คำโป้ปด ที่ไม่ทำให้หมดกำลังใจ เติมไฟให้เซลล์ดี สู้เซลล์ที่ไม่ดี
เมื่อวานทั้งวันจนกลางคืน คนป่วยมะเร็งลำไส้ระยะ 4 ก็กินข้าวกินปลา กินขนมได้อีกด้วย
แม้จะโกหกไปว่าหมอบอกให้กินๆๆๆ แล้วก็กินเพื่อเตรียมร่างเข้าผ่าตัดก็เถอะ
แต่เชื่อว่าเจ้าตัวเดาไว้อยู่แล้วว่าระยะ 4 แต่ก็เบลอๆ กันไป
ระยะ 4 แล้วไง นับเลขไปก็เท่านั้น
ผมคนเดียวที่ต้องรับแรงกระแทกจากกระแสของความจริงที่ได้รับทราบจากหมอ ตั้งแต่วันแรกที่จบการวินิจฉัยและเริ่มต้นกระบวนการรักษา
และคงต้องเป็นคนเดียวที่รับแรงกระแทกจากกระแสของข้อเท็จจริงอีกมากมายต่างๆ นานา
แม้ว่าจะบอกอาๆ บอกแม่ ต่อแล้ว แต่นั่นมันก็ไม่ใช่วาจาตรงที่ออกจากปากหมอ ในห้องตรวจที่อบอวลด้วยกลิ่นจองยาและเสียงร้องโอดโอยของเหล่าพ่อแก่แม่เฒ่าที่ทรมาน
เอาเถิดความเป็นจริง ฉันนั้นคุ้นชินกับสภาวะ 'โอบรับ' จากเธอมาหลายครั้งแล้ว
อุบัติการณ์แห่งชีวิตฉันนั้น 'สุดขั้ว' มาเสมอ
แค่พ่อไม่อาละวาด กินข้าวปกติ มีแรงเหมือนคนทั่วไป
แค่นั้นก็พอแล้ว
การชั่งตวงวัด เวลา หรือ ระยะ ล้วนไม่ได้ก่อประโยชน์อะไรสำหรับปุถุชนคนชนทุกข์
มันก็แค่ตัวเลขที่หมอใช้ เพื่อตีความแทนการเดาเอามัวๆ ซั่วๆ ก็แค่นั้น
ยาเม็ดใดๆ ในโลกตอนนี้ก็ช่วยไม่ได้
มีเพียงเม็ดเดียว คือเม็ดยาแห่งความจริง ที่กินแล้วเบิกตา อ้าปาก เปิดหู เปิดสมอง เปิดใจ แล้วตัดสินใจกับข้อเท็จจริงที่รับมา
ว่าจะเกลียดมัน หรือ จะรับมัน
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
