วันใหม่เดือนใหม่ เหมือนฟ้าสดใส แต่ยังมืดมนอนธการ
คน (ที่คิดว่าตัวเอง) ป่วย เริ่มลุกขึ้นเดิน ขยับภาชนะแห่งชีวิต ด้วยกำลังในใจ กวาดบ้าน เก็บข้าวของ ให้อาหารแมว ทำอะไรได้มากขึ้น
หลังจากยอมกิน กินในสิ่งที่กินได้ กินบ้างนิดหน่อยไม่ใช่แค่อาหารเหลว แต่ก็ถือว่าดีกว่าสัปดาห์ก่อนๆ
กระนั้น ก็ยังบ่นว่าตัวเองเหนื่อย
ก็ไม่แปลก เพิ่งกินเนื้อสัตว์ (นิดหน่อยเอง) แค่สองวัน จะลุกขึ้นเดินเหินแบบคนทั่วไปเขาได้อย่างไร
เช้าเย็น ชั่งน้ำหนักทุกวัน ให้ลูกช่วยดูว่าน้ำหนักที่ลดลงไป มันเพิ่มขึ้นมาหรือยัง
สายตาคนแก่แล้วมองก็คงไม่ชัด ลูกก็ได้แต่บอกตัวเลขที่มันค่อยๆ เพิ่มขึ้นไป จะได้ใจชื้นขึ้นมาบ้างสำหรับคน (ที่คิดว่าตัวเอง) ป่วย
เช้ามืดวันนี้ ยอมให้ชงนมโปรตีนให้ ก็ยังดีหน่อยที่ตื่นมา กาแฟไม่ใช่อย่างแรกของตัวเอง อย่างที่เคยกินๆ มา
ปรับได้ก็ปรับ ยังไม่ถนัดก็ค่อยๆ ดำเนินไป
อาการสำแดงเดชของเนื้อที่ไม่ดี ยังไม่เห็นออกมาให้เห็นเป็นประจักษ์
แล้วเหตุใดเจ้าของพาหนะแห่งชีวิตต้องกังวลเป็นไยไพ
ให้อายชราชนคนที่เขาป่วยหนักหนาแต่สู้มาได้ และผ่านมาได้กันแล้วหลายต่อหลายราย
อยากให้รู้ว่า ร่างกายเราควบคุมได้ จิตใจต่างหากที่ไม่เคยกำกับดูแล
อะไรที่เป็นความจริงแล้ว มันยอมไม่เท็จ
เนื้อที่มันไม่ดี มันก็อยู่ตรงนี้มานานแสนนานอสงไขยแล้ว
ก็เคยอยู่มาด้วยกันได้ กินอะไรก็กินได้
มาวันนี้ รู้แล้วว่ามันไม่ดีและมันมีอยู่จริง ก็ยอมรับมัน
ความคิดที่ว่ามันสำแดงฤทธิ์จนตนเองจะต้องแสดงอาการแล้วนั้น ผลรังสีที่จะฉายอีกสามวันนั้นยังไม่ได้ออกมาเลย
ใจของตัวก็ต้องดูแล ไม่ต้องกังวลเรื่องที่ยังไม่เกิดเป็นพอ ขอให้ลมหายใจยังก่อประโยชน์ให้อวัยวะอื่นๆ ได้รับมวอากาศที่ดี มีกำลังเคลื่อนไหวได้ ก็ถือว่าเยี่ยมแล้ว
อย่าได้คิดว่า ในห้วงหนึ่ง มันจะต้องเลวร้ายขึ้นมาเลย มองยาวๆ ไกลๆ ว่ามันสดใส ใจจะได้ร่าเริง กับปัจจุบันขณะดีกว่า
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
