เรื่องสั้น . . . ข อ ง ข วั ญ ชิ้ น สุ ด ท้ า ย
ตอนที่ 4
ไ ม่ ค า ด ฝั น
Cr. pinterest
ฉันทำบันทึกผู้ป่วยแต่ละเคสเสร็จพอดี เหมือนว่าวันนี้จะยาวนานกว่าทุกวัน
จำนวนผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นน่าจะสะท้อนสภาวะทางสังคมได้ พอ ๆ กับราคาสินค้าในท้องตลาดสะท้อนสภาวะทางเศรษฐกิจ
แต่งานก็ยังไม่เสร็จเพียงแค่นี้ ...
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิดฉันไว้เพียงแค่นั้น
"ว่าไงแบงค์ วันนี้เป็นไงบ้าง"
แบงค์ไม่ได้ตอบคำถาม
"อยากชวนพี่แพรมากินข้าวเย็นฝีมือผมหน่อย"
แบงค์ไม่ได้มีฝีมือในการทำอาหารอย่างเชฟดังตามช่องยูทูปทั้งหลาย สิ่งที่ทำให้อาหารง่าย ๆ ตามใจคนกิน เอร็ดอร่อยคงเป็นเพราะความใส่ใจในการปรุง .. จำได้หมด ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
"โอ๊ยเสียดาย วันนี้พี่ต้องออกไปเคสกับน้องที่เพิ่งย้ายมา พรุ่งนี้พี่ไปหาที่ร้านนะแบงค์ รับรองว่าจะไม่ยอมพลาดด้วยประการทั้งปวง"
"ครับ เจอกันพรุ่งนี้"
เสียงรับคำเจือผิดหวังจาง ๆ แต่ฉันไม่มีเวลาคิดอะไรมาก น้องที่นัดไว้มารออยู่แล้ว
กว่างานจะเรียบร้อยทำเอาหมดพลังไปตาม ๆ กัน ฉันขับรถไปส่งน้องที่บ้าน หลังจากแวะกินข้าวกันที่ร้านอาหารตามสั่งหน้าหมู่บ้านนั่นเอง
..
เรื่องราวที่เราเข้าไปมีส่วนร่วมรับรู้และแก้ปัญหานั้น บางครั้งสร้างความหดหู่ให้กับจิตใจไม่น้อย การจัดการความคิด และอารมณ์จึงเป็นเรื่องสำคัญ ต้องรู้วิธีดึงตัวเองออกจากเรื่องเหล่านั้น ไม่หมกมุ่นจนเกินไป
การรับฟังเรื่องราวต่าง ๆ ก็เช่นกัน ต้องไม่เต้นไปตามอารมณ์หรือคล้อยตามคำบอกเล่าจนขาดความเป็นกลาง หรือหลงประเด็น
ถ้าหลงประเด็นก็เหมือนการตั้งโจทย์ผิด
แล้วคำตอบจะถูกได้อย่างไร
..
ทางด่วนคืนนี้ค่อยสมเป็นทางด่วน !!
ถนนที่มีรถบางตาเปิดโอกาสให้ผู้ชื่นชอบการใช้ความเร็วได้พิสูจน์สมรรถนะของรถ ที่น่าจะทำมาให้วิ่งได้เฉพาะบนถนนในบางประเทศ
เสียงรถที่เร่งเครื่องจนแสบแก้วหูทำให้ฉันต้องเหลือบมองกระจกส่องหลัง ใจคิดถึงคำกล่าวที่ว่า "ความประมาทเป็นหนทางสู่ความสูญเสีย"
แสงไฟเจิดจ้าของรถคันที่ว่ากระทบกระจกส่องหลัง และกระจกมองข้างทำเอาฉันตาพร่าพราย เพียงเศษเสี้ยววินาทีฉันรู้สึกถึงแรงกระแทกเข้าที่ประตูด้านหลังคนขับเต็มแรง รถของฉันหมุนคว้าง สรรพเสียงอื้ออึง ร่างกายฉันเหมือนถูกจับเหวี่ยงไปมาอย่างไร้ทิศทาง ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดมิดดั่งใครปิดสวิชท์
ฉันไม่ได้ไปหาแบงค์ที่ร้านตามที่บอกไว้ แต่แบงค์กลับต้องเป็นฝ่ายไปหาฉันที่โรงพยาบาล
ก่อนหน้านั้น . . .
