เชื่อว่าอาหารเช้าเร่งด่วนอย่างหมูปิ้งน่าจะมีขายอยู่ทุกตรอกซอกซอยในเมืองเทพสร้าง ที่ปากซอยบ้านผมหรือหน้าโรงเรียนก็มีเหมือนกัน
ตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยม ไม่หมูปิ้งก็หมูทอดเชียงฮายนั่นแหละที่คอยเติมพลังให้ผมยามเช้าก่อนเข้าเรียน (และเล่น) เจ้าประจำตั้งอยู่หน้าประตูโรงเรียนฝั่งพหลโยธิน เดินลงจากสะพานลอยก็ปะเข้าให้เลย ตอนนั้นป้าแกขาย 7 ไม้ 20 บาท ข้าวเหนียวห่อละ 5 บาท สิริรวมก่อนเข้าโรงเรียนนอกจากค่ารถแล้วก็โดนค่าข้าวนี่แหละ
วันไหนร้านหมูทั้งสองตั้งขายพร้อมกัน ผมต้องชั่งใจว่าเช้านี้จะกินอะไรดี โดยพิจารณาจากเงื่อนไขต่าง ๆ เช่น หากเมื่อวานกินหมูใดหมูหนึ่งไปแล้ว วันนี้จำเป็นต้องเปลี่ยนหมู หรือหากวันไหนไปสายเสียแล้ว หมูเชียงฮายเป็นคำตอบที่ดีกว่าเพราะมันกินง่ายกว่าเยอะ ไม่ต้องกลัวไม้ทิ่มถุง หกเลอะเปรอะเปื้อน
นึกย้อนกลับไปก็เกิดสมเพชตัวเองที่ข้าวเช้าที่ว่ากันว่าเป็นแหล่งพลังงานหลักของวันมีให้เลือกไม่กี่อย่าง ในทางหนึ่ง ผมอาจจะผิดเองที่ตื่นและไปโรงเรียนสาย ทำให้ไม่ได้นั่งกินสารพัดกับข้าวที่ขายในโรงอาหารอันโอ่อ่าของโรงเรียน ซึ่งมีหลากหลายอย่างทั้งก๋วยเตี๋ยว ข้าวจานเดียว ขนมปัง และอื่น ๆ
หมูปิ้ง
อีกทางหนึ่ง มันถูกต้องและดีแล้วหรือที่เราต้องแบกสังขารตัวเองเพื่อเข้าโรงเรียนก่อนแปดโมงเช้า ให้ทันเข้าแถว ทำกิจกรรมสวดมนต์ เคารพธงชาติ และฟังผู้หลักผู้ใหญ่พร่ำประเด็นต่าง ๆ มากมายกลางแดดร้อนจัด
นี่ยังไม่ต้องถกเถียงไปถึงฟังก์ชันของการเข้าแถว ที่หมายถึงการสร้างระเบียบวินัยให้กับนักเรียน เพื่อเตรียมความพร้อมสู่โลกจริง ผู้ใหญ่มักพูดราวกับการที่เด็กมาโรงเรียนเป็นเพียงโลกไม่จริงหรือความฝันเท่านั้น ผมไม่รู้หรอกว่าโลกในโรงเรียนจริงหรือเปล่า แต่ไปถึงโรงเรียนแล้วง่วงนั่นโคตรจริง
เวลาที่บีบอัด ทำให้ต้องตื่นแต่เช้าตรู่ไปโรงเรียนยังสัมพันธ์กับการบ้านการเมืองที่เฮงซวย กล่าวเฉพาะเมืองหลวง ผมเข้าใจว่าหลายบ้านต้องพากันกระเตงตื่นแต่มืด อาบน้ำ แต่งตัว และเดินทางส่งลูกไปโรงเรียน บางคนอาจดีหน่อยที่มีรถส่วนตัวไม่ต้องโหนรถเมล์
ด้วยความที่เมืองหลวงของเรามีสภาพการจราจรที่แออัดติดอันดับต้น ๆ ของโลก จึงไม่แปลกที่เห็นลูกหลานใครต่อใครต้องรับประทานอาหารบนรถ พนันได้เลยว่าถ้าไม่ใช่กับข้าวเก่าของเมื่อวาน ไข่ทอดประเภทต่าง ๆ ก็เป็นข้าวเหนียวหมูปิ้งนี่แหละ ถือเสียว่าประหยัดเวลา รถติดเดินทางได้ช้าแต่ท้องอิ่มพอดี
ที่กล่าวข้างต้นเหมือนมีนัยว่า ถ้าไม่ตื่นเช้าเด็กนักเรียนก็จะไม่ได้ทานข้าวเช้า เพราะทั้งต้องเสียเวลากับการเดินทางแล้ว ยังต้องเจอกับเวลาเข้าแถวที่โคตรเช้าเลย (อย่างน้อยก็สำหรับผม)
ผมทึกทักเอาเองว่า ตำราโรงเรียนที่มุ่งสอนให้เด็กทานอาหารเช้าทุกวันนั้นค่อนข้างเป็นอุดมคติ การเดินทางที่ยากลำบากและเวลาเข้าเรียนที่เช้ามากอาจทำให้เด็กไม่ได้ทานข้าวเช้า และถึงแม้ว่าเด็กได้ทานข้าวเช้า แต่ลงเอยที่อาหารจานด่วนกินง่ายที่ตั้งเรียงรายหน้าโรงเรียนอย่าง หมูปิ้ง หมูทอด ไก่ทอด ข้าวไข่เจียว มันดีต่อสุขภาพแล้วใช่ไหม ?
เช่นนั้นจึงเห็นได้ว่าอาหารเช้า ตลอดจนสุขภาพของผู้คนเชื่อมโยงกับเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองอย่างแยกไม่ออก สำหรับผมแล้วอาหารเช้าที่ดีนอกจากต้องมีประโยชน์และไม่จำเจแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือ ไม่ควรต้องรีบเร่ง นี่คือลักษณะของอาหารเช้าในฝันที่ไปไกลเกินความจริงของเราทุกคนมาก
แต่เราจะร่วมกันออกแบบสังคมยังไงให้เด็กนักเรียน วัยรุ่น คนทำงาน และคนทุกคน ไม่ต้องเข้าแถวซื้ออาหารประเภทข้าวเหนียวหมูปิ้งแล้วรีบกินก่อนบึ่งไปทำธุระส่วนตัว ผมว่านี่คือโจทย์ใหญ่ที่เราทุกคนควรร่วมกันออกแบบ อย่างน้อยก็เพื่อความสุข ซึ่งยังไม่ต้องพูดไปถึงเรื่องสุขภาพหรอก
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
