ฉายรังสี รัศมีแห่งภาพมายาทางวิทยาศาสตร์
รังสีวินิจฉัยดำเนินไปแล้วเมื่อวานนี้ คนป่วยกังวลอยู่ทั้งสัปดาห์ว่ามันน่าจะเจ็บ จะปวด จะทรมานขณะกระบวนการแห่งพิธีกรรมปรมาณูนี้เกิดขึ้น
ทั้งๆ ที่ะร่ำบอกมาตั้งนานแล้วว่าเทคโนโลยีทางการแพทย์รังสีวิทยานั้นมันก้าวหน้ากว่าเมื่อก่อนมาก ใช้เวลาไม่นาน ไม่เจ็บตัวอะไรเลย มีฉีดสารเข้าเส้นนิดหน่อย เสร็จแล้วเขาก็ปล่อยกลับ
เรื่องจริงมันก็แค่นั้นจริงๆ
การฉาย CT เพื่อหาภาพที่ชัดเจนของเนื้อไม่ดี เพราะความที่เนื้อก้อนใหญ่ กล้องส่องลำไส้ไม่สามารถทำได้ จึงต้องใช้วิธีนี้เพิ่มเติม
การเตรียมตัวไม่มีอะไรมาก ทานยาระบายในคืนก่อนฉาย แล้วดื่มน้ำเข้าไปเยอะๆ ให้มากพอต่อการอิ่มตัวของเซลล์ เพื่อให้พิธีกรรมมายารัศมีที่ลำไส้ใหญ่ของพ่อนั้นให้ภาพฉายโดยคอมพิวเตอร์มีความละเอียดชัดเจนมากที่สุด
แต่คนป่วยก็จิบแต่น้อยแล้วก็ไม่บ่อย กลัวอ้วกเพราะน้ำเปล่า กลัวปวดท้อง กลัวไปแล้ว
กับเครื่องจักรกลที่พูดอะไรไม่ได้ แต่ทำหน้าที่ที่ดีที่สุดของมัน แต่มนุษย์มีความคิด จิตใจ ไม่ค่อยให้ความร่วมมือกันจักรกลเท่าไรนัก
แต่สุดท้าย ออกมา เดินปร๋อ เหมือนทุกครา
กลับบ้าน มีอาการข้างเคียงนิดหน่อย
ครึ่งชีวิตของรังสียังไม่สลายตัวไปนานอีก 7 วัน กว่าจะหดลดตัวลงจะสิ้นกระแสแพร่กระจาย
และเจ้าตัวก็ยังต้องดื่มน้ำต่อไป จะจุกจะแน่น ก็ยังต้องดื่ม
เป้าหมาย 1.5 ลิตรต่อวันไปอีกหนึ่งสัปดาห์
แล้วก็จะได้คุยกับแพทย์ผู้วางแผนการรักษา ว่าจะตัดอย่างไร แล้วจะทำยังไงต่อ
ระหว่างนี้ ในเฟสนี้ คนป่วยอารมณ์แกว่งๆ แต่ก็ขึ้นๆ ลงๆ น้อยลง บ่นแน่นท้องเสียดท้องบ้าง จากการใส่ลมเข้าไปในทางเดินลำไส้ เพื่อขยายพื้นที่การถ่ายภาพ
คาดว่าเฟสนี้คงกินอาหารได้ มากขึ้น เลิกความคิดเลวร้าย และเก็บเกี่ยวกำลังใจที่หล่นหายไป กลับคืนมาได้เรื่อยๆ
นาฬิกาดังเม็ดทราย เวลามีมากมายที่จะรอให้วันผ่าตัดมาถึง
เม็ดทรายทั่วหาดและทะเลมีมากนับคณา นับเท่าไหร่ก็ไม่หมด ใจที่จะสู้ไปต่อก็มีมากเป็นอนันต์ได้เช่นกัน
รักเธอก้อนเนื้อมะเร็ง แล้วเราก็อยู่กับเธอได้ ทั้งบ้านของเรายินดี กับการมาถึงของเธอ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
