ยอมรับมัน และเสียใจให้พอ....แต่ไม่ดิ่ง ความเสียใจเป็นหลักฐานชิ้นเด็ดที่แสดงให้เห็นว่าเราเอาจริง แต่มันจบไปแล้ว ก็ตามนั้น หลังจากนั้น ตั้งสติ ประเมินแบบไม่เข้าข้างตัวเอง ว่าผิดหวังเพราะอะไร ? ถ้าเป็นสิ่งที่เราควบคุมได้ ก็กลับไปทำให้มันดีขึ้น พยายามมากขึ้น แต่ถ้าเป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ ก็ช่างมัน จากนั้น ตั้งความหวังใหม่ ... ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอครับ 🙂