หายไปนานมาก กลับมาพร้อมกับการพยายามลดน้ำหนัก เพราะในช่วงโควิดีที่ผ่านมาทำให้เรามีการเคลื่อนไหวตัวน้อยมาก กินนอนทำงาน ซึ่งจริงแล้วเป็นข้ออ้างทังเพ รวมๆ แล้วเรียกว่าขี้เกียจแหละ ปล่อยปะละเลยจนขึ้นอืด
เมื่อรอบแรก ห้ามขายแอลกอฮอ ควบคุมตัวเองได้วิ่งทุกวัน ปรากฏว่าพอคลายล็อค ผมลงแข็งแรงขึ้น ตรวจสุขภาพมางี้ กำลังใจเต็มร้อย ด้วยความภาคภูมิใจ หรือย่ามใจไม่ทราบ รอบถัดมา ไม่ห้ามขายแอล ก็จัดทุกวันอ้างเหตุ ผ่อนคลาย งานหนักงานเหนื่อย งานบ้าน ทำอาหาร ไม่ได้ออกไปไหน เครียด ก็ว่าไป ครั้งนี้มันยาวนานกว่าครั้งที่แล้ว เล่นเอาน้ำหนักขึ้น สุขภาพแย่ลง ตรวจสุขภาพ เหมือนย้อนกลับไปสัก 6-7 ปีก่อน
กำลังใจถดถอย จะเริ่มใหม่ยังไงดี บังเอิญไปเจอคลิปคุณหมอสอนทำ IF หวลให้นึกถึงตอนตรวจสุขภาพที่คุณหมอท่านนั้นก็พูดไว้ว่าให้ลองทำ ออกกำลังกายควบคู่ แล้วก็ลดละเลิกน้องแอล
ตรวจสุขภาพเมื่อเดือนกุมภาพันธุ์ก็เลิกน้องแอลไป นานๆ นึกครึ้มก็จิบไวน์บ้านๆ ไป เพราะหมอบอกถ้าทนไม่ไหว ก็เลือกที่มันแย่น้อยสุด เอาว่ะ ในที่สุดก็เริ่มทำ IF จากที่เคยเข้าใจว่ามันทำยาก ไม่น่าทำได้ หรือต้องอดอาหารเหรอ มันจะโยโย่มั้ย ไม่น่าจะใช่วิธีที่ดีหรือป่าว
พอได้ศึกษาเข้าจริงๆ มันไม่ได้ทำร้ายร่างกายอะไรเลย แค่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิต เริ่มจากง่ายสุด ค่อยเขยิบความยากขึ้นไป กินให้ห่างระหว่างมื้อแรกมื้อสุดท้ายสัก 12 ชั่วโมง พอทำได้ แล้วก็ค่อยๆ ดีขึ้น เลิกซื้อขนม เลิกกินขนมกลางคืน ประหยัดด้วย 555
ตามมาด้วยการกินรวบ ก่อนนั้นถ้ารู้สึกหิวต้องหาอะไรเข้าปากเข้าท้องแล้ว ลองใช้ไขมันสะสมเอา กินตามมื้อพอ อยากกินอะไรกินทีเดียว
ถัดไปตอนนี้เริ่มเลือกกินแป้งน้อยลง ข้าวเหนียวหมูปิ้งตอนเช้านี้เลิกเด็ดขาด ช่วงเย็นก็ไม่เน้นแป้ง เริ่มทานมื้อสุดท้ายไม่เกิน 2 ทุ่ม ผ่านไปอาทิตย์แรกเริ่มรู้สึก ตัวเบา ไปเดินวิ่งที่สวน รู้สึกเฮ้ย มีกำลังใจในการเดิน
พออาทิตย์ที่สองนี่หายห่วง เอ้ย ห่วงรอบเอวหาย พุ่งเริ่มลดลง มีคนทัก ยิ่งเสริมกำลังใจ ในที่สุดเมื่อวานก็ตัดสินใจชั่งน้ำหนัก จาก 87 ตอนนี้ลงมา 84 ละ 3 โล โอเคเลย
เพราะมันค่อยปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไม่ดีบางอย่างออกไป รู้สึกว่าได้มากกว่า น้ำหนักที่ลดลง ที่ชอบที่สุดคือ ความเครียดจากการต้องคิดว่า วันนี้จะกินอะไรดี คือตัวเบาเลย
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
