คนเราเมื่อเกิดมา เราก็มีอารมณ์ มีความอยาก อยากเป็นอย่างนั้น ..ก็คิด ไม่อยากเป็นอย่างนี้..ก็คิด ไม่อยากคิด..ก็คิด ก็จิตเรามันเคยชิน มีอารมณ์นั่นอารมณ์นี้เกิดขึ้นมา มันก็คิด มีเรื่องราวมีชื่อคนอื่น..ทั้งรู้จักไม่รู้..ชื่อนั้นมาเอ่ย..เกิดขึ้นในกาย มันก็มีอารมณ์นึกคิดเกิดขึ้น
เมื่อจะหยุดคิดให้ได้ ก็ต้องทำจิตทำใจ ให้กายนั้นมานิ่ง เหมือนคนตาย ทำกายนิ่งๆ ตัวแข็งๆจิตนึกถึงพ่อแก้วแม่แก้ว..เหมือนเวลาคนมันกลัวตาย..จะตายแน่ก็เรียกร้อง ให้แม่ช่วยด้วยพ่อช่วยด้วย แล้วเราก็.. สูดลมหายใจลึก กลั้นลมหายใจ ให้มันนิ่งๆไปเลย ดูซิว่า มันจะนึกคิดอะไรมั้ย มันคิดอีก เราก็กลั้นลมหายใจอีก บอกตัวเอง.. จิตข้าพเจ้าอาศัยอยู่กายพ่อแม่ จิตข้าพเจ้ามีพระเป็นที่พึ่ง
เมื่อมันยังไม่ยอมหยุดคิด ก็กลั้นลมหายใจอีก ทำซ้ำๆบ่อยๆ แล้วก็ภาวนาพุทโธขึ้น เอาจิตเราไปอยู่กับพระ อารมณ์นึกคิดเค้ามาอีก ก็ปฏิเสธอารมณ์นึกคิด ก็ภาวนาพุทโธ เอาจิตไปหาพระ อารมณ์นึกคิดนึกคิด ยังมีมาอีก เราก็เอาจิตไปอยู่กับพระอีก ไม่ไปยึดถือ อารมณ์นึกคิดนั้น เราก็มีสติรักษากายนิ่งทำจิตๆเฉยๆ กายเรานิ่ง จิตเรานิ่งได้ เมื่อไหร่ อารมณ์นึกคิดหยุดไปได้ชั่วขณะหนึ่ง ก็ยังดี ที่จิตเป็นอิสระจากอารมณ์ชั่วเวลาสั้นก็ยังดี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
