Psychology Education ep.01 - ฉันยังดีไม่พอ? หนทางแห่งการยอมรับและการพัฒนา
...
ขอต้อนรับสู่ Psychology Education รายการที่จะพาทุกๆคนล่องลอยไปในโลกแห่งจิตวิทยาและการเข้าใจตนเอง ในอดีตผู้ที่เข้มแข็งคือผู้ที่เอาชนะผู้อื่นและก้าวไปเป็นที่หนึ่งได้ แต่ในยุคปัจจุบันนี้ยังมีอีกหนึ่งสิ่งซึ่งมีความสำคัญแต่เราต่างก็มองข้ามไป นั่นก็คือความเข้าใจตนเอง ในยุคที่มีแต่ปัญหาและความวุ่นวายนี้ ผู้ที่เข้าใจตัวเองและเอาชนะใจตัวเองได้ต่างหากคือผู้ที่เข้มแข็ง
...
ก็อกๆๆ เป็นอะไร ร้องไห้อยู่เหรอ ไหนดูซิไปเจออะไรมา...
A2: ผมไม่ไหวแล้วฮะ มันเลวร้ายมาก มันหนักเกินไปที่ผมจะรับไหว (ฮือๆ)
A1: โอ๋ๆ นะ ฉันอยู่นี่แล้ว ไม่เป็นไรแล้ว
A2: ผมมันห่วย เรื่องแค่นี้ผมก็ทำไม่ได้ คนอื่นยังทำได้เลย ทำไมผมถึงดูห่วยแตกจังฮะ เรื่องแค่นี้ผมก็ไม่ไหวซะแล้ว ผมอยากจะหยุดร้องแต่มันก็ทำไม่ได้ (ฮือๆๆๆๆ)
A1: นายทำถูกแล้วล่ะ นายไม่จำเป็นต้องฝืนเลยน้าา อยากร้องก็ร้องออกมาให้เต็มที่เลย
A1: เอาล่ะ ไหนเล่าให้ฉันฟังหน่อยซิ
A2: ผม.. เอ่อ... ผมรู้สึกว่าตัวเองห่วยแตกจัง เรื่องแค่นี้ผมยังทำไม่ได้ แค่นี้ผมก็ร้องไห้แล้ว เพื่อนๆผมยังทำได้เลย แถมทำได้ดีมากๆด้วย ผมอยากเป็นแบบเพื่อนๆจัง
A1: แล้วทำไมนายถึงอยากเป็นแบบเพื่อนๆล่ะ?
A1: นายรู้มั้ยว่านายไม่มีวันเป็นแบบเพื่อนๆของนายได้หรอก
A2: ทำไมล่ะฮะ...
A1: นั่นก็เพราะนายไม่ใช่พวกเค้ายังไงล่ะ นายแค่เป็นนาย และที่นายร้องไห้ นั่นก็เพราะนายแค่เป็นมนุษย์
A2: แปลว่าผมจะดีกว่านี้ไม่ได้เลยเหรอฮะ ผมเกิดมาเพื่อเป็นไอ้ขี้แพ้เหรอฮะ
A1: (ส่ายหัว)
A1: นายไม่ได้แพ้อะไรทั้งนั้น นายแค่ยังไม่ชนะ และอีกอย่างคือนายไม่จำเป็นต้องแข่งอะไรกับพวกเค้าด้วย
A2: หมายความว่ายังไงเหรอฮะ?
A1: สิ่งที่นายควรจะทำไม่ใช่การเปรียบเทียบและการอยากจะเอาชนะผู้อื่น แต่เป็นการพยายามทำตัวเองให้ดีที่สุดในแบบของนายต่างหาก
A1: ยิ่งนายวิ่งไล่ตามพวกเขานายจะยิ่งเหนื่อยเปล่า มันเหมือนกับการที่นายพยายามวิ่งจะเอาชนะผู้อื่นในสนามโดยที่นายยังไม่ได้ฝึกซ้อมอะไรมาเลย ถึงนายจะพยายามขนาดไหนแต่นายก็ไม่สามารถเอาชนะคนที่ซ้อมมาเป็นปีๆได้หรอก
อีกอย่าง ยิ่งนายพยายามวิ่งไล่ตามนายก็จะยิ่งคิดว่านายห่วยแตก (ไม่นับปาฎิหาริย์และพรสวรรค์)
A2: แล้วผมควรจะต้องทำยังไงดีฮะ?
