ลัดฟ้าหารัก เมื่อ “อคติ” เป็นของผู้ชาย ก็ต้องให้ผู้ชายเป็นคนเปลี่ยนแปลง
สาเหตุที่เลือกดูเรื่องนี้ เพราะนักแสดงล้วน ๆ ไม่ได้คาดหวังเท่าไหร่ว่าบทจะดีหรือไม่ ขอแค่ไม่แย่จนต้องเทไปก่อนเท่านั้น
ลัดฟ้าหารัก เป็นซีรีส์ที่มีฉากหลังเป็นเรื่องราวของผู้คนในแวดวงธุรกิจการบิน เน้นการทำงานของนักบิน การฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ ของนักบินหญิงที่มีนับตัวคนได้
ครึ่งแรกของเรื่อง อุปสรรคสำคัญของนางเอก เฉิงเซียว(ถานซงอวิ้น) ไม่ใช่เรื่องไม่มีความสามารถ แต่คือการเอาชนะ “ความเชื่อ” ของผู้ชายที่มองว่าผู้หญิงเป็นกัปตันไม่ได้ ในขณะเดียวกันก็มีกัปตันผู้ชาย ทั้งพระเอก กู้หนานถิง (หวังข่าย) ที่คอยสนับสนุนสุดตัว และพระรอง หนีจ้าน( หลิวชาง) หัวหน้าหน่วยซ่อมบำรุงเครื่องบิน ที่คอยช่วยเหลือแบบฉลาด ๆ ตลอดทั้งเรื่อง
เปิดเรื่องมาก็เป็นไปตามสูตรสำเร็จ พระเอกนางเอกไม่ถูกชะตากัน ตีกันไปตีกันมาแล้วก็กลายเป็นชอบกัน แบบไม่รู้ตัว
เนื่องจากไม่ใช่สายฟิน เรื่องความรักพระนาง ถ้ามันไม่ไร้สาระพ่อแง่แม่งอนหรือหวานเลี่ยนจนเกินไป ก็ดูไปแซวไปเอาบันเทิงพอได้
เหตุผลที่จะทำให้ชอบหรือไม่ชอบ ติดตามหรือไม่ติดตาม จึงมาจากว่าบทส่วนที่สะท้อนการทำงานของตัวละคะสนุกหรือไม่สนุกมากกว่า
ครึ่งเรื่องแรกบทดีเลย เฉิงเซียว เก่ง มั่นใจในตัวเองมาก จนลืมคิดว่าไปแม้เรื่องที่ตนเองทำจะถูกต้อง แต่ก็อาจส่งผลกระทบที่ไม่ดีนักกับเพื่อนพนักงาน องค์กรและผู้ที่เกี่ยวข้องได้ ซึ่งทำให้ตัวละครได้เรียนรู้และลดความแรงลงไปได้บ้าง
ความเยอะของเธอจึงไม่น่ารำคาญเท่าใดนัก ประกอบกับถานซงอวิ้นตีความอารมณ์ต่อรีแอคต่าง ๆ ได้กำลังดี จึงไม่รู้สึกว่าเฉิงเซียวจะเยอะเกินไป
ส่วนที่ชอบที่สุดคือ มุมมองเรื่องความเทียมกันในการทำงานของผู้หญิงและผู้ชาย ตอนแรกค่อนข้างแปลกใจที่บททำออกมาให้หัวหน้าเจียงเป็นผู้ชายกีดกันนักบินผู้หญิงชัดเจน ซึ่งปกติไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่ เนื่องจากอุดมคติของสังคมคอมมิวนิสต์คือความเท่าเทียมกัน โดยเฉพาะเพศหญิง-ชาย (แต่ไม่รวม LGTBG อันนั้นเป็นเรื่องของวัฒนธรรมความเชื่อ)
