๓๖. ผู้นำ-ผู้ตาม และ ธรรมบรรยาย
กฎแห่งกรรมนี่ถ้ามันจะเป็นขึ้นมาเพราะไปรับมันเข้า การปฏิบัติโลกุตรธรรมนี่เพื่อพ้นกรรม ต้องมีสติรู้ชัดว่าอะไรเข้ามา แล้วต้องให้อภัยแก่วิบากของตัวเองด้วย
สมมติเราเดินไปแล้ว สายไฟมันขาดลง ช๊อตน้องเราตาย เราจะไปหาสาเหตุที่อื่นไม่ได้ หาเหตุผลที่ว่ามันประจวบเหมาะกันเข้านะ ทีนี้เราจะเสียใจหรือไม่ แม้แต่แขนเราจะขาดไป เราจะพิจารณาเรื่องกรรมในอดีตชาตินั้น มันไกลเกินไป เอาง่ายๆ ว่าเดี๋ยวนี้แขนมันขาดไป เราต้องเข้าใจมันว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนี่ เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เราจะต้องต้อนรับมันอย่างไร
พระองคุลิมาลตรัสรู้แล้วไปบิณฑบาต ยังถูกเอาก้อนหินปาหัว เลือดอาบมาทุกวัน พระพุทธเจ้าท่านเคยปลอบใจ เพราะเขาทำไว้ เพราะมันเคยมีเรื่องมา ต้องรับไปเท่านั้นเอง แต่ว่ารับทางกาย ใจ ท่านไม่รับ ใจท่านหลุดพ้นแล้ว
การหลุดพ้นจากกรรมนั้นต้องหมายถึงภาวะทางใจ ใจที่เหนืออยู่เหนือกรรม แต่ทางด้านนอกนั้นมันเป็นเรื่องกระทบกันมา มันกระทบเป็นลูกโซ่กันมา จะไปเลี่ยงโดยวิธีอื่นไม่ได้ จะไม่ให้เกิดก็ไม่ได้ ถ้ามันจะเกิด แต่ว่าแน่นอนที่สุด ถ้าที่นี่แล้วเป็นอันว่าถึงที่สุด ถ้าที่ใจนี่นะ
กรรมข้างนอกนี่ที่จะเข้ามา มันเข้ามาทางไหน มันไม่เข้ามาทางนึกขึ้นหรือ ถ้านึกขึ้นเป็นการขาดสติ เราเรียกว่าทำมโนกรรม กรรมมันจะตามเรามา มันจะเข้ามาทางไหนได้ คิดดู มันก็เข้ามาทางความคิดนึกนี่ นึกขึ้นมา พอนึกขึ้นมาก็เกิดผลเป็นวิบาก มีสติดีขึ้นมา กรรมก็สิ้นสุดลง ไม่ใช่ว่ามีอำนาจลึกลับอะไรยื่นผลกรรมมาเติมให้เรา ไม่ใช่อย่างนั้น ใจมันไปรับเข้า
ธรรมบรรยาย ณ วัดสนามใน นนทบุรี ขณะนั้นท่านเขมานันทะยังครองสมณะเพศ
ถอดเทปและจัดพิมพ์ (โรเนียว-เย็บเล่ม) โดยกลุ่มศึกษาและปฏิบัติธรรม เมื่อกันยายน พ.ศ.๒๕๒๒
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
