การเดินทาง บทที่3
สัญญาณชีพยังคงอยู่
แต่แผ่วลงตามเวลาที่เดินหน้า
ปาฏิหาริย์...
cr. google
สุนัททีออกจะงงๆกับสภาพรอบตัวที่เห็นเมื่อ2-3วันก่อนแต่ตอนนี้สบายมาก
ดาริลให้คำแนะนำว่าโรงแรมที่สุนัททีได้จองไว้เป็นโรงแรมที่อยู่ในระดับปานกลาง ไม่แพงและมีอุปกรณ์ต่างๆครบครัน
แน่นอน แม้ว่าตามปกติแอนดรอยด์จะไม่แสดงอารมณ์แบบมนุษย์ แต่ในกรณีของดาริลอาจเป็นข้อยกเว้นได้กระมัง
น้ำเสียงที่ออกจะราบเรียบเกินพอดีคล้ายเจือด้วยอารมณ์
เพราะฉันคือแอนดรอยด์ซีรี่ย์20...
cr. google
แอนดรอยด์รุ่นนี้ถูกสร้างขึ้นมาภายใต้แนวคิดของสุดยอดความสมบูรณ์แบบ
เหมือนและเกินกว่ามนุษย์
สมบูรณ์แบบในทุกๆมิติ
แต่นั่นกลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความขัดแย้งที่กินเวลานานและส่งผลเสียหายไว้มากพอดู
เหตุเพราะความที่แอนดรอยด์รุ่นนี้เหมือนมนุษย์มากเกินไปจนแทบแยกไม่ออก จึงเกิดเหตุรุนแรงจากกลุ่มที่ต่อต้านแอนดรอยด์อยู่แล้ว
ความรุนแรงแผ่ขยายไปทั่ว
แม้ว่าความขัดแย้งจะคลี่คลายไปในที่สุดแต่ก็ทิ้งรอยบาดแผลไว้ลึกในความทรงจำของคนยุคนั้น
บทสรุปในปัจจุบันคือการสร้างแอนดรอยด์จะต้องสร้างให้เกิดความต่างจากมนุษย์อย่างชัดเจน ส่วนแอนดรอยด์ซีรี่ย์20นี้ต้องมีการขึ้นทะเบียนด้วย
ดาริลก็เช่นกัน
สภาพในกาเอียดูสงบจริงๆ เหมาะกับการพักผ่อนแบบสโลว์ไลฟ์ ไม่รีบร้อน หรือคุณว่ายังไงล่ะดาริล?
สุนัททีจิบเครื่องดื่มถ้วยโปรดอย่างสบายใจไปพลาง นั่งคุยกับดาริลไปพลาง
cr. google
"จริง ฉันเดินทางไปมาหลายพิภพ กาเอียสงบที่สุดจนฉันตัดสินใจมาอยู่ที่นี่ เผื่อว่าวันไหนถึงเวลาปลดระวางก็ปลดระวางที่นี่ล่ะ"
"อ้าว สรุปว่าคุณมาปลดระวางหรอกหรือ"
"เปล่า แค่เผื่อไว้น่ะ"
"อ๋อ"
"ฉันเป็นแอนดรอยด์ อยู่มานาน เห็นอะไรมาเยอะ ยิ่งทำงานเกี่ยวกับการแพทย์ด้วยแล้ว เฮ้อ..."
สุนัททีพยักหน้ารับรู้
การเดินทางในพิภพกาเอียก็คล้ายๆกับพิภพการเกษตรที่เป็นบ้านเกิดของสุนัทที เพียงแต่ตัวพาหนะนั้นไม่ใช่พาหนะธรรมดา มันคือพาหนะไฮเทคที่มีรูปลักษณ์ภายนอกเป็นแบบโบราณย้อนยุคเมื่อเทียบกับพิภพบ้านเกิดของสุนัทที
สภาพแวดล้อมของกาเอียมีความเป็นธรรมชาติอยู่มาก น่าจะเกิดจากการจัดการอันยอดเยี่ยมของคณะบริหารพิภพ มลพิษต่ำมาก อยู่นานเข้าก็ชักจะติดใจเหมือนกัน
สุนัททีท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆอย่างสนุกสนานและยังได้ไปแวะเวียนเยี่ยมดาริลที่โรงพยาบาล
"ฉันย้ายมาประจำที่นี่ตามคำชวนของเพื่อนน่ะ เธอมาแสวงบุญที่นี่หลายครั้งแล้ว แถมยังเป็นคณะกรรมการบริหารโรงพยาบาลที่นี่ด้วย"
สุนัททีพยักหน้ารับรู้
"เอ จะว่าไปฉันคุ้นหน้านายเหมือนกันนะ แต่ไม่แน่ใจว่าที่ไหน"
"นั่นสิ ผมก็คุ้นหน้าคุณเหมือนกัน เหมือนๆว่าเคยเจอที่บ้านเพื่อนคนหนึ่ง"
"เพื่อนคุณชื่ออะไรหรือ"
เงียบไปสักพักก่อนตอบแบบไม่ค่อยจะเต็มใจ
" ดาวันน่ะ ดาวัน มณีสีหรา สิกขาชยปูรณะ"
"ดาวัน อ๋อ มิน่าล่ะถึงคุ้นหน้านายมาก นายไปบ้านดาวันบ่อยๆใช่ไหม"
"ก็บ่อยน่ะ ตอนหลังยุ่งๆเลยไม่ค่อยได้ไป อ้าว คุณรู้จักดาวันด้วยหรือ"
"ฉันเคยดูแลสุขภาพให้ดาวันน่ะ ดาวันสุขภาพไม่ค่อยดี ทางบ้านเธอเลยว่าขอให้ทางโรงพยาบาลส่งฉันมาดูแลน่ะ"
สุนัททีพยักหน้ารับรู้อีกครั้ง
กาเอียในยามค่ำคืนดูสวยงาม สงบนิ่ง
ดวงจันทร์ลอยเด่น
สุนัททีนั่งจ้องมอง
อยู่ในภวังค์อันเลื่อยลอย
จมอยู่กับเรื่องหนหลัง
cr. google
สุนัททีเอื้อมมือไปคว้ากรอบรูปแล้วคว่ำหน้าลงบนชั้นวาง
...
สงบเงียบดีจริงๆ
สุนัททีพึมพัมเบาๆกับตัวเอง
"ข่าวด่วน..."
...
บทที่2
บทที่4
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