ท้ายที่สุด บทไปม้วนลงตรงที่ เมื่อ “อคติ” เป็นของผู้ชาย คนที่จะเปลี่ยนแปลงความคิดความเชื่อและเปิดโอกาสให้ผู้หญิงก็ต้องเป็นผู้ชายนั่นแหละ ให้ผู้หญิงขึ้นไปพูดเรื่องผู้หญิง จะไปสร้างแรงบันดาลใจอะไรได้เท่ากับผู้ชายหน้าตาดี ตำแหน่งการงานดี ขึ้นไปพูดถึงความสามารถของผู้หญิงในแวดวงต่าง ๆ ทั้งในอดีตและในปัจจุบัน
ที่ผ่านมาเรามักเห็นบทแนวนี้ สื่อสารความคิดด้วยไดอาล็อกแบบตรง ๆ ทื่อ ๆ แต่เรื่องนี้ปูเรื่องราวแล้วตามไปเก็บด้วยมุมมองที่คมคายมาก
เสียดายที่บทครึ่งหลังไม่ดีเท่าที่คาดเหมือนกับเครื่องแรก
เรื่องแรกกู้หนานถิง ปฏิเสธ เฉิงเซียว ครั้งแล้วครั้งเล่า ก็รู้ว่าพระเอกมีปมในใจ ยังลืมอดีตไม่ได้ แต่บทลากจูงให้เกิดการปฏิเสธเยอะเกินไป จนกลายเป็นว่าเฉิงเซียว ดูเหมือนผู้หญิงโง่ ๆ ที่ถึงขนาดประกาศต่อหน้าธารกำนัลไปแล้วว่าชอบเขา อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมรับ
เท่านั้นยังไม่พอ ยังให้เฉิงเซียว ไปถามไถ่คาดคั้นอีกหลายครั้ง ผู้ชายก็ยังปฏิเสธ
ไม่รู้ผู้หญิงอื่นคิดอย่างไร แต่ผู้เขียน ทิ้งค่ะ ทิ้ง หรืออย่างน้อย ถ้ายังเลิกรักไม่ได้ ก็จะไม่วิ่งไปถามหาความรู้สึกใด ๆ จากเขาอีก
เราก็มีค่านะว้อย ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก ที่สำคัญชอบจ้านเกอน่าคบกว่ามาก 555 (อันนี้จะขยายความต่อไป )
พอความรักของพระเอกนางเอก มันไม่ได้น่าประทับใจในความรู้สึกของคนดู(อย่างเรา) จึงดูข้าม ๆ ไป เพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็จบสมหวัง เลิฟซีนสายฟินใด ๆ ก็ไม่น่าสนใจอีกแล้ว
ความลำไยดอกที่สอง คือกรณีหัวหน้าเจียงไม่ลงจอดฉุกเฉินและผู้โดยสารเสียชีวิต การผดุงความยุติธรรมและตามล่าหาความจริงของเฉิงเซียวและกู้หนานถิง แทบจะเรียกว่าไม่สมเหตุสมผลเลย เข้าใจว่ามุ่งจะสื่อสารเชิงสอนถึงเรื่องความซื่อสัตย์ การกลับตัวกลับใจของคนที่ทำผิดมากว่า ซึ่งเป็นเรื่องที่ปรากฏในซีรีส์จีนที่มีประเด็นนี้แทบทุกเรื่อง
การที่เฉิงเซียว กล่าวโทษหัวหน้าและบริษัทแบบดับเครื่องชน หลักฐานชัดเจนอะไรก็ยังไม่มี ถ้าเคยทำงานในองค์กรที่มีการฟาดฟันกันชนิดเผลอเมื่อไหร่ มีดปักหลักทันที ก็คงพอรู้ว่า สิ่งที่เฉิงเซียวทำนั้น หนทางชนะแทบจะเป็นศูนย์
ถ้าดูขำ ๆ เอาบันเทิงก็ต้องบอกว่า... ธรรมะชนะอธรรมะไง
สาธุค่ะ
ตัวละครที่ชอบและอยู่กับความเป็นจริงที่สุดในเรื่องคือ หนีจ้าน หรือจ้านเกอของเฉิงเซียว และพนักงานในแผนกซ่อมบำรุง
