Babylon (2022) – นครมายา
เดเมียน ชาเซลล์ เคยเป็นผู้กำกับ ฯ ที่น่าจับตามาก หลังผลงานสองเรื่องแรกของเขาสร้างกระแสและแรงกระเพื่อมในโลกภาพยนตร์ ในฐานะผลงานที่เปี่ยมไปด้วยพลัง จนเขาได้กลายเป็นเจ้าของรางวัลออสก้าร์ ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ที่อายุน้อยที่สุดไปโดยปริยาย เขาจึงหันกลับไปหยิบจับโครงการหนังที่เขาอยากทำที่สุด และเป็นโครงการหนังอีพิคที่ถ่ายทอดฮอลลีวู้ดยุคทองอย่าง Babylon
Babylon เล่าเรื่องของ แมนนี่ ตอเรส ชายหนุ่มเม็กซิกันที่ฝันจะเข้ามาทำงานในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดในปี 1926 ขณะที่เขาได้เป็นผู้ช่วยในงานปาร์ตี้บนคฤหาสน์ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางภูเขา เขาได้พานพบกับ เนลลี่ ลารอย หญิงสาวที่ฝันจะมาเป็นดาราสาวในวงการที่เต็มไปด้วยความมายา ในยุคที่ภาพยนตร์คือสื่อบันเทิง และมันกำลังถูกเปลี่ยนผ่านเข้าสู่ยุคภาพยนตร์เสียง
ความยาวเต็มเหยียด 189 นาที กับกระแสเสียงแตกตีกลับทำให้เกิดความสงสัย ว่าทำไม ผลงานใหม่จากมือเจ้าของออสก้าร์ ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยมที่อายุน้อยที่สุด ถึงออกมาในรูปลักษณ์เช่นนั้น หนังไม่ยี่หระด้วยการเปิดฉากที่ขายความกระฉ่อน ด้วยฉากปาร์ตี้บนภูเขาที่เต็มไปด้วยความกักขฬะโสมม มาพร้อมด้วยความพรึงเพริศน่าตื่นตาและชวนเมามายของแสงสี ที่เคล้าด้วยสุรากับยาเสพติด ก่อนที่หนังจะพาทั้งสองตัวละคร สู่แวดวงอุตสาหกรรมภาพยนตร์แบบตกกระไดพลอยโจนหรือจับพลัดจับพลูก็ไม่ปาน
ลีลาการกำกับของชาเซลล์อันบ้าพลัง พลอยให้เรานึกถึงผลงานอย่าง Whiplash แต่มันมาพร้อมเนื้อหาเรื่องราวการเดินหน้าท้าฝันของคนตัวเล็ก ๆ แบบ La La Land เพียงแต่เป็นภาพสะท้อนกลับด้านของหนังเรื่องนั้นโดยสิ้นเชิง เรื่องราวที่เดินหน้าไปสู่การสำรวจนครมายาในยุค ’20 แบบไม่ปราณีประนอม ในการเผยให้เห็นด้านมืดของอุตสาหกรรม ก่อนที่วงการภาพยนตร์จะเกิดการปฏิวัติด้วยการถือกำเนิดของหนังเสียง
ทำให้วงการ รวมถึงบุคลากรที่เคยโลดแล่น ต้องโดดเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงที่ไม่ทันตั้งตัว ขณะเดียวกัน หนังก็มาพร้อมจังหวะชวนหัวและงานสร้างอันแสนยิ่งใหญ่ ประดังมาด้วยดนตรีประกอบของจัสติน เฮอร์วิทซ์ ที่ประพันธ์มาเพื่อกระแทกกระทั้นโสตประสาท
ผลรวมคือหนังอีพิคที่แสนจะอึกทึกครึกโครม เส้นเรื่องที่ให้เราได้เฝ้าดูชะตากรรมของสองตัวละครที่วาดฝันและวาดหวังบนถนนสายมายา การปะทุสุกสกาวของดาวดวงใหม่ กับหนุ่มต่างด้าวที่ไต่ตะกายขึ้นสู่ยอดพีระมิด เป็นรูปแบบเรื่องราวที่ไม่ได้แปลกใหม่เลยแม้แต่น้อย แต่ขณะเดียวกัน ภายใต้เรื่องราวของสองตัวละครนั้น กลับรายล้อมไปสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยอบายมุข กับชุดตัวละครสมทบอื่น ๆ ที่ต่างตะเกียกตะกายโอบรับความเปลี่ยนผันของอุตสาหกรรมเช่นกัน
ทั้ง พระเอกครองจอ แจ็ค คอนราด ที่เริ่มเสื่อมความนิยม, เลดี้ เฟย์ ซู หญิงสาวเอเชียที่มาพร้อมเสน่ห์ต้องตา และรับงานเสริมเป็นคนเขียนซับในหนังยุคเงียบ หรือกระทั่ง ซิดนีย์ พาล์มเมอร์ มือทรัมเป็ตผิวดำที่มุ่งมั่นในการเล่นดนตรีแจ๊ส กลับมีมิติและสื่อถึงทิศทางของอุตสาหกรรมในยุคนั้น (และโดยนัยบางทีก็คือปัจจุบัน) ได้อย่างดี