A1: สิ่งที่นายควรทำก็แค่พยายามพัฒนาตนเองไปเรื่อยๆ เป็นตัวเองในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุด นายไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เป็นคนอื่น นายมีคนเดียวบนโลกนะ
A1: อะไรที่นายคิดว่านายยังดีไม่พอนายก็แค่ยอมรับมัน ยอมรับว่าตัวเองยังดีไม่พอ ยอมรับว่านายผิดพลาด ยอมรับว่าไม่มีใครเข้าใจนาย หนทางเดียวที่นายทำได้คือการยอมรับ
A1: หรือนายจะไม่ยอมรับตัวตนของนายแล้วไปฆ่าตัวตายก็ได้นะ แต่นั่นมันเป็นการตัดสินใจที่ห่วยแตกมาก การยอมรับไม่ใช่การพ่ายแพ้ การพ่ายแพ้ที่แท้จริงคือการปฎิเสธความจริงต่างหาก ส่วนการยอมรับคือหนทางแห่งการพัฒนา
A2: แปลว่าผมต้องยอมรับในสิ่งที่มันเกิดขึ้นให้ได้เหรอฮะ?
A1: ใช่แล้ว!! สิ่งที่นายต้องทำมันก็แค่... ยอมรับในสิ่งที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว ยอมรับในสิ่งที่นายเป็น เพราะถ้านายยอมรับมันไม่ได้และปฎิเสธมัน นายก็จะแก้ไขปัญหาที่เกิดจากมันไม่ได้ มิหนำซ้ำบางทีนายอาจจะหลอกตัวเองว่าตัวเองเก่ง ตัวเองดี หลงคิดว่าตัวเองเก่งมากพอแล้ว จนไม่เกิดการพัฒนาและแก้ไขข้อบกพร่องของนาย
A2: แล้วหลังจากการยอมรับผมควรจะต้องทำยังไงต่อละฮะ? แค่ยอมรับเฉยๆเหรอ
A1: (ส่ายหัว) สมมุตินะ ถ้านายรู้ว่านายมีข้อบกพร่อง แต่นายพูดบอกกับตัวเองว่าดีพอแล้ว เก่งพอแล้ว นั่นก็แสดงว่านายเป็นคนที่ชอบหลอกตัวเอง แต่ถ้านายรู้และยอมรับมันได้ แต่ไม่ทำอะไรเลย นั่นก็เท่ากับว่านายก็ไม่ต่างอะไรกับคนโง่ และบางทีนายก็อาจจะมัวแต่นั่งโทษตัวเองจนไม่เป็นอันทำอะไรอีกด้วย
A2: ดังนั้นสิ่งที่นายควรจะทำก็คือยอมรับและแก้ไขมัน ลองดูซิว่าสาเหตุของความผิดพลาดนั้นมันมาจากอะไร ลองนั่งคุยกับตัวเองซักพัก แต่ไม่ใช่การโทษตัวเองนะ อย่าโทษตัวเองโดยเด็ดขาด เพราะนายเป็นมนุษย์ และมนุษย์ก็คือความผิดพลาด นายมีสิทธ์ที่จะผิดพลาด ถึงนายจะทำพลาดแบบไม่น่าให้อภัยก็ตาม ต่อให้ไม่มีใครให้อภัยนายก็ตาม แต่นายจงให้อภัยตัวเองให้ได้ เพราะเพื่อนที่ดีที่สุด เพื่อนที่เข้าใจนายมากที่สุด และจะอยู่กับนายตลอดไป นั่นก็คือตัวของนายเอง
A1: แล้วถ้าสิ่งที่มันเกิดขึ้นมันแก้ไขไม่ได้ล่ะครับ?
A2: ถ้ามันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ ก็อย่าพยายามที่จะไปแก้ไขมัน เพราะถ้านายยิ่งเข้าไปแก้ไข มันก็จะยิ่งแย่ลง สิ่งที่นายจะต้องทำก็แค่ "ช่างแม่ง"
A1: ??
A2: การ "ช่างแม่ง" ไม่ใช่การไม่สนโลก มันคือการยอมรับและปล่อยวางกับบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
A1: อย่างเวลาใกล้สอบแล้วปล่อยวางน่ะเหรอครับ
A2: (กุมขมับ) ไม่ใช่อย่างนั้นนนน ถ้านายปล่อยวางโดยที่คิดว่า "ชางแม่ง อ่านไปก็เปล่าประโยชน์" แล้วนายก็ตัดสินใจไม่อ่านอะไรเลย ไม่ลองพยายามอะไรเลย ฉันก็จะบอกให้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง นายกำลังดูถูกตัวเองอยู่ว่านายไร้ความสามารถเกินไปที่จะทำมันได้ แต่ถ้านายทำจนเต็มที่จนร่างกายของนายอ่อนล้าแล้วล่ะก็ นั่นแหละ จงใช้คำว่า "ช่างแม่ง" "ช่างแม่ง ผลมันจะออกมายังไงก็ช่างแม่ง ยังไงเราก็พยายามเต็มที่แล้ว"
A2: ฉันจะยกตัวอย่างให้อีกหนึ่งอย่างละกันนะ ในอนาคตเมื่อนายโตขึ้นนายจะต้องมีความรักอย่างแน่นอน นายจะได้พบกับใครซักคนที่ทำให้โลกของนายมีสีสันที่สดใสกว่าเดิมหลายเท่า แต่หากซักวันหนึ่งเค้าคนนั้นได้ออกไปจากชีวิตของนาย นายจงจำคำของฉันไว้ให้ขึ้นใจนะ ในโลกใบนี้คนเราพบกันเพื่อจากลา มันเป็นเรื่องธรรมดา จงยอมรับมันให้ได้ ยอมรับความเจ็บปวดที่มันจะเกิดขึ้นกับนายให้ได้ แต่ถ้าหากนายแบกรับมันไม่ไหวก็จงร้องไห้ออกมา จงกล้าที่จะร้องไห้ จงกล้าที่จะยอมรับ แล้วเชื่อฉันเถอะ นายจะก้าวเข้าสู่หนทางแห่งการพัฒนา
ความเจ็บปวดไม่เคยทำร้ายใคร
ตัวเราเองต่างหากที่เป็นคนทำร้ายตัวของเราเอง
ผู้เขียน
A1: ผมเข้าใจแล้วฮะ!!
