โพสต์นี้ อาจเป็นโพสต์แรกและโพสต์สุดท้ายของเรา
แม่เรามีความคิดและทัศนคติเป็นลบ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ไม่เคยมีครั้งไหนที่คำพูดแม่จะเป็นคำพูดเชิงบวกเลย เวลาอยู่กับเราจะพูดถึงคนอื่นในทางที่แย่ เรื่องเก่าๆที่ผ่านมาแล้วหลายสิบปีซึ่งเป็นเรื่องที่คนอื่นทำไม่ดีกับแก ก็จะขุดมาพูดให้เราฟัง เมื่ออยู่กับคนอื่นก็จะเอาเรื่องของเราไปพูดในทางที่ไม่ดีเช่นกัน
แต่สิ่งหนึ่งที่มีผลกับจิตใจของเรามากที่สุดคือการพูดในลักษณะสาปแช่ง เช่น เวลาที่เราพยายามจะอธิบายว่าสิ่งที่แกคิด หรือพูดอยู่นั้นมันไม่ถูกต้อง แกจะคิดว่าเราเถียงแก แล้วจะให้พรเราว่า ชอบเถียงผู้ใหญ่ ทำตัวแบบนี้ จะทำอะไรไม่ขึ้น ไม่มีวันเจริญ
คำๆนี้เราได้ยินและติดอยู่ในจิตใต้สำนึกเรามาตลอด จนตอนนี้เราอายุ38ปี เรากลายเป็นคนล้มเหลว ตามคำพูดของแม่ เวลาที่เราทำอะไรผิดพลาด ไม่ประสบความสำเร็จ ประโยคนี้ของแม่จะตามมาหลอกหลอนในหัวเราเสมอ
ก่อนหน้านี้เพื่อนสมัยเรียน เพื่อนร่วมงาน คนใกล้ชิดจะชื่นชมว่าเราเป็นคนเก่ง กล้าคิด กล้าทำ มีไอเดียดีๆ มีความคิดสร้างสรรค์ หัวหน้างานและเจ้าของกิจการก็ชื่นชมในความสามารถของเรา การงานของเรากำลังไปได้ดี
แต่ตอนนี้เรากลายเป็นคนตกงาน ไร้ความสามารถ เพราะเราเป็นโรคซึมเศร้าโดยไม่รู้ตัวมาก่อน คนรอบข้างที่รู้ว่าเราเป็นโรคนี้ต่างก็แปลกใจ
อาการที่หนักมากๆคือ เราขับรถกำลังจะกลับบ้าน จอดรถติดไฟแดงอยู่ๆก็ใจสั่น ตัวสั่น มือไม้อ่อนแรง กลัวโดยไม่มีเหตุผล กรี๊ดและ ร้องไห้สลับกันไปมา ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จนแฟนต้องมารับกลับบ้าน
เราต้องลาออกจากงาน ไม่สามารถทำงานได้ เพราะร้องไห้เกือบทุกวันแบบไม่มีเหตุผล ก่อนหน้านี้เราเป็นคนไม่ชอบอยู่เฉยๆ ชอบหาอะไรทำ แต่ตอนนี้เรากลายเป็นคนไม่มีแพชชั่น ไม่มีจุดมุ่งหมาย ไม่แรงบันดาลใจ เราต้องทนอยู่กับอารมณ์เศร้าที่มาจากไหนไม่รู้ และไม่รู้ว่าเศร้าเรื่องอะไร ร้องไห้จนตาบวม มีแต่ความคิดที่ลบๆกับตัวเอง เช่น เรามันไม่มีความสามารถ ทำอะไรก็ล้มเหลว ไม่มีอะไรดีสักอย่าง อยู่ไปก็อายคนอื่น ไม่อยากอยู่แล้ว อยากตายไปให้พ้นๆ ไม่อยากเป็นภาระของแฟนอีกแล้ว เขาจะได้ไปเจอคนที่ดีกว่าเราและก็อยากฆ่าตัวตายจริงๆ
เราไม่อยากตกอยู่ในสภาพแบบนี้เลย อยากทำงาน หาเงินได้ เพราะเราก็มีภาระหนี้สินที่ต้องจ่าย พอเราไม่สามารถทำงานได้ก็ยิ่งเพิ่มความเครียดและวิตกกังวลขึ้นไปอีก มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าเรายังโชคดี คือเรายังมีแฟนที่รักและเข้าใจเราอยู่ และเขาก็พยายามช่วยเหลือเราทุกอย่างเท่าที่แรงเขาจะทำได้ ตอนนี้เขาจึงเป็นทุกอย่างของเราจริงๆ ขอบคุณสวรรค์ที่ยังใจดีกับเราอยู่บ้าง
เราขอบคุณพื้นที่ตรงนี้ เป็นพื้นที่เดียวที่เราสามารถระบายเรื่องราวต่างๆของเรา เพราะเราไม่อยากให้คนที่รู้จักเราได้รับรู้เรื่องนี้
เรากลัวว่าวันนึงที่เรามีกำลังของสติไม่เพียงพอ เราอาจจะทำอะไรที่ไม่ดีกับตัวเองจนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว
ตอนนี้เราเข้าใจอารมณ์ของคนที่ฆ่าตัวตายในข่าว พวกเขาไม่ได้โง่ พวกเขาไม่ได้คิดสั้น จริงๆแล้วพวกเขาคิดทบทวนแล้วทบทวนอีกหลายครั้งมากๆต่างหากกว่าที่จะตัดสินใจลงมือทำ เพราะเขาไม่มีทางออก มันทุกข์และทรมานจนไม่อยากจะทนอยู่ต่อไปอีกแล้ว เหมือนเราที่เป็นอยู่ตอนนี้...
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
