ดรุณพเนจรท่องแดนยุทธภพ อคติและกาลามสูตร
ตอนเริ่มฉายดู 1-2 ตอนแรก แล้วเท เพราะช่วงแรกจะเนือย ๆ นิดนึง แถมเห็นแต่ทวิตสายวายมาจิ้นกัน เนื่องจากไม่เคยรู้จักต้นฉบับที่เป็นนิยายหรือการ์ตูนมาก่อน จึงสรุปว่าเป็นซีรีส์มิตรภาพลูกผู้ชาย ซึ่งแปลว่าจงใจทำมาเพื่อสายวายนั่นเอง
ผู้เขียนไม่ได้ต่อต้าน LGTBQ เพราะคนรอบตัวจำนวนไม่น้อยก็เลือกรสนิยมทางเพศกันเอง
ล่าสุดเพื่อนรุ่นน้องคุยให้ฟังว่าลูกชายกลายเป็นลูกสาวแล้วนะ ยังบอกเขาขำ ๆ ว่า
“เออ..บอกมันไปเลย แม่เป็นผู้หญิง ถ้าอยากเป็นผู้หญิงให้มาถามแม่ ว่า “ผู้หญิง” จริง ๆ เขาเป็นยังไง”
แต่นิยาย ซีรีส์ สายวาย หรือยูริ ทั้งหลาย ต้องพูดตรงไปตรงมาว่า..ไม่ถูกจริตจริง ๆ
เห็นพูดกันเยอะเรื่องสิทธิเสรีภาพ ผู้เขียนก็มีสิทธิจะแสดงจุดยืนของตัวเอง ตราบเท่าที่เราไม่ได้ระราน ทำร้ายทั้งโดยการกระทำหรือคำพูด หรือละเมิดสิทธิของผู้อื่น
อย่างไรก็ตาม เรื่องสำคัญที่ผู้เขียนได้เรียนรู้จากกรณีนี้คือ “อคติ” และ “กาลามสูตร”
“อคติ” คือความลำเอียง ซึ่งเกิดได้ทั้งเพราะ “ชอบ” และ “ไม่ชอบ” เมื่อผู้เขียนมีอคติเพราะไม่ชอบไปแล้ว จึงไม่ได้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า เรื่อง “กาลามสูตร” นั่นคือ “อย่าเชื่อ” จนกว่าจะได้พิสูจน์ด้วยตนเอง
ใด ๆ ที่ปรากฏบนสื่อไม่ว่าออนไลน์ ออฟไลน์ ยิ่งเป็นเรื่องประเภท “เขาเล่าว่า” โดยเฉพาะเขาที่เป็น “วงใน” อ่านแล้ว ได้ยินมาแล้ว ก็ต้องคิดไตร่ตรองให้ดีก่อนว่า ควรเชื่อหรือ มากไหนแค่ไหน ตรงไหนเป็นข้อเท็จจริง ตรงไหนเป็นความเห็น
มันอาจมีความจริงเพียงเล็กน้อย หรืออาจไม่มีความจริงในนั้นเลยก็ได้
สิ่งที่ผู้เขียนลืมแยกแยะ คือ “ความเห็น” ของคนดูอีกกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเขามีสิทธิจะตีความสิ่งที่ได้ยิน ได้ฟัง ได้เห็นตามวัย ประสบการณ์ จินตนาการ ที่อยากให้เป็นได้ ไม่ผิดอะไร ตราบเท่าที่ไม่มาระรานความเห็นของคนอื่นเช่นกัน
ปัญหาจึงไม่ได้อยู่ที่ “คนอื่น” คิดอย่างไร แต่อยู่ที่ “เรา” คิดอย่างไร
เอ่อ..ซีรีส์หนึ่งเรื่อง ทำให้เราได้ทบทวนธรรมะได้เหมือนกัน 555
กลับมาที่ซีรีส์เรื่องนี้ สาเหตุที่กลับมาดูใหม่หมด เพราะเห็นคลิปช่วงกลางเรื่องเป็นต้นมา กลายเป็นเรื่องการเมืองการปกครองหลายส่วน
ว่าแต่ชาติที่แล้วเป็นขันที อาลักษณ์ หรือขุนนางกันล่ะนี่ ถึงชอบดูเรื่องแนวนี้จัง 55
