นิทาน ความเหนื่อยล้าของถังขยะ
มีกลิ่นเหม็นหึ่งออกมาจากถังขยะที่ดูๆแล้วคงสะสมสิ่งไม่ดีเอาไว้มากมาย
มันไม่ได้ถูกทำความสะอาดมาสักพักหนึ่งแล้ว.. และวันนี้เป็นกำหนดการที่มันจะต้องถูกความสะอาด
เจ้าหน้าที่จำนวนหนึ่งตรงเข้ามาเก็บขยะออกไปและล้างมันใหม่อย่างเอี่ยมอ่อง เมื่อเสร็จภารกิจพวกเขาก็ได้เดินจากไป เมื่อไม่มีสายตาของผู้ใดอีกต่อไป...
ถังขยะใบนั้นได้ค่อยๆกลับสู่สภาพเดิมของมันอย่างน่าประหลาดใจ ค่อยๆเป็นรูป เป็นร่างที่คุ้นตา ...
ใช่ มันคือคน
มันคือคนมาก่อน
เด็กสาวผู้ร่างกายสะอาดสะอ้านเดินออกไปจากซอกตึกแล้วตรงกลับไปที่บ้านของเธอ เธอจัดข้าวของที่รกรุงรังภายในบ้านหลังจากที่พ่อแม่ของเธอหลับ ด้วยความขยันขันแข็ง ก่อนที่จะวาดฝันที่เต็มไปด้วยความคาดหวังต่อวันพรุ่งนี้
' หวังว่าจะมีแต่เรื่องดีๆนะ ' หญิงสาวหลับตาลงสู่โลกแห่งความฝัน
แต่ทว่าชีวิตจริงคงไม่ใช่แบบนั้น
" โอ้ย ทำไมแกต้อง @(฿@- " เสียงโวยวายของสองสามีภรรยาทะเลาะกันอย่างเดือดดาด ทำให้หญิงสาวตื่นขึ้น มันเป็นแบบนี้เสมอราวกับนาฬิกาปลุกในตอนเช้า หญิงสาวรู้ตัวว่าถึงเวลาเตรียมตัวสำหรับการไปเรียนแล้ว
เธอลุกขึ้นยืนและเตรียมตัวสำหรับเช้านี้ เธอพยายามเป็นเด็กดีด้วยการไม่เอ่ยถามถึงที่มาที่ไปของเหตุการณ์เมื่อสักครู่
....
'ทำไมถึงต้องขึ้นเสียงกันตลอดเลยนะ'
หญิงสาวเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ
...
คราวหน้าหญิงสาวได้มุ่งหน้าเดินออกไปยังโรงเรียนแล้ว เธอได้มาถึงและเจอกับเพื่อนของเธอพวกเขากล่าวทักทายด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
.. แม้ภายใต้รอยยิ้มจะมีเรื่องราวมากมาย
" ฉันเกลียดเด็กห้องข้างๆมากๆเลยอะ เอาแต่ยืมของอยู่ได้ " เพื่อนของหญิงสาวบ่นขึ้นในเวลาพักเที่ยงที่เป็นเวลาพักผ่อน ...
แต่อาจจะไม่ใช่สำหรับทุกคน
นี่เป็นช่วงเวลาที่หน้าอึดอัดของหญิงสาวเสมอ
" เอาหน่า ถ้าเขามีก็ไม่ยืมหรอก คงเพราะจำเป็น "
หญิงสาวพูดเหตุผลที่ดูดีให้อีกฝ่ายใจเย็น
แต่กลับเป็นการเติมน้ำมันในเชื้อเพลิง หลังจากนั้นเรื่องราวปัญหานับสิบก็ได้เข้ามาถาโถมหญิงสาวอย่างไม่ยั้งจนเวลาพักหมดไปอย่างรวดเร็ว
'เหนื่อยจัง ไม่อยากฟังแล้ว' หญิงสาวกลืนความคิดของตัวเองลงไปอย่างใจเย็นก่อนจะสูดลมหายใจและขมักขเม้นกับการเรียน
....
ตึง ตึง ตึง " นักเรียนเลิกเสียงดังได้รึยังคะ "
เสียงของครูที่ใช้ไม้เรียวเคาะลงไปบนโต๊ะด้วยความไม่พอใจ
" ยืนขึ้นค่ะ วันนี้เราจะยืนเรียนกัน "
"โหวววว..." เสียงร้องอิดออดของนักเรียนที่ไม่พอใจ
'แล้วทำไมฉันต้องทำทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดล่ะ'
หญิงสาวคิดและได้แต่หงุดหงิดโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้
ในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกเรียนที่รอคอย หญิงสาวตรงกลับบ้าน เธอเดินเข้าไปที่ซอกตึก ตรงเข้าไปที่ถังขยะ
เธอ 'คาย' ความรู้สึก และคำพูดที่เธอกลืนลงไป ออกมาทั้งหมด โดยหวังว่าจะไม่มีใครเห็น
...
"เฮ้อ กลับบ้านกันเถอะ" หญิงสาวปัดกระโปรงเล็กน้อยและกลับไปยังบ้านของเธอ ...
นี่เป็นกิจวัตรของหญิงสาวสม่ำเสมอในทุกวัน
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
