๓๒. ผู้นำ-ผู้ตาม และ ธรรมบรรยาย
เมื่อสมัยที่เราไม่รักษาศีลนี่ เราเป็นคนใจดีมากกับเพื่อน เพื่อนกินเหล้าเราก็กินด้วย เราก็สงสาร เมตตา เกื้อกูลกันและกัน เพื่อนสูบบุหรี่ เราก็ไม่รังเกียจอะไร บางทีก็ซื้อให้ พอรักษาศีลเข้านิดหนึ่ง นั่งใกล้คนสูบบุหรี่ชักโมโหขึ้นทุกวัน ไม่รู้ว่าที่ใจกิเลสมันพอกขึ้นไม่ทันรู้ตัว พอหันมากินเจ เกลียดคนกินเนื้อ เกลียดเข้ากระดูก
ดูให้ดี ๆ คือ ในเรื่องศีลกับเรื่องของอาสวะที่เกิดขึ้นที่จิตใจ ให้สังเกตดูให้ดี แต่ก่อนเราไม่รักษาศีล ใจเราดี ใจเราเมตตา กรุณา เอื้อเฟื้อ พอไปเคร่งศีล ใจกระด้างขึ้น เกลียดมนุษย์ไปหมดอย่างนี้ เรียกว่าทำพลาด ร้ายยิ่งกว่ากินเหล้า ไปดูคนกินเหล้าเมาๆ แกกลุ้มอย่างไรแกก็เมาไปบ้าง แต่ทีนี้คนที่เมาตัวตน ตัวตนนี่ถ้ามันเมาแล้วเมาไม่หาย
ยิ่งคนอายุมากๆ ยิ่งเป็น ความรู้ว่าเราเป็นเรา เขาเป็นเขา พวกพรหม พวกฤาษีที่เข้าฌานได้ ละตัวนี้ไม่ได้ ตัวที่รู้สึกว่าไอ้สิ่งนี้ ความสงบที่เรารู้สึกนี้สูงสุดแล้ว ดังนั้นไม่มีใครเกินกว่าเรา แต่เป็นธรรมดานะถ้าเผื่อปฏิบัติธรรม ตั้งต้นด้วยแบบแผน ในที่สุดก็ถูกรบกวนจากความเคร่งของตัว สิ่งที่มันทำให้เราภาคภูมินั้น ที่จริงเป็นความรู้สึกของตัวตน ที่จริงเราหลอกตัวเอง
ธรรมบรรยาย ณ วัดสนามใน นนทบุรี ขณะนั้นท่านเขมานันทะยังครองสมณะเพศ
ถอดเทปและจัดพิมพ์ (โรเนียว-เย็บเล่ม) โดยกลุ่มศึกษาและปฏิบัติธรรม เมื่อกันยายน พ.ศ.๒๕๒๒
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