หลังจากดูทั้งเรื่องใหม่จนจบแล้ว จึงพบว่ามันไม่ใช่ซีรีส์สายวาย ทั้งพระเอก และพระรอง ล้วนมีผู้หญิงของตนเอง
แต่เป็นไปได้ว่าทีมงานอยากได้ฐานคนดูสายวาย จึงออกแบบบางฉากเพื่อเปิดโอกาสให้เอาไปจิ้นกันได้
หากมองในภาพรวม ดรุณพเนจรท่องแดนยุทธภพ ก็ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่นำแนวจอมยุทธ์มาผูกรวมกับแนวการเมืองได้สนุกเรื่องหนึ่งเลย
ประเด็นเรื่องมิตรภาพของเพื่อน ถ้าดูจนจบก็เห็นว่า “เพื่อน” ของเซียวเซ่อ นั้นมีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ไม่ใช่แต่เฉพาะหลวงพี่กับเหลยอู๋เจี่ย เท่านั้น รั่วอีนับเป็นเพื่อนผู้หญิงที่เรียกว่าสนิทมาก แถมมีบทมากกว่านางเอกไปอีก ส่วนเชียนลั่วก็ไม่ได้เป็นแค่ผู้หญิงที่ชอบ แต่ยังเป็นหนึ่งในเดอะแก๊งเพื่อนด้วย
ประเด็นเรื่องความรักของตัวละคร เหลยอู๋เจี่ยนั้นชัดเจน กอร่อกอติดออกนอกหน้ามาก ตามประสาเด็กซื่อ คิดไง พูดอย่างนั้น ทำแบบนั้น ไม่ซับซ้อน
ชอบฉากนี้ เป็นอีกฉากที่เซียวเซ่อแสดงความห่วงใย และตามใจเชียนลั่ว
ส่วนเซียวเซ่อ ด้วยคาแรกเตอร์นิ่ง ๆ แบบกวนโอ้ย อาจไม่ได้แสดงความรู้สึกมากนัก แต่บทก็ทำให้เห็นชัดเจนว่าชอบเชียนลั่วในแบบที่แตกต่างจากรั่วอี ตั้งแต่วิ่งหนี ให้เชียนลั่วไล่ตามเพื่อฝึกวิชา ( พ่อเชียวลั่วน่าจะแอบชงมาตั้งแต่แรก ) จนกลายเป็นวิ่งหนีแบบเล่นด้วย เพราะบุคลิกของเซียวเซ่อ ถ้าเขาอยู่นิ่ง ๆ เฉย เชียวลั่วก็ไม่กล้าทำอะไร
เรื่องความงก โดยเฉพาะกับอู่เจี๋ย แต่กับเชียนลั่ว คือสายเปย์ตัวพ่อ ประมาณใช้เงินแค่ไหนก็ไม่ทำให้โกรธ ถ้าอู๋เจี่ยมาได้ยิน คงลงไปชักดิ้นชักงอด้วยความน้อยใจแล้ว
เนื่องจากฉากที่จะทำให้รู้ว่าเซียวเซ่อ เห็นเชียวลั่วพิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่นมีน้อย ส่วนตัวมองว่านักแสดงทั้งคู่เล่นไม่ถึงด้วย ตอนสุดท้าย จึงต้องให้เซียวเซ่อพูดออกจากปากไปเลยว่าเชียวลั่วคือผู้หญิงที่เขาชอบ แต่บอกฮ่องเต้นะ ไม่ได้บอกเชียนลั่ว
ส่วนที่ชอบที่สุดของเรื่องนี้คือ ประเด็นเรื่องอำนาจ ในแง่จริยธรรม ฮ่องเต้อาจทำผิด แต่ในแง่อำนาจและการปกครอง ฮ่องเต้ก็ไม่ได้ทำผิดเสียทีเดียว เพราะหากอ๋องหลางหยา ไม่เสียชีวิต บ้านเมืองย่อมวุ่นวายและไม่มั่นคง เพราะสองฝ่ายต้องสู้กันหนักแน่นอน