อย่างการผันเปลี่ยนความนิยมของนักแสดงรุ่นเก่าสู่รุ่นใหม่, การให้สาวเอเชียคือความแปลกตาน่าสะกดจิต หรือกระทั่งการใช้คนผิวดำเป็นเรตติ้งเพื่อดึงดูดคนในภูมิภาคอื่น และบางครั้งทัศนคติเหล่านั้นยังไม่ตื่นรู้ต่อการเหยียดผิวเลยด้วยซ้ำ
และท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย มันก็เต็มไปด้วยการสร้างสรรค์และจัดวางเพื่อ “ผลิต” ภาพยนตร์ออกมาสู่สายตาประชาชน ไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นจะยังไม่มีการพิจารณาถึงความถูกต้องทางศีลธรรม (ตามครรลองของปัจจุบัน) หรือความปลอดภัย หรือการคำนึงถึงมนุษยธรรมที่พึงมี (เฉกเช่นปัจจุบัน) เลยก็ตาม
สิ่งที่ Babylon พยายามถ่ายทอด ท่ามกลางความเละตุ้มเป๊ะของหลังฉากวงการมายาฮอลลีวู้ดยุคทอง คือสิ่งที่ผู้คนยุคนั้นล้วนมอบให้ หนังต่างนำพาช่วงเวลาอันมหัศจรรย์ราวต้องมนตร์ ช่วงเวลาที่แสนโสมมน่าเบือนหน้าหนี หรือกระทั่งช่วงเวลาเบื้องหลังที่ผู้คนยุคนั้นต้องทำงานกันอย่างขะมักเขม้น เฉกเช่น การถ่ายทำหนังสักฉากหนึ่ง ในยุคที่อุตสาหกรรมต้องเปลี่ยนแปลงจากหนังเงียบเป็นหนังเสียงนั้นว่ามันยากลำบากเพียงไร ตัวหนังก็ไม่ปราณี จับคนดูเข้าไปอยู่ในช่วงเวลานั้นเช่นกัน
วิสัยทัศน์และความบ้าพลังของชาเซลล์ ไม่เพียงแต่จะจับอณูบรรยากาศที่เต็มไปด้วยพลัง (ที่ยุคนั้นอาจจะเป็น) มาไว้บนจอเงิน หากแต่มันช่วยให้ย้ำเตือนถึงความ “ไม่เรียบร้อย” นานัปการ ที่อยู่หลังชิ้นงานศิลปะชิ้นหนึ่ง
และไม่ว่าชิ้นงานศิลปะชิ้นนั้นจะถูกพิจารณาว่าเป็นงานศิลป์ขั้นสูงหรือไม่ก็ตาม แต่ Babylon ก็พร่ำบอกถึงคุณค่าของภาพยนตร์ที่ชิ้นนึงพึ่งจะมี การเป็นสื่อบันเทิงที่นำพาผู้คนออกสู่สถานที่สมมติที่เต็มไปด้วยเรื่องราว การเป็นเครื่องบันทึกช่วงเวลาให้บุคคลนึงได้เป็นอมตะ หรือกระทั่งที่งานศิลป์ชิ้นนี้ เป็นชิ้นงานที่ผู้คนสามารถเข้าถึงได้ทุกเพศทุกวัยและทุกผิวสี
และถึงแม้ว่า การสุกสกาวของดวงดาราและเหล่าหนุ่มสาวมดงานในอุตสาหกรรมยุคนึง จะล่มสลาย มลายหายไป จากการผันเปลี่ยนของภาพยนตร์ที่เปลี่ยนแปลงและวิวัฒน์ตลอดเวลา แต่ผู้คนเหล่านั้น ก็จะถูกจดจำไปอีกนานแสนนาน จากหลักฐานที่ถูกบันทึกลงบนแผ่นเฟรมเซลลูลอยด์ของหนังเหล่านั้น ไม่ต่างจากชื่อของมหานคร “บาบิลอน” ที่ครั้งนึงเคยยิ่งใหญ่และล่มสลายไปแล้วก็ตาม
สรุปแล้ว Babylon คือหนังดราม่าแสนยิ่งใหญ่ของเดเมียน ชาเซลล์ ประดังมาด้วยความอึกทึกอื้ออึงของฮอลลีวู้ดยุคทอง การผันแปรจากหนังเงียบสู่หนังเสียง และเรื่องราวของสองหนุ่มสาวที่ตะกายดาวสู่ยอดพีระมิดในนครมายา ถ่ายทอดบาดแผลอันไม่เรียบร้อยเบื้องหลังอุตสาหกรรมภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยความกักขฬะโสมม และบางครั้งก็ไร้ปราณี แต่อีกด้านนึง มันก็ช่วยตอกย้ำถึงมนตร์ขลังที่ไม่เสื่อมคลายของภาพยนตร์
4 / 5
Babylon (2022)
Written & Directed by Damien Chazelle
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
