ปกติจิตของคนเรามันอ่อนแอ จิตของเรามันเป็นทาสอารมณ์ความรู้สึกนึกคิด คิดดี คิดร้าย คิดอาฆาตมาดร้าย จองเวรจองกรรม เมื่อไม่ได้ดังใจ .บ้างก็โมโห บ้างก็เจ็บใจ .
โทษตัวเอง .บ้างก็โศกเศร้าลึกๆ ยึดตรึง หนักเนื้อหนักตัว จิตมันจม อยู่กับอารมณ์ที่หนัก กดทับจิตลงไปๆ เรื่อยๆ สติของเรามันก็ตามอารมณ์ ..ทำไมที่จึงเรียกว่า สติของเรานั้น มันตามอารมณ์ ..เพราะสติของจิต มันยังไม่เกิดขึ้นมา พร้อมกับจิตตื่นขึ้น..ที่รู้จักว่า นี้น่ะเป็นอารมณ์กรรม ที่ปกคลุมจิตเราอยู่ สติของเราก็ถูกปกคลุมด้วยอารมณ์เหมือนกัน