ส่วน อ๋องหลางหยา เก่ง มีคุณธรรม เป็นที่เคารพ ก็จริง แต่ความผิดพลาดของอ๋องหลางหยาคือ องอาจเกินไปจนลืมมองโลกอย่างที่มันเป็น
ฮ่องเต้ที่ไหนอยากให้คนทั่วไปเคารพยกย่องแม่ทัพมากกว่าตนเอง
ทางเลือกของอ๋องหลางหยาคือ ถ้าไม่ชิงบัลลังก์ ประมาณไม่ฆ่าเขาเราก็ถูกฆ่า ก็ต้องลดบทบาทตัวเองอย่างด่วน เพื่อไม่ให้ขันที ขุนนาง เอาไปใช้เป็นเงื่อนไขในการเปลี่ยนแผ่นดิน
จะว่าไปฮ่องเต้ก็สมกับเป็นฮ่องเต้ วางหมากเก่ง และเด็ดขาดมากอยู่ โดยเฉพาะกรณีขันทีจอมแสบ ไม่ใช่ว่าฮ่องเต้ไม่รู้ว่าขันทีคนสนิททำผิดมากมาย แต่บางครั้งก็ต้องเลี้ยงคนชั่วไว้เพื่อให้ทำเรื่องชั่ว ๆ แทนตัวเอง
เอ๊ะ แรงไปนิด ประมาณต้องใช้โจรจับโจรนั่นแหละ ขืนใช้พระไปจับโจร มีหวังปล่อยโจรไปหมด อ้อ ยกเว้นหลวงพี่อู๋ซินนะ 555
ก่อนตายยังใช้โจรเป็นหมากกั๊กองค์ชายรองเอาไว้ก่อน แถมป้องกันไว้แล้วว่าหากขันทีไม่กลับตัว ก็ให้กำจัดเสีย
บทที่คิดว่าเก๋ที่สุดคือ การให้ฮ่องเต้เขียนพระบรมราชโองการ 2 ฉบับที่ต่างกัน ฉบับที่อยู่กับองค์ชายรอง บอกว่ายกบัลลังก์ให้องค์ชายหก ฉบับที่อยู่กับองค์ชายหก คือยกบัลลังก์ให้องค์ชายรอง
ฮ่องเต้รู้อยู่แล้วว่า องค์ชายหกไม่เอาบัลลังก์แน่นอน แต่กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอ ก็ต้องเบรกองค์ชายรองไว้ก่อน และมอบอำนาจการแต่งตั้งฮ่องเต้องค์ต่อไปให้องค์ชายหก เพราะถ้าองค์ชายหกไม่ค้ำจุนบัลลังก์ให้องค์ชายรอง ขุนนางไม่มีทางยอมรับองค์ชายรองแน่นอน
ในขณะที่องค์ชายหก หรือฉู่เหอก็เรียนรู้จากอ๋องหลางหยาว่า หากไม่ต้องการเป็นฮ่องเต้ ก็ไม่อาจอยู่ในวังรับราชการเป็นที่สองรองจากองค์ชายรองได้ ทางเดียวคือต้องไปท่องยุทธภพกับเดอะแก๊ง เมื่อฮ่องเต้มีเรื่องเดือดร้อนค่อยกลับมาช่วย อะไรประมาณนั้น
เป็นอันว่าเปลี่ยนแผ่นดินได้ โดยไม่ต้องเสียเลือดเนื้อ
ตัวละครที่ออกไม่กี่ฉาก แต่ชอบมากที่สุดในเรื่อง คือลูกอ๋องหลางหยา แบบนี้แหละที่เรียกว่าองอาจตัวจริง เหมือนพ่อ แต่ฉลาดกว่า แสบกว่า เป็นคนที่ฮ่องเต้ติดค้างมากที่สุด
อำนาจและการปกครอง ไม่ว่านิยายหรือของจริง ก็มีมุมให้มองได้หลากหลายมิติจริง ๆ
หมายเหตุ ปัญหาของซีรีส์แนวนี้คือตัวละครเยอะมาก จำชื่อได้บ้างไม่ได้บ้าง ยังไม่นับความสัมพันธ์ระหว่างกันอีก
หมอเทวดาน้อย น้อง Ai Mi โตขึ้นมาอีกหน่อยแล้ว
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