เขารอฉันอย่างใจจดจ่อ พยายามโทรหาฉันตั้งแต่ก่อนเที่ยงจนเวลาล่วงเลยบ่ายไปมากก็ยังไม่สามารถติดต่อฉันได้ จนเขารู้สึกสังหรณ์ใจเหมือนเหตุการณ์ไม่ปกติ จึงตัดสินใจโทรไปถามที่ทำงานและได้ข่าวว่าฉันประสบอุบัติเหตุตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมา
แบงค์รีบตามไปที่โรงพยาบาล แต่ทำได้เพียงแค่ถามอาการจากเจ้าหน้าที่ เพราะคนป่วยอาการไม่คงที่ เรียกว่ายังไม่พ้นขีดอันตราย และหมอไม่อนุญาตให้ใครเยี่ยมนั่นเอง
ฉันถูกนำส่งมาที่โรงพยาบาลในสภาพที่ไม่รู้สึกตัว และเสียเลือดมาก
จากการตรวจของแพทย์พบว่า ฉันได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงที่ศีรษะ กระดูกสันหลังรวมถึงกระดูกคอ มีเลือดออกในสมอง การที่มีเลือดคั่งในสมองและความดันในโพรงสมองสูง ทำให้ฉันไม่รู้สึกตัวเสียเป็นส่วนใหญ่ อาจมีช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ฉันเหมือนจะตื่นขึ้นมาบนยอดเขาที่หมอกหนาจัด หนาวจับใจและมองเห็นทุกอย่างมัวซัวไปหมด ก่อนที่จะหมดสติไปอีก
อาการของฉันขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่อย่างนั้นเป็นเดือน กว่าจะได้ออกมาพักที่ห้องผู้ป่วยธรรมดา และได้กลับมาบ้านในที่สุด
จะว่าไป การบาดเจ็บของฉันคงไม่มากมายอะไรนัก ฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดปางตาย ไม่มีความรู้สึกอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันยังมีแขนมีขาอยู่หรือไม่
ฉันรับรู้อาการตัวเองจากสิ่งที่ได้ยิน ทั้งจากการอธิบายของหมอ ทั้งจากการที่คนอื่นพูดกัน บางทีเขาคงลืมไปว่าฉันไม่ได้สูญเสียการได้ยินไปด้วย
สิ่งที่ช่วยให้ฉันระบายความอัดอั้นในใจได้อย่างเดียวคือน้ำตา ความรู้สึกทางกายและทางใจสวนทางกันเสียเหลือเกิน ยิ่งฉันสูญเสียความรู้สึกทางกายมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ความรู้สึกทางใจฉันรุนแรงมากขึ้นเป็นทวีคูณ ความโกรธ ความเสียใจ ความกังวล และอีกนานัปการที่ถาโถมซ้ำเติมจนฉันอดคิดไม่ได้ว่า ฉันควรดีใจอย่างที่หมอพูดในวันนั้นหรือไม่ "หมอดีใจด้วยนะ คุณแข็งแรงขึ้นมาก กลับไปพักฟื้นและทำกายภาพบำบัดต่อที่บ้าน อย่างที่หมออธิบายให้ฟังนั่นแหละ"
ฉันไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย จากการเป็นอัมพาตที่มีผลมาจากเส้นประสาทที่อยู่ในกระดูกสันหลังและกระดูกคอ ได้รับความเสียหายจากแรงกระแทกจนไม่สามารถทำหน้าที่เป็นตัวกลางส่งสัญญานจากสมองไปยังกล้ามเนื้อส่วนต่าง ๆ ที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกาย
ฉันจำเป็นต้องมีผู้ดูแลที่ประคองลุกนั่ง ทำกายภาพบำบัด และคอยพลิกตัวเพื่อป้องกันการเกิดแผลกดทับ หรือโดยสรุปคือต้องทำให้ทุกอย่าง ทั้งให้อาหารทางสาย และยังเรื่องการขับถ่ายอีก
ความหวังที่จะทำการผ่าตัดและโอกาสที่ร่างกายจะฟื้นสภาพกลับมาเป็นปกตินั้นริบหรี่ หรืออาจเป็นไปไม่ได้เลย
ช่างเป็นเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ชีวิตของฉันจะตกอยู่ในสภาพนี้ !!
จบตอนที่ 4
ผ่านมาแล้ว 4 ตอน ย้อนกลับไปอ่านตอนก่อนหน้าได้ที่เพจนะคะ
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่แวะมาติดตามค่ะ
- 12
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
