18-30 วัยก่อร่างสร้างตัว(ตน)
ในช่วงวัย 18-30 หลายคนคงเคยได้ยินคำถามจากคนรอบข้างว่า
“จะเรียนต่ออะไร?” “จบแล้ว จะทำงานอะไร?”
"แต่งงานหรือยัง?" "เมื่อไหร่จะมีลูก?"
มากมายหลายคำถามที่ชวนให้รู้สึกอยากหลีกเลี่ยงและหลีกหนีคนที่ถามคำถามเหล่านี้ไปไกลๆ
ครอบครัวและสังคมมักตีกรอบชีวิตให้เรา จนทำให้รู้สึกถึงความกดดันจากการคาดหวัง เพื่อให้มีเป้าหมายชีวิตที่ชัดเจน รวมถึงการเป็นที่ยอมรับและมีที่ยืนในสังคม
หลายคน มีความรู้สึกถึงความไม่พร้อมกับการก้าวไปเจอกับโลกใหม่ที่ไม่คุ้นเคย และเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง ต่อสายที่ต้องการเรียนและอาชีพที่ต้องการทำ
จึงทำให้รู้สึกท้อแท้ ไม่แน่ใจ และวิตกกังวล ซึ่งเป็นเรื่องปกติของชีวิตที่เราต่างต้องเผชิญ
วัยนี้เป็นช่วงเปลี่ยนผ่านจากวัยรุ่นสู่วัยผู้ใหญ่ ที่กำลังเลือกรูปแบบชีวิตใหม่ให้ตัวเอง กำลังสร้างและวางรากฐานเพื่อให้ช่วงชีวิตต่อไปมีความมั่นคง
จึงพูดได้ว่าช่วงนี้ เป็นช่วงหนึ่งที่สำคัญของชีวิต เพราะ "ความเป็นตัวตน"ของแต่ละคนกำลังถูกก่อและหลอมรวมเพื่อเป็น "คนที่ใช่" เพื่อจัดการใช้ชีวิตต่อไปได้
ช่วงวัยนี้จึงต้องทำความรู้จักกับตัวเองและโลกใบนี้ ต่อบทบาทและหน้าที่ความรับผิดชอบใหม่ที่เกิดขึ้น
ต้องเรียนรู้ ปรับตัวและพัฒนา เพื่อเติบโต โดยค้นหาสิ่งและบุคคลที่ตัวเองให้ค่าความสำคัญ ทั้งในเรื่องส่วนตัวและหน้าที่การงาน
ในบางเวลา อาจมีการเปรียบเทียบตัวเองกับคนรอบข้าง และทำการตัดสินตัวเอง เป็นการสร้างความกดดันให้ตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัว ซึ่งเป็นเรื่องปกติ ที่ช่วงวัยนี้จะเจอกับความรู้สึกต่างๆ โดยเฉพาะความรู้สึกที่เป็นลบตามมา
มีความรู้สึกสำคัญที่วัยนี้จะเผชิญบ่อยครั้ง นั่นคือ
1) เคว้งคว้าง - ไร้เป้าหมาย จึงค้นหาตัวตนเพื่อเป็น "คนที่ใช่" ให้ตัวเอง
ให้สังเกตตัวเองว่า ถ้าเรายังใช้ชีวิตตามคนรอบข้าง และเพื่อคนรอบข้าง แสดงว่ายังไม่รู้จักการใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง เพราะตัวตนที่แท้จริงยังไม่ก่อสำเร็จ
จึงต้องค้นหาและก่อรวมค่าสำคัญ ใช้เป็นหลักยึดในการดำเนินชีวิต เพื่อให้กลาย "ตัวตน"
เพราะตัวตนคือจุดศูนย์กลางของชีวิตที่รวมค่าสำคัญทั้งหมดที่เราให้ในชีวิต
ดังนั้น การรู้จักตัวตนจึงจำเป็น โดยการเป็น “คนที่ใช่” ให้กับตัวเอง เพื่อไม่ให้รู้สึกเคว้งคว้าง ไร้เป้าหมาย อีกทั้งยังช่วยให้ประสบความสำเร็จในชีวิตได้เร็วขึ้น
2) ล้มเหลว - ผิดหวัง จึงเรียนรู้เพื่อเป็น "ประสบการณ์ที่ใช่" ให้ตัวเอง
ถ้าเราตัดสินใจลงมือทำอะไรสักอย่างและได้ผลลัพธ์ที่ตรงกับเป้าหมาย นั่นคือ “ความสำเร็จ”
แต่ถ้าผลออกมาไม่เป็นอย่างที่ต้องการ ทำให้เรารู้สึกผิดหวัง รู้สึกถึงความล้มเหลว แต่เราเลือกที่จะเรียนรู้จากข้อผิดพลาดและความล้มเหลวนั้นๆ นั่นคือ “บทเรียน”
แต่ถ้าไม่เคยเรียนรู้จากข้อผิดพลาดและยังทำซ้ำๆ เพื่อหวังว่าสักวัน ผลที่ออกมาจะแตกต่างจากเดิม นั่นคือ “ความเขลา”
คนที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตได้ ต้องรู้จักยอมรับ ทำความเข้าใจกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น และเต็มใจที่จะเรียนรู้จากความล้มเหลวนั้นๆ เพื่อเป็นประสบการณ์นำไปพัฒนาตัวเอง เพื่อไม่ให้พลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่ควรนั่งเสียใจ และมองว่าความล้มเหลวเป็นเรื่องที่น่าละอาย เพราะนั่นหมายความว่า เรายังไม่พร้อมที่จะประสบความสำเร็จในชีวิต
3) กลัว - สับสน จึงเรียนรู้ ปรับตัวและพัฒนา เพื่อปล่อยให้ตัวเองได้เติบโต มี "อนาคตที่ใช่" เป็นของตัวเอง
เพราะชีวิตคือการเรียนรู้..
เราต้องก้าวเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง ในโลกใบใหม่ที่ไม่คุ้นเคย ต้องเริ่มใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ซึ่งมีความรับผิดชอบเกิดขึ้นมากมาย
ประสบการณ์ชีวิตเรายังมีไม่มากพอที่จะรับมือกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ จึงทำให้เกิดความหวาดกลัว สับสน
และนั่นคือสัญญาณที่เราต้องทำความเข้าใจและเรียนรู้กับสิ่งใหม่ที่ไม่คุ้นเคย
ค่อยๆสร้างอิสรภาพทางชีวิตให้กับตัวเอง โดยฝึกก้าวข้ามความกลัว ให้โอกาสตัวเองในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เพื่อการเติบโตที่จะนำไปสู่ความสำเร็จต่อไปในอนาคต
ทุกการตัดสินใจและการกระทำ จะมีผลตามมาเสมอ..
อย่าให้คำว่า “สายเกินไป” เป็นตัวรั้งที่ทำให้ตัวเองไม่ก้าวไปข้างหน้า
อย่าผัดวันประกันพรุ่ง ให้เริ่มต้นลงมือทำจากความสามารถและสิ่งที่เรามี ตามจังหวะที่เราทำได้
ลงมือเรียนรู้และพัฒนาตัวเองอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้(การก่อร่างสร้าง)ตัวตนสมบูรณ์ เป็นแบบที่ตัวเองต้องการ..
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
