นิทาน แมวน้อยผู้ยึดติด
กาลครั้งหนึ่ง ในเรื่องราวที่ไม่มีอยู่จริงและเพียงสมมุติขึ้น มีเจ้าแมวเหมียวอยู่หนึ่งตัว มันมีชื่อว่า ทิฟฟี่
มันเป็นแมวที่ขี้กังวล และมักจะแสดงท่าทางที่หมดอาลัยตายอยากอยู่ตลอดเวลา
แต่เดิมเจ้าของของทิฟฟี่ ได้เลี้ยงเจ้าเหมียวตัวนี้ไว้เพื่อกำจัดหนูภายในบ้าน แต่เจ้าแมวที่แสนเฉื่อยชาตัวนี้กลับไม่ทำอะไรทั้งนั้นทำให้เจ้าของของมันไม่พอใจอย่างมาก วันนี้เจ้าของทิฟฟี่จึงตัดสินใจพูดออกไปว่า
“เฮ้ ถ้าวันนี้แกยังจับหนูไม่ได้สักตัวล่ะก็ ฉันจะเตะแกออกไปจากบ้านของฉันซะ”
เจ้าเหมียวทิฟฟี่ที่ได้ยินอย่างนั้นทำให้มันกังวลว่าจะถูกทอดทิ้ง จึงพยายามหาหนูที่อยู่ตามซอกรูที่ผุพัง และเขาก็เจอเข้ากับเข้าหนูพีวอลที่กำลังแอบลักลอบเข้ามาในบ้านจังหวะพอดีเป๊ะๆ
“ เฮ้ฉันได้ยินมาว่าแมวบ้านนี้ไม่จับหนูนี่นา ทำไมวันนี้ถึงมาหาจับฉันได้ล่ะ” พีวอลถามเจ้าแมวที่ดูผิดปกติไป
“ฉันโดนบังคับมาน่ะ ถ้าเป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากเหนื่อยแบบนี้หรอก”เจ้าเหมียวทิฟฟี่ตอบพร้อมกับถอนหายใจ
“อ่าห้ะ ฉันเข้าใจละงั้นนายจะจับฉันไปหรอ” พีวอลพูดแล้วจ้องหน้าของแมวผู้เฉื่อยชา
“ใช่ ถ้าไม่อยากถูกจับก็หนีไปสิ” ทิฟฟี่พูดบอกโอกาสลอยๆให้กับเจ้าหนูชะตาขาดตรงหน้าแต่ทว่าทิฟฟี่ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่พีวอลพูดออกมา
“แต่ฉันมีทางเลือกทีดีกว่านั้นนะ”
“หืม” ทิฟฟี่ทำหน้าสงสัยอย่างใคร่รู้
“นายก็ลองตามฉันมาสิ” พีวอพูดชักชวนเจ้าเหมียวให้เดินตามมาด้วยเล่ห์กล แต่ถึงอย่างนั้นทิฟฟี่ก็ยังตามเจ้าพีวอลไป
“นี่ไงถึงแล้ว” สถานที่ที่พีวอได้พาเจ้าทิฟฟี่ออกไปก็คือบริเวณนอกบ้านของมัน ทิฟฟี่ทำสีหน้าผิดหวัง
“ไหนล่ะ ทางเลือกที่ดีกว่า?” ทิฟฟี่จ้องเขม็งไปยังเจ้าหนูตัวน้อย
“เฮ้ อย่าพึ่งใจร้อนอย่างนั้นสิ ฉันอยากให้นายมองดูไปยังรอบๆก่อนนะ” ทิฟฟี่ทำตามแล้วพูดพร้อมเสียงที่เอือมระอา มันไม่มีอะไรเลย ทั้งทิวทัศน์เดิมๆ กลิ่นหญ้า บ้านเก่าๆ และป่าที่ดูน่าสงสัยที่ห่างไกลจากผู้คน
“ไม่เห็นจะมีอะไรเลย”
“งั้นหรอ งั้นนายช่วยตอบคำถามของฉันสักสองสามข้อก่อนได้ไหม” พีวอลพูดด้วยน้ำเสียงทิสนุกสนาน
“ไหนๆนายก็จะโดนฉันจับไปอยู่แล้ว เพราะงั้นฉันคิดว่าฉันตอบนายได้นะ”
“นายชอบบ้านหลังนั้นไหมที่นายอยู่?”
“ฉันไม่รู้ ฉันแค่รู้สึกปลอดภัย"
“ถ้านายถูกทอดทิ้งแล้วจะเป็นยังไงต่อ"
“ฉันไม่รู้ ฉันคงจะลำบากขึ้นล่ะมั้ง ทั้งเรื่องอาหารและที่อยู่อาศัย"
“คำถามสุดท้ายแล้วนะ นายตัดสินใจที่จะอยู่ที่ตลอดไปเลยหรอ?”เจ้าหนูพูดกล่าวถึงคำถามสุดท้าย
ในขณะที่พูดคุยกันอยู่สายลมก็ได้พัดกรรโชกมาอย่างรุนแรง ทำให้เจ้าทิฟฟี่ต้องหลับตาปี๋และลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเมื่อลมสงบลง ก็พบว่าเจ้าหนูพีวอลใช้โอกาสนั้นวิ่งหนีเขาไปซะแล้ว...
เอ้ะ ว่าแต่ ทั้งที่ไม่มีอะไรรั้งฉันไว้ ทำไมฉันถึงไม่ยอมหนีไปไหนสักทีกันนะ ในที่แห่งนี้ ที่ไม่มีใครต้องการฉันเลยเหมือนกับเจ้าหนูพีวอล ทิฟฟี่ตั้งคำถามอยู่ในใจ และมองไปยังรอบๆอีกครั้ง...
-Twomoons.
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
