ดำเกิง-ธำรงค์ ปิยนราพร ชายหนุ่มผู้บุกเบิกอีโค เทรล ในประเทศไทย ตอนที่ 1
ดำเกิง-ธำรงค์ ปิยนราพร กับร้าน PATHWILD ทำเลใหม่
การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน เป็นสิ่งที่หน่วยงานรัฐและเอกชนหลายฝ่ายพยายามผลักดันให้เกิดขึ้น ไม่เฉพาะในประเทศไทย แม้แต่องค์กรระดับโลกอย่างองค์การสหประชาชาติ (United Nation) เองก็ยังเล็งเห็นถึงประโยชน์ และจัดตั้งวันที่ 11 ธันวาคมของทุกปี ให้เป็นวันแห่งภูผาโลก หรือ International Mountain Day ซึ่งธีมหลักของปี 2021 เน้นเรื่องของความยั่งยืนจากการท่องเที่ยว โดยการรณรงค์ให้ผู้คนทั่วโลกติดแฮชแท็ก #MountainsMatter ในโพสต์รูปภาพวิวทิวทัศน์จากภูเขาที่ชื่นชอบมากที่สุด
สำหรับประเทศไทยเองเมื่อเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา ก็มีหนึ่งกิจกรรมที่น่าสนใจเกิดขึ้น นั่นคือการเชิญชวนนักวิ่งเทรลจากงาน The Booster ไปช่วยกันเดินเก็บขยะบนเขาแด่น จังหวัดเพชรบุรี ซึ่งเป็นพื้นที่จัดงานวิ่งตลอดทั้งเดือน เพื่อคืนความสะอาดและสร้างทัศนวิสัยที่ดีให้แก่ภูเขาและชุมชน
ผมซึ่งเป็นตัวแทนของทรูวิชั่นส์จึงไม่รอช้ารีบติดต่อไปยัง ธำรงค์ ปิยนราพร หรือ “ดำเกิง” นามแฝงในวงการที่ใช้มาตลอดกว่า 20 ปีของชายหนุ่มอารมณ์ดี ที่คนเดินป่าและวิ่งเทรลคุ้นเคย เขาคือแม่ทัพผู้บุกเบิกการจัดงานสไตล์อีโคเทรล รายแรกๆ ของประเทศไทย และอยู่เบื้องหลังงานวิ่ง The Booster และงานเก็บขยะที่ผ่านมา
ดำเกิงเกริ่นให้ฟังว่า ทุกอย่างที่เขาทำในวันนี้เกิดจากความรักในการเดินป่าที่มีมาตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือ สะสมประสบการณ์กว่า 20 ปีในการเดินทางท่องเที่ยวธรรมชาติมาจากเหนือจรดใต้ ลามไปยังต่างประเทศ เขาได้เก็บเกี่ยวเอาสิ่งละอันพันละน้อยที่ได้พบเห็น มาปรับใช้กับธุรกิจส่วนตัว ร้าน PATHWILD แหล่งรวบรวมอุปกรณ์เดินป่า ปีนเขา และวิ่งเทรลทุกชนิด ที่เพิ่งขยับขยายมายังโลเกชั่นใหม่ ใกล้สถานีรถไฟฟ้าวัดพระศรีมหาธาตุ บางเขน ให้ลูกค้าได้เดินทางสะดวกสบาย และเลือกซื้อสินค้าได้หลากหลายกว่าเดิม
นอกจากนั้นเขายังนำเอาความถนัดที่สั่งสมมา ต่อยอดมาจัดกิจกรรมหลากหลายรูปแบบ ทั้งการจัดทัวร์เดินป่า และกิจกรรมวิ่งเทรลระดับประเทศหลายๆ งานที่ต่างเป็นหมุดหมายครั้งหนึ่งในชีวิตของนักวิ่งที่ต้องการพิชิต ไม่ว่าจะเป็นสนาม ทุ่งแสลงหลวง ลังกาหลวง หลวงพะเยา พริบพรีอีโคเทรล (PET) ตลอดจนล่าสุด The Booster สนามฝึกซ้อมเฉพาะกิจที่เพิ่งเสร็จสิ้นไปเมื่อเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา
:: เปลี่ยนไลฟ์สไตล์ให้กลายเป็นอาชีพ ::
“ต้องย้อนให้ฟังก่อนว่าการเดินป่าก็เป็นไลฟ์สไตล์ตั้งแต่สมัยเรียนของผมเอง เรียนจบก็เป็นพนักงานบริษัทเหมือนกันนี่แหละ ทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็จะแบกเป้เดินป่า สมัยนั้นการวิ่งเทรลในเมืองไทยยังไม่มีใครรู้จักเลย ใกล้เคียงที่สุดก็น่าจะเรียกว่า ครอสคันทรี่ ซึ่งจะเป็นลักษณะของการวิ่งบนถนนลูกรัง คันนาบ้าง ที่ฝรั่งจะเรียกกันว่า Gravel Road อะไรแบบนี้"
"เราก็จะแบกเป้เดินป่าไปเที่ยวเป็นสไตล์แบ็คแพ็ค วันจันทร์ก็กลับมาทำงาน เป็นแบบนี้มาตลอดจนวันหนึ่งได้มีโอกาสเปิดร้าน ก็ค่อยๆ ขยับขยาย นำเข้าอุปกรณ์เดินป่า เป็นตัวแทนจำหน่าย และก็กลายเป็นธุรกิจร้าน PATHWILD ในปัจจุบัน”
จากที่เป็นคนชอบเดินป่าเป็นชีวิตจิตใจ หลังจากเริ่มธุรกิจส่วนตัวได้ไม่นาน ก็มีเสียงเรียกร้องจากคนรอบข้างที่อยากลองเที่ยวแบบธรรมชาติดูบ้าง ทำให้หนุ่มสายเลือดนักผจญภัยอย่างเขาตัดสินใจนำเอาเสียงเรียกร้องเหล่านั้นต่อยอดออกไปเป็นธุรกิจการท่องเที่ยว ดำเกิงเริ่มจัดทัวร์เดินป่าทั้งในไทยและต่างประเทศ
กระทั่งเมื่อปี พ.ศ. 2559 เขาก็ได้รับการติดต่อจากป๋าคมรัฐ เทรกกิ้งไกด์วัยเก๋า และ หมออีม-นภัสพร ชำนาญสิทธิ์ ทันตแพทย์หญิงไทยคนแรกที่พิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์ ที่ขณะนั้นกำลังเดินสายหาผู้สนับสนุนในการเดินทางไปพิชิตเอเวอเรสต์ ส่งผลให้เขาได้ชิมลางจัดกิจกรรมวิ่งเทรลเป็นครั้งแรก
“น่าจะเป็นการจับพลัดจับผลูมากกว่า” ดำเกิงยืนยันหนักแน่น เพราะในฐานะที่รู้จักกันมายาวนานในฐานะนักเดินป่า เขาและทางร้านได้ช่วยสนับสนุนค่าใช้จ่ายในโครงการพิชิตเอเวอเรสต์ไปตามกำลัง แต่ความที่โครงการต้องใช้เงินจำนวนมาก ยังขาดอีกเยอะ
“เรามองแล้วก็คิดว่าต้องใช้มุมมองทางการตลาดช่วย เราก็จัดกิจกรรมต่างๆ ขึ้นมา เราจัดดูหนัง (มีเรื่อง Everest เข้าในปีนั้นพอดี) ทำเสื้อ ทำของชำร่วยขาย และสุดท้าย คือจัดกิจกรรมวิ่งเทรล ตอนนั้นเราก็บอกวัตถุประสงค์กับนักวิ่งตรงๆ เลย ว่าเราจัดเพื่อต้องการเงินไปสนับสนุนหมออีมกับป๋าคมรัฐในการปีนเอเวอเรสต์นะ นักวิ่งก็มาช่วยกัน”
ดำเกิงกำลังอธิบายแบ่งหน้าที่ให้แก่เหล่านักวิ่งจิตอาสาที่มาช่วยเก็บขยะ
:: ความบังเอิญในจังหวะที่พอดี ::