A2: เอาล่ะ งั้นฉันจะให้ของขวัญกับนาย หลับตาลงก่อนสิ
...
A2: เอาล่ะ เปิดตาได้แล้ว
A1: ว้าววว กล่องใหญ่จังครับ ข้างในจะเป็นอะไรน้าาา (คงจะต้องเป็นเลโก้ชิ้นใหญ่ หรือรถบังคับคันใหม่แน่ๆเลย)
A2: หึๆ...
A1: เอ่อ... กระดาษเปล่าเหรอ... พ พี่แกล้งผมเหรอ (เริ่มน้ำตาคลอ)
A2: นั่นแหละของขวัญที่พี่จะให้นาย นายก็คงจะคาดหวังว่ามันต้องเป็นเลโก้ชิ้นใหญ่หรือรถบังคับคันใหม่ใช่ไหมล่ะ แต่พอนายได้รู้ความจริงนายก็คงจะผิดหวังที่มันเป็นแค่กระดาษเปล่า ถูกมั้ยล่ะ?
A1: พี่รู้ได้ยังไงเหรอครับ? (ใบหน้าอันไร้เดียงสาพร้อมกับดวงตาแป้วๆที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตากำลังจ้องมาที่ผมด้วยความสงสัย)
A2: มันไม่สำคัญหรอกว่าพี่รู้ได้ยังไง แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ นายยอมรับมันได้ไหมต่างหาก นายยอมรับมันได้ไหมว่าในกล่องนั้นมันคือกระดาษเปล่า นายยอมรับกับความรู้สึกผิดหวังของนายได้ไหม?
A1: เอ่อ.. ได้ครับ!! (เด็กน้อยตอบด้วยความลังเลเล็กน้อย)
A2: เยี่ยม!!
A1: แล้วทำไมพี่ถึงทำแบบนี้ล่ะครับ พี่ตั้งใจจะแกล้งผมเหรอ?
A2: ฮ่าๆๆๆๆ นั่นเป็นคำถามที่ดีมาก
A2: นายลองใช้สิ่งที่อยู่ระหว่างหูทั้งสองข้างของนายดูสิ แล้วนายจะพบกับคำตอบ
A1: อ๋ออ ผมเข้าใจแล้ว!! พี่ต้องการจะทดสอบผมเหรอฮะ?!
A2: ใช่แล้ว!! นายฉลาดมาก
A2: แล้วนายควรจะทำยังไงกับสถานการณ์นี้ดีล่ะ?
A1: ผมก็คิดว่า ผมควรที่จะเปิดใจเพื่อให้พร้อมที่จะเรียนรู้กับสิ่งที่พี่กำลังจะให้ผม ใช่ไหมฮะ!!
A2: ฮ่าๆๆๆ ใช่แล้ว
A2: สิ่งที่พี่จะให้นายมันก็คือคำว่า...
ยอมรับ เข้าใจ ปรับตัว
ผู้เขียน
A2: สิ่งที่พี่ให้นี้มันคือคู่มือในการใช้ชีวิต ในชีวิตนี้สิ่งที่นายควรจะทำไม่ใช่การพยายามหาแต่ความสุขโดยหลีกหนีความทุกข์ แต่มันคือการมีความทุกข์ยังไงให้มีความสุขต่างหากล่ะ บนโลกใบนี้นายไม่มีทางได้ทุกอย่างที่นายปรารถนาหรอกนะ
A1: ผมเข้าใจแล้วฮะ (ใบหน้าใสๆที่ดูอ่อนต่อโลกแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่กำลังจ้องมาที่ผมพร้อมด้วยรอยยิ้ม)
A1: (จ๊อก~~) เหอะๆ
A2: หิวเหรอ ไปหาอะไรกินกันเถอะ
A1: ไปกันเถอะครับ!!
...
บทเรียน
แล้วคุณล่ะ ได้อะไรจากบทความนี้บ้าง แล้วจะนำมันไปปรับใช้ได้ยังไงบ้าง?
ลองใช้สิ่งที่อยู่ระหว่างหูทั้งสองข้างของคุณดูสิ แล้วคุณจะพบคำตอบ
- 12
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
