22
เส้นทางย่ำฝุ่นกับชายชราผู้โง่เขลา
สุรเดช แสงแก้ว
พลังพรจากพระโปรดญาติโยมใส่บาตรนี่เอง! ที่ปัดเป่าความรุ่มร้อนให้รู้สึกเย็นฉ่ำ! เมื่อรู้ได้เช่นนี้ จิตจึงสั่งให้เท้าก้าวเดินไปสู่ต้นกำเนิดของพลังนั้นๆ แม้จะมืดมัวไปด้วยหมอกหนา ไม่อาจมองเห็นสิ่งใดๆเกิน4-5เมตร ผมพอจะรู้วิธีเพื่อให้ได้พบกับความต้องการ.. คือจิตปรารถนาอันบริสุทธิ์ และเคารพอย่างแรงกล้า จึงพยายามกำหนดจิตให้แน่วแน่ นิ่งดิ่งสู่ความปราถนาดังกล่าว เท้าค่อยๆย่างก้าว.. ย่างก้าวไปสู่พลังแห่งความเย็นฉ่ำซึ่งแผ่ซ่านมากระทบ
ผมเห็นพระสงฆ์ 1รูป ยืนอยู่ตรงหน้าใกล้ๆ และท่านกำลังจะผละจากโยมผู้หญิง2คน
"นิมนต์ก่อนครับ หลวงพี่.." ผมเอ่ยเบาๆด้วยความนอบน้อม
พระท่านชะงักเท้า เหลือบสายตามองมายังผม...
"มีอะไรรึโยม.."
"เอ้อ.. ผม ผมขออนุญาตถามท่านหน่อยครับ"
"ถามอะไรล่ะ?"
"บนยอดเนินมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตามคำเล่าลือรึเปล่าครับ? สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่จะช่วยให้มนุษย์แข็งแรง และอยู่เย็นเป็นสุขน่ะครับ"
"ไม่มีหรอกโยม ไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆอยู่บนยอดเนิน มีก็แต่ที่พักสงฆ์ที่อาตมาอาศัยอยู่เท่านั้น"
"อ้าว.."
"สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็มีอยู่ในตัวโยมแล้วทุกๆคน ทำไมจะต้องไปเสาะหากันอีก เว้นแต่เราจะไม่ศรัทธาตัวเราเอง" หลวงพี่พูดให้ได้ยินชัดๆ ไอ้เฒ่ายืนงงเป็นไก่ตาแตก ไม่เข้าใจคำพูดของหลวงพี่เลยแม้แต่น้อย.. ขณะที่พระรูปนั้นเริ่มออกเดินช้าๆไปสู่ยอดเนินแห่งเมฆหมอกอันขาวโพลนปกคลุม
พลัน! ความวาดหวังที่จะได้รับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็สิ้นลง! ..สิ้นลงง่ายๆเดี๋ยวนี้ตรงนี้นี่เอง!
"จงศรัทธาตัวเองก่อน ก่อนที่จะศรัทธาสิ่งอื่นใด" หูแว่วยินเสียงของหลวงพี่เหมือนจะดังอยู่ใกล้ๆหู
"เวลายิ่งเหลือน้อยลงทุกวัน ใยกลับทำเรื่องไร้สาระให้หมดเวลาไปวันๆแบบนี้วะไอ้เฒ่า.." ผมพูดเหมือนระเมอ..คงนิ่งงันอยู่ที่เดิม ..มันเหมือนกับการลงโทษตัวเองอย่างไม่น่าให้อภัย! เมื่อจิตกลับเหงาเศร้า ...เพราะรู้สึกผิดหวัง!
กลับบ้านเถอะไอ้แก่ ทะลึ่งเดินหลงทางอีกแล้ว..ฮ่าๆๆๆ ...สติเตือนว่า มึงจะสมเพชตัวเองไปทำไม? รู้มั้ย? นี่มันเท่ากับเราลงโทษตัวเราเอง ให้หนักหนาสาหัสมากยิ่งขึ้น!
ผมหันกลับ ก้าวเดินช้าๆ เพราะรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวจนแทบอยากจะคลานลงจากที่ลาดชัน..!
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
