Lesson 4 ความขัดแย้ง
ความขัดแย้ง
"นี่แกกำลังอ่านหนังสืออะไรอยู่น่ะกานต์? ไหนเอามาให้พ่อดูซิ”
"พูดจบชายร่างสูงใหญ่ก็แย่งหนังสือเล่มนั้นไปจากมือของผม เขาพลิกดูได้สองสามหน้า จากนั้นก็ทำหน้าตาราวกับยักษ์ แล้วตวาดผมเสียงดังลั่น!!!
"นี่มันหนังสือการ์ตูนไม่ใช่เหรอกานต์? ไร้สาระ ของแบบนี้มีแต่จะทำให้ผลการเรียนของแกตกต่ำลง อยากเป็นคนไม่เอาไหนเหมือนอาของแกหรือไงหือ? ฉันล่ะเกลียดนัก... เอามันเก็บไว้ที่เดิมเดี๋ยวนี้นะ!!!"
ผมรับหนังสือการ์ตูนเล่มนั้นคืนมา แล้วทำตามคำสั่งของพ่ออย่างว่าง่าย ซึ่งพอเสร็จแล้ว พ่อก็ดึงแขนของผมให้เดินห่างออกมาจากตรงนั้นอย่างสิ้นเชิง
ผมอยากได้หนังสือการ์ตูนเล่มนั้นมาก แต่ในความเป็นจริงแล้ว ของขวัญวันเกิดที่ได้รับกลับเป็นหนังสือเรียนภาษาอังกฤษชุดใหญ่
พ่อบอกว่าผมต้องเรียนภาษาให้หนักกว่าเดิม เพราะอีกไม่นานครอบครัวของเรานั้นจะต้องย้ายไปอยู่อเมริกากันแล้ว
คืนนั้นที่ในห้องนอน พอได้เจอกับเธอ คำพูดมากมายก็หลั่งไหลออกมาราวกับทำนบพัง มันอาจเป็นการปรับทุกข์แบบเด็กๆ แต่เธอก็รับฟังผมอย่างตั้งใจ และมันทำให้ผมได้รู้ว่าสุดท้ายแล้วไม่ว่าจะพบเจอเรื่องราวที่ร้ายหรือดี เธอที่อยู่ตรงหน้าผมคนนี้นั้นก็พร้อมที่จะรับฟังอยู่เสมอ...
พ่อชอบอ่านหนังสือ ดังนั้นไม่แปลกที่พ่อจะเน้นย้ำเป็นอย่างมากว่ามันเป็นเคล็ดลับในการประสบความสำเร็จ การเป็นผู้รู้ที่ดีนั้นได้เปรียบ อ่านมากก็ย่อมที่จะรู้มาก เราไม่ควรหยุดขวนขวายหาความรู้ใส่ตัว พ่อพร่ำบอกอย่างนั้นเสมอ และแน่นอนว่าพ่ออยากให้ผมเจริญรอยตามท่าน ที่ถูกที่ควรจึงหนีไม่พ้นการรับแต่สิ่งที่พ่อคอยมอบให้ หนังสือดี ๆ เล่มแล้วเล่มเล่าของพ่อจึงแวะเวียนกันเข้ามาในชีวิตของผมมิได้ขาด ไม่แปลกเลยถ้านิสัยรักการอ่านจะฝังรากลึกแน่นในจิตใจ สร้างผมให้เติบโตเป็นลูกไม้ที่หล่นไม่ไกลต้นสมดังใจพ่อ
ใช่... พ่อควบคุมผมได้ แต่ย้ำว่าแค่ผมเท่านั้นนะ เพราะสำหรับเธอแล้ว พ่อไม่มีทางทำได้หรอก
ผมรู้ดี…
ว่าเรานั้นแตกต่างกันมากแค่ไหน...
ความแตกต่าง
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งปิดเหมือนเชื้อเชิญให้เปิด เพราะดูเหมือนสิ่งต้องห้ามของพ่อที่เรียกว่า "หนังสือการ์ตูน" สำหรับเธอแล้ว มันคือสิ่งที่หอมหวานต่อการแหกกฎ จากที่ไม่เคยสนใจเปลี่ยนเป็นอยากรู้อยากเห็น จนกระทั่งวันหนึ่งก็เรียกได้ว่าเข้าขั้นคลั่งไคล้!!!
เธอพูดเสมอว่าการอ่านหนังสือการ์ตูนเปรียบได้กับการเข้าไปในดินแดนไร้ขอบเขต โลกแห่งจินตนาการที่บรรจุเรื่องราวหลากหลาย ทั้งหัวเราะ หรือบางครั้งซาบซึ้งกระทั่งเรียกน้ำตาได้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ ความรู้สึกผ่อนคลายอย่างสุขใจทุกครั้งที่ได้สัมผัสกับมัน
รู้ไหมว่าเธอดีใจขนาดไหนที่ได้ย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยเมื่อสามปีก่อน เพราะที่พ่อฝากลุงให้ดูแลแทนนั้น เขาทำได้ไม่ทั่วถึงอย่างที่พ่อคาดหวังไว้เลย หละหลวมเอามาก ๆ ไม่ได้เศษเสี้ยวของพ่อเลยด้วยซ้ำ
และจังหวะนี้เองที่เธอได้สร้างอาณาจักรส่วนตัวอันยิ่งใหญ่ขึ้นมาที่บ้าน อ่าน และสะสมหนังสือการ์ตูนจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน รวมทั้งฝึกฝนการวาดการ์ตูนอย่างจริงจังขึ้นมา จนปัจจุบันฝีมือนั้นได้รุดหน้าไปอย่างมาก และหลังจากตระเวนส่งต้นฉบับในการแข่งขันต่าง ๆ จนประสบความสำเร็จอย่างมากมาย วันหนึ่งผลงานของเธอก็ไปเข้าตาสำนักพิมพ์ยักษ์ใหญ่เข้าจนได้ ซึ่งตอนนี้พวกเขาก็ติดต่อให้เธอเข้าทำงานเป็นนักเขียนประจำแล้ว
นี่คือข่าวที่ดีมาก ๆ สำหรับเธอ แต่กับผมแล้วมันเหมือนกับการเพิ่มภาระในการตัดสินใจดี ๆ นี่เอง
"คุณครับคุณ..." เสียงทักของพนักงานหนุ่มหล่อคนนั้นดึงผมให้กลับมาอยู่กับปัจจุบันอีกครั้ง ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองเขา
"คือคุณลืมหนังสือกับเงินทอนน่ะครับ..."
บางทีคงต้องเริ่มจากการตัดสินใจที่เด็ดขาดก่อน ผมเลยจงใจลืมหนังสือการ์ตูนที่อยากได้นักได้หนาจนแทบพลิกแผ่นดินเล่มนั้นไว้ที่เคาท์เตอร์แคชเชียร์
"แล้ว... เอ่อ... เราพอที่จะรู้จักกันได้ไหมครับ?" ชายหนุ่มหน้าตาคมสันคนนั้นพูดต่อ
แม้จะรู้สึกวูบวาบกับประโยคข้างต้นมากแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่ผมทำได้ก็คือ ยิ้มให้กับเขาแล้วเดินจากไป!!!
เพราะคิดว่าสิ่งที่ผมทำนั้น มันสมควรที่สุดแล้วในตอนนี้...
ต่าง - Sleeper 1
ติดตาม ‘Lesson 5 ทางเลือก’ ซึ่งเป็นตอนจบ ได้ในวันพรุ่งนี้ เวลา 19:30 น. นะครับ
- 13
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
