนี้พี่สาวคงร้องไห้ไปฟ้องคุณแม่แล้ว"
"ไม่ได้เจอกันทุกวันก็ไม่เป็นไรนะ ฉันเองก็โดนขังเหมือนกัน ลูก ๆ ของคุณยายบอกว่า ช่วงนี้มีโรคระบาด แถมเข้าหน้าฝนแล้วด้วย ให้คุณยายเก็บฉันไว้แต่ในบ้านเหมือนกัน แต่ฉันสัญญานะไทเกอร์ว่าถ้าฉันหลุดออกไปได้ ฉันจะไปหาเธอ"
"อืม ฉันก็สัญญา ว่าถ้าฉันหลุดออกมาได้ ฉันจะมาหาเธอทันที ไวโอเล็ตเธอคอยฟังเสียงฉันนะ"
"จ้ะ ฉันจะรอ"
ไทเกอร์ยื่นเท้าซ้ายของตัวเองไปประกบกับเท้าซ้ายของไวโอเล็ต
"สัญญากันแล้วนะ"
ทั้งสองพูดขึ้นมาพร้อมกัน แล้วต่างก็คลอเคลีย พลัดกันเลียแข้งเลียขา
นิยายเรื่องนี้ มีแมวเป็นพระเอก
"ฉันต้องกลับบ้านก่อนแล้วนะ
ไวโอเล็ต ได้ยินเสียงพี่สาวกับคุณแม่ออกมาตามหาแล้ว"
"จ้ะ เธออย่าคิดมากนะ"
"ฉันไปนะ"
ไทเกอร์ผละออกมาจากบ้านของไวโอเล็ต ผ่านหน้าบ้านของบีนี่
"พี่เก้อ พี่เก้อ พี่หายไปไหนมาตั้งหลายวัน แล้วแผลของพี่หายดีแล้วหรือจ้ะ"
บีนี่ตะกุยตะกายจากด้านในของอีกฟากกระจก เพื่อทักทายไทเกอร์
ทำให้ไทเกอร์ต้องหยุดทักทายเธอก่อนในระหว่างทางกลับบ้าน
"บีนี่พี่สบายดี ขอบใจนะที่เป็นห่วง แผลหายดีแล้วละ"
"ดีใจจังที่เห็นพี่แข็งแรง ออกมาเดินเล่นได้เหมือนเดิม"
"เอ่อ แผลหายนานแล้วละ แต่พี่โดยคุณแม่จับขังไว้นะ"
"อ๋อ จ้ะ ก็คงเหมือนที่คุณพ่อให้ฉันอยู่แต่ในบ้านสินะ"
"อืม น่าเบื่อเป็นบ้าเลย"
ไทเกอร์ตอบบีนี่ไปแล้วก็รู้สึกผิดขึ้นมา เมื่อเห็นบีนี่ทำหน้าตกใจ
"บีนี่พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้หมายถึงบีนี่"
"ไม่เป็นไรพี่เก้อ ฉันชินแล้ว อีกอย่าง ถึงฉันจะอยากออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกกับพี่ แต่ฉันก็ทำไม่ได้ และที่ข้างนอกนั้นก็คงไม่เหมาะกับฉันสักเท่าไร ที่สำคัญคุณพ่อกับพี่นีน่าไม่ให้ฉันออกไปหรอก"
"ต่อไปพี่เองก็คงไม่ได้ออกมาข้างนอกบ่อย ๆ แล้ว และก็คงไม่ได้มาทักทายบีนี่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ"
"อ้าวทำไมละ"
"คุณแม่ห้ามพี่ออกไปเที่ยวสักพักนะ แถมช่วงนี้แถวบ้านเรามีโรคระบาดด้วย"
"จ้ะ พี่เก้อรักษาตัวนะ"
"อืม ถ้าพี่ออกมาได้จะไปจับกิ้งก่ามาฝากบีนี่นะ"
ถึงจะกลัวกิ้งก่า และกินไม่เป็น แต่เธอก็ดีใจที่ไทเกอร์ยังคงคิดถึงเธอบ้าง
"พี่เก้อ ช่างมีน้ำใจกับฉันจริง ๆ ขอบคุณนะจ้ะพี่"
"บีนี้ก็รักษาตัวนะ วันนี้พี่ต้องรีบเข้าบ้านก่อน ได้ยินเสียงคุณแม่เรียกหาแล้ว พี่ไปก่อนนะ"
"จ้ะพี่"
"อยู่นี่เองเจ้าเหมียว เที่ยวเก่งจริง ๆ นะเราเนี้ย เผลอไม่ได้เลย"
อลิซตามมาเจอไทเกอร์ที่หน้าบ้านของบีนี่พอดี จึงอุ้มพากลับบ้านไป
"เมียว เมียว เมียว เมี๊ยวววววว"
The And
ผู้แต่ง : แสงอักษร
นิยายเรื่องนี้ มีแมวเป็นพระเอก
ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ทักทาย ถามถึงไทเกอร์และผองเพื่อน
ช่วงนี้น้อง ๆ ต่างก็ถูกจับขังกันหมดแล้ว น่าสงสารมากค่ะ
ที่จริงผู้เขียนก็ยังไม่อยากให้จบหรอกนะคะ อุตสาห์ปล่อยเรื่องนี้ค้างไว้นานมาก
แตก็่อยากเขียนเรื่องใหม่แล้ว😁
ถ้ามีเรื่องราวสนุก ๆ จะมาเปิดภาคสามนะคะ
ส่วนในรูปเล่ม e book คงรอไปอีกสักพัก ยังหารูปทำปกไม่ได้เลยค่ะ
ขอบคุณจากหัวใจ จุ๊บ ๆ 😇
นิยายเรื่องนี้ มีแมวเป็นพระเอก
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
