ผมไช้ชีวิตหนัก.. ทำงานหนัก.. เรียนหนัก.. กิน/ดื่มหนัก.. รับผิดชอบหนัก.. จนกระทั่งเป็นความเครียด/วิตกกังวล.. เกือบจะกลายเป็นซึมเศร้า.. ต้องหยุดทำงานตอนอายุ45..ทิ้งภาระให้แฟนรับผิดชอบคนเดียว.. ทุกวันนี้ก็เกาะลูก/เมียกิน.. ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว.. ผมรักษาตัวเองเอานะครับ.. ตั้งสติ/ขยับร่างกายบ่อยๆ.. ศึกษาธรรมะช่วยได้เยอะมากเลยนะครับ.. ทุกวันนี่ก็สบายๆชิลล์ๆ.. นับว่ายังโชคดีที่ถอนตัวเองออกมาได้ครับ