ขาลงของคนมะเร็ง
เมื่วานจนถึงวันนี้ คนป่วยกินข้าวกินอาหารเสริมแบบซังกะตาย ปลุกให้มากินก็กินแบบซอมบี้
สรรหาอาหารที่มีรสชาตบ้าง เช่น ต้นจืดเลือดหมู ห่อหมกนิ่มๆ ขนมปังแซนวิสหมูหยองน้ำสลัด และขนมพานาคอสต้า
ก็กินได้ แต่กินเหมือนคนไม่รับรู้รสชาตใดๆ ให้อะไรก็กิน
ร่างกายคงไม่อยากรับรู้แล้วถึงผัสสะแห่งอาหาร บวกกับใจที่รอคอยวันนัดหมอในวันจันทร์ว่า timeline ของกระบวนการรักษาจนจบจะเป็นอย่างไร
คิดไปเองแล้วกระมั้งว่าคงทรมาน ไม่งั้นก็คาดหวังว่าผ่าตัดแล้วให้โคม่าจนตายไปเลย
แต่ชีวิตมันไม่ใช่แบบนั้น
แม้ร่างกายเปรียบเหมือนดั่งเครื่องจักร เราก็แค่เติมไฟใส่กำลังให้มับขับเคลื่อนเดินเหิน ทำกิจกรรมได้ตามปกติ
ต่อให้มีกาฝากแห่งความบกพร่องอันเป็นร่องรอยของความไม่สมบูรณ์แบบในยีนความเป็นมนุษย์อยู่ในตนก็เถอะ
เนื้อไม่ดีแบบนี้มันอยู่คู่มนุษยชาติมันล้านๆ ปี มันมีอยู่ในเซลเราทุกคน แล้วทำไมต้องไปอ่อนไหวกับการมีมัน
ร่างกายมันฝืน ตับมันอาจจะไม่ดีไปบ้างเพราะมันแพร่กระจายไป แต่ก็ยังกินข้าวได้
ขอให้กินเถิด อะไรกินได้ก็กินไป วันสองวันนี้แล้วที่จะได้เจอหมอ รอฟังแนวทางการกำจัดมันออก
หลังจากนั้น มันจะตายหรือเราจะตาย คงปล่อยให้อนาคตตัดสิน
สิ่งที่มันยังไม่เกิด อย่าไปคิดถึงมัน
เอาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อน มันแค่ก้อนเนื้อ เนื้อเช่นหูดเช่นสิว สกิดมันออกไป แล้วทำให้เศษของมันสลายตัว ก็เท่านั้น
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