“วิ่งเทรลสมัยนั้นถือว่าค่อนข้างใหม่ในเมืองไทย งานวิ่งตะนาวศรีก็เพิ่งจัดปีแรก ก็อาจนับได้ว่าเราก็เป็นหนึ่งในผู้จัดงานวิ่งเทรลรายแรกๆ ในเมืองไทย เราจัดงานวิ่งที่ทุ่งแสลงหลวง ลังกาหลวง ดอยหลวงพะเยา หรืออีกชื่อที่เรียกกันว่าดอยหนอก และอีกหลายแห่ง รวมแล้วถึงตอนนี้มากกว่า 20 งาน ซึ่งกลายเป็นว่าเราใช้ความถนัดของเราจากการเที่ยวป่ามาเป็นสิบปีโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ”
ดำเกิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจก่อนกล่าวต่อว่า “ความบังเอิญที่เราเชี่ยวชาญเรื่องการเดินป่า การทำเส้นทางท่องเที่ยวตามอุทยานแห่งชาติ ตามสถานที่ท่องเที่ยวดังๆ แล้วพอมาจัดงานวิ่งเทรล มันดันประสบความสำเร็จ หลายสนามทุกวันนี้ก็ยังจัดงานวิ่งอยู่ ถึงแม้ทุกวันนี้ว่าผมจะลดบทบาทลงมาค่อนข้างมากแล้ว เพราะการจัดงานแต่ละครั้งต้องใช้เวลาเยอะ ผมไม่มีเวลามากพอเพราะมีธุรกิจที่ต้องดูแล ก็เลยขอพัก ส่งไม้ให้ป๋าคมรัฐทำต่อ แต่เราก็ยังคงช่วยเท่าที่ช่วยได้”
จากประสบการณ์อันช่ำชองหลายปีที่ดำเกิงได้เก็บเกี่ยวมา ทำให้แม้เขาจะลดบทบาทหน้าที่ในการจัดงานใหญ่ๆ ในต่างจังหวัดลง แต่ก็ยังคงได้รับการติดต่อทาบทามจากพี่น้องในวงการวิ่งอยู่อย่างไม่ขาดสาย
“เมื่อ 2 ปีก่อน ได้มีโอกาสคุยกับ พี่กบ พี่ที่รู้จักกันในวงการเดินป่ามานานกว่า 10 ปี พี่กบบอกว่ามีพื้นที่ที่เขาแด่น จังหวัดเพชรบุรี พอจะจัดงานวิ่งเทรลได้ไหม เราก็ได้ไปเดินดู ไปศึกษา ก็พบว่ามีจุดเด่นที่น่าจะทำได้ ถ้านำเสนอได้ดีก็น่าจะสร้างความแตกต่างได้” เขาเล่าขณะนำภาพถ่ายขึ้นมาวางบนโต๊ะ หนึ่งในนั้นเป็นภาพถ่ายของหมออีมยืนโพสต์อยู่บนกองหินสีขาวโพลน ที่เคยถ่ายไว้ที่เอเวอเรสต์ พลางชี้ลงไปที่กองหินที่อยู่ในรูปภาพ
“จุดเด่นที่ว่าก็คือที่เขาแด่นเนี่ย พื้นผิวมันไม่เหมือนที่ไหนในภูเขาเมืองไทย มีแต่หินลอยคล้ายๆ แบบในรูปนี้แหละ คือหินลอยเนี่ยมันเป็นหินก้อนย่อมๆ ไม่ใหญ่มากที่พอจะรับน้ำหนักของเรา แต่ก็ไม่ได้เล็กมากจนเป็นก้อนกรวดก้อนทราย นั่นหมายความว่าเวลาเราเหยียบลงไปมันพร้อมจะพลิก พร้อมจะคว่ำ คะมำหงายได้เลย"
“ซึ่งมันยากนะ แต่ในมุมของนักวิ่งเทรลมันท้าทาย นักวิ่งเทรลก็อาจจะคล้ายกับกิจกรรมเอ็กซ์ตรีมหลายอย่าง คือเค้ามองหาความท้าทายนะ คนที่เค้านิยมกิจกรรมแบบนี้เค้าจะมองหาอะไรที่มันชาเล้นจ์ ที่มันขยับระดับขึ้นไปเรื่อยๆ เคยขึ้นภูเขาระดับ 2,000 ก็อาจจะมองหาระดับ 2,500 เคยขึ้น 6,000 ก็อาจจะมองหา 7,000 อะไรแบบนี้ นักวิ่งก็เช่นกัน”
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