คาแรกเตอร์ของหนีจ้าน เรียกว่าเป็นนักบริหารอย่างแท้จริง เมื่อเกิดปัญหาขึ้น ทางออกนั้นไม่ได้มีประตูแค่บานเดียว อย่างกรณีที่ช่วยให้เฉิงเซียวกลับมาทำหน้าที่นักบินได้อีก ในขณะที่กู้หนานถิง จะวิ่งไปคุยกับหัวหน้าเจียงซึ่งตั้งใจกีดกันเฉิงเซียวตั้งแต่แรกอย่างเดียวเลย
หรือวิธีพูดของหนีจ้านในที่ประชุม ที่ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับหัวหน้าเจียง แต่ก็ตั้งใจให้ผลดีไปตกกับกู้หนานถิงแทน
ยังโชคดีที่บทไม่น้ำเน่าเท่าไหร่ หนีจ้านคือคนที่ควรได้เป็นรองประธานด้วยคุณสมบัติของเขาเอง ไม่ใช่เพราะกู้หนานถิงหลีกทางให้
ในชีวิตจริง หนีจ้านนี่พระเอกเลยนะ เก่ง ฉลาดแก้ปัญหาโดยบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น ไม่ก้าวข้ามเส้นศีลธรรมที่ควรมี ยังไม่นับว่าละเอียดอ่อนและเข้าใจผู้หญิง ถึงกับมีขนมสูตรพิเศษให้ลูกน้องผู้หญิง นั่นหมายความว่าต้องใส่ใจผู้หญิงของตนเองยิ่งกว่า
รักผู้หญิง ก็ไม่สติแตก เป็นลูกผู้ชายพอ ผู้หญิงไม่รักก็โอเค ถอยกลับมาในที่ที่ควรอยู่
โอ้ย..เป็นตัวละครที่น่าหลงรักจริง ๆ
พระเอกนั้นมีแต่เฉพาะในซีรีส์ แต่ในชีวิตจริง คนที่เรา “เลือก” นั่นแหละคือ “พระเอก
นักแสดง
อย่างที่บอกแต่แรกว่า ดูเรื่องเพราะนักแสดง 3 คน คือหวังข่าย ถานซงอวิ้น และหลิวชาง
สำหรับหวังข่ายและถานซงอวิ้น ไม่ต้องพูดอะไรเยอะ เพราะเล่นดีเล่นเก่งกันอยู่แล้ว
ส่วนหลิวชาง คนนี้ไม่ใช่ดาราดัง (หรือดังเหมือนกันแต่เราไม่รู้จักเอง 555) เคยเล่นเป็นพระเอก และนักแสดงนำมาหลายเรื่องตั้งแต่ปี 2014 (ตอนนั้นยังไม่สนใจซีรีส์และหนังจีนเลย) เขาเป็นนายแบบมาก่อนเป็นนักแสดง ปัจจุบันอายุ 36 แต่งงานแล้ว มีลูกสาว 1 คน
ส่วนตัวสะดุดตาหลิวชางมาตั้งแต่เรื่อง Truth เป็นผู้ร้ายเลย เรื่อง Master of my own ก็ชอบ ทั้งที่ก็ร้ายเหมือนกัน เพราะรู้สึกว่าเขาเล่นเป็นตัวร้ายได้มีเสน่ห์มาก เรื่องนี้เล่นเป็นคนดี แถมฉลาด (กว่าพระเอกอีก) อวยได้เต็มที่
เรื่องหน้า เล่นเป็นนักแสดงสมทบ พระเอกหูอี้เทียน นางเอก เหลียงเจี่ย ดูจาก
โปสเตอร์เหมือนจะลดอายุลงไปอีก 555
ไม่รู้จะได้เห็นเขาเล่นเป็นพระเอกในซีรีส์ที่บทดีสักเรื่องในอนาคตหรือไม่
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
