pique & peanut butter ( apr. 2021 )
เจอนั่นเจอนี่ - เจอบันทึก เมื่อปีที่แล้ว
ปลายฤดูร้อนเดือนเมษายน ปี 2021
แต่ทว่าฝนกลับตกหนักทุกวัน
ทั้งฝนข้างในใจ
และข้างนอกนั่น
ยากจะลืม
ครบ 1 เดือนแล้วที่ลาออกจากงานประจำแล้วเริ่มทำร้านเป็นของตัวเองอย่างจริงจัง — อันที่จริง เดือนกว่าด้วยซ้ำ เพราะต้องออกจากงานก่อนกำหนด ด้วยภาวะซึมเศร้า
ความเศร้าที่ซึมเกินกว่าจะถอดถอนด้วยตัวเอง ;
ทำให้ต้องกินยา หาหมอ และปรับสมดุลชีวิต
การได้นั่งลงทบทวน และตัดสินใจก้าวเดินอีกครั้งด้วยความจริงใจต่อตัวเองไม่ใช่เรื่องง่าย สำหรับคนขี้กลัวอย่างเรา มองเผินๆ อาจจะดูเป็นพวก perfectionism จริงจังทุ่มเท แต่แท้ที่จริง เราเป็นแค่มนุษย์ขี้กลัวคนนึง ที่บรรจุความรู้สึกไม่มั่นคงเอาไว้แน่นเอียด ความสั่นไหว คลอนแคลนอยู่เต็มอกนั้น เพราะกลัวที่จะล้มเหลว
มีหลายเหตุผล ที่จะกลัว
เคยคิดว่าเรานี่มันไม่ได้เรื่องที่ขี้กลัวขนาดนี้
แต่จริงๆแล้ว มีใครบ้างที่ไม่กลัว เรามีสิทธิ์กลัว
และความกลัวทำให้รู้ว่า เราไม่อาจมีชีวิตโดยลำพัง
ความกลัวนี่แหละที่ทำให้เรารู้ว่า ถ้าหากชีวิตนี้จะต้องตาย
ก็กลัวจะไม่ได้ทำสิ่งที่รัก ก่อนวันที่จะสายไป
ที่บอกว่ายากจะลืม ...
เพราะตอนนี้พวกเรารับรู้ได้ว่า
โลกใบนี้ มันน่าเศร้าและน่าหดหู่มากแค่ไหน
ผู้คนล้มตาย ผู้คนแหลกสลาย ความสูญเสียที่ถาโถมเข้าใส่
ความผิดหวังที่ครอบงำซ้ำๆ และดูเหมือนจะมืดสนิท
คนตัวเล็กๆ ได้แต่ปลอบใจกันไปมา
แล้วหวังว่าสักวัน มันจะดีขึ้น
เหมือนที่เคยเป็นมา
...
ต้องนานสักเท่าใด
อีกนานเท่าใด
เราหดหู่เหลือเกิน
แล้วเวลาก็ไหลไปเหมือนสายน้ำ
สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้นอกจากเคืองโกรธคือ
ลงมือทำอะไรสักอย่าง —
ช่วงเวลาที่เราเหนื่อยล้า
เราได้รับกำลังใจ
ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน
เมฆฝนเคลื่อนตัวออกไป
เราเลือกผ้าผืนใหม่ที่ได้มา มันชื่อว่าปิเก้
ปิเก้สีเบจ — ทำให้นึกถึงเนยถั่วที่ชอบกินทุกเช้า
แล้วความเศร้า ก็ถูกถ่ายเทออกไป
ผ่านฝีเข็ม ผ่านเส้นด้าย
ผ่านวันเวลา ; เพียงแต่ เราจะไม่ยอมให้มันสูญเปล่า
มันกลายเป็นสิ่งเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำ หม่นหมอง
เป็นบทสนากับตัวเองว่า
พรุ่งนี้เราจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
เรายังมีขนมปังเนยถั่วบนผ้าปิเก้ที่รอเราอยู่
บันทึกนี้ ถูกบันทึกเอาไว้เมื่อปีที่แล้ว
เวลาผ่านไป จนเรากลายเป็นคนใหม่แล้ว
หากไม่ได้กลับไปอ่านบันทึก
ก็คงไม่ได้รู้ว่าตัวเองเคยเศร้ามากแค่ไหน
และถ้าไม่ได้อ่านบันทึก
ก็คงไม่ได้รู้ว่า ตัวเอง ออกมาจากความเศร้านั้นได้อย่างไร
ตัดสินใจเอาบันทึกมาเขียนอีกครั้ง
เพื่อย้ำเตือนตัวเอง
ว่าถ้าหากว่าเศร้าอีกครั้ง จะต้องทำอย่างไร เพื่อให้ตัวเองได้กลับมาหายใจและเดินต่อไป
เพื่อบอกตัวเองว่า
วันเหล่านั้น วันจะผ่านไป
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
