เมื่อการสื่อสารมันหมดค่า เมื่อการเชื่อมต่อหาได้ต้องสนใจ ปฏิพัทธ์สัมพันธ์ใดใดหยุดหายไปเฉยๆ โลกได้หยุดหมุนแล้ว เพราะเราเองที่หยุดมัน
ตอนนี้ไม่แคร์ที่จะสัมพันธ์อะไร ติดต่อใคร หรือจะไขว่คว้าหาใคร อยู่แบบซังกะตาย จนร่างตัวเองทรุด เหมือนทำร้ายตัวเองด้วยความโศกาอาดูรของตัวเอง เป็นเรื่องที่แย่เอาจริงๆ
การเอาเนื้อวายร้ายออกจากลำไส้ มันแค่การขับไล่กาฝากชีวิตให้ออกไป แต่เศษเรื้อรี้ไรของกาฝากนั้นยังกระจายและกระจุกอยู่ตามซอกหลืบ
ระเบิดเวลาแค่เพิ่งเริ่มติ้กต่อกขึ้นมาเท่านั้น จุดนี้ดังนาฬิกาทราย นับย้อนร่นร่อนถอยกลับ จนกว่าเวลามันจะหยุด
แต่ทว่า คนรอบข้างผู้ป่วยได้หยุดมันลงไปแล้ว
"เวลา"
การติดต่อกับคน หรือสังคมช่างเคว้งคว้าง คนที่เรารัก คาดหวังให้รัก และรักเรา ล้วนห่างหายออกไป เพราะเราเอง ญาติที่เอาแต่ร้องไห้ คร่ำครวญ กินไม่เอา นอนไม่นอน พักผ่อนไม่มี
ลูกเองก็ทรุด ส่วนบิดาผู้ที่กำลังป่วยนั้นมิได้รู้เรื่องที่เป็นอะไรต่อไปจากนี้ ก็สบายใจกับการใช้ชีวิตตามนาฬิกาทราย
แต่คนคนนี้ เติมทรายยังไงก็ไม่เต็ม หลุดรั่วร่อยหรอ พร่องออกไปทางรอยแตกแห่งชีวิตไปมากแล้ว
คนเป็นมะเร็งไม่มีอะไรต้องห่วง
แต่ญาติที่ต้องอยู่กับสังขารชีวิตที่เหลือ กับความจำที่เพิ่มเติมมาจากผู้ใกล้วายชนม์ ที่ซึ่งเราผู้ยังต้องอยู่ต่อนี้นั้นต้องจัดการกับมันต่อไป
วิถีของคีโมคงอีกยาวไกล ใครเลยจะได้รู้ถึงปลายสุดของทางอุโมงค์ที่หมุนวนไม่มีบนล่าง มีเพียงช่องที่ต้องเดินทาง
วันหนึ่งเมื่อเราพร้อม ญาติเองจะกลับมาดีขึ้น ฟื้นตัว ในขณะที่คนป่วยก็ยังคงป่วย แต่น้อมรับเส้นทางต่อไป
ณ วันนี้ เส้นทางได้แยกแล้ว ไม่ช้าไม่นาน ต่างวิถีคงได้มีโอกาสพบความสุขของตนเอง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
