มาเป็นเจ้าหญิงของข้าเถอะ
เรื่องนี้ก็ดูไปตั้งแต่ปีที่แล้วเหมือนกัน ตามพระเอกสวีเจิ้งซีมาเฉย ๆ
ต้องอธิบายก่อนว่า ส่วนตัวไม่ได้เป็นติ่งสวีเจิ้งซี แต่วิธีแสดงของเขามันน่าหมั่นไส้ (ฮา)นิด ๆ ประมาณเล่นใหญ่ เล่นชัด ซึ่งอธิบายไม่ถูกว่าทำไมดึงดูดให้ดูทุกเรื่อง แต่ก็ไม่ได้ชอบไปเสียทุกเรื่อง
ความชอบ ความไม่ชอบ หรือมุมมองที่มีต่อซีรีส์หรือหนัง เป็นเรื่องของ
ประสบการณ์ส่วนตัว เพศ วัย ฯลฯ ไม่ใช่เรื่องที่จะไปตัดสินใครว่าเขา “ดูเป็น” หรือ “ ดูไม่เป็น”
งานศิลปะทุกชนิด สำหรับคนเสพแล้ว มีแค่ ชอบ กับ ไม่ชอบ เท่านั้น
สำหรับเรื่อง มาเป็นเจ้าหญิงของข้าเถอะ ดูรอบแรกไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก แค่รู้สึกว่าพล็อตแปลกดี มีหลายช่วงที่ดูข้าม ๆ ไป แต่พอมาดูซ้ำรอบที่สอง เออ มันก็สนุกดีนะ
มู่ถิงโจว (สวีเจิ้งซี) เป็นดาราชายชื่อดัง ยอมเล่นซีรีส์กับดาราหน้าใหม่เพิ่งแสดงเป็นครั้งแรก ยังไม่ทันที่ใครต่อใครจะรู้เหตุผลที่แท้จริง เขาก็ประสบอุบัติเหตุ เมื่อตื่นขึ้นมาปรากฏว่าเขายังคิดว่าตนเองเป็นราชครู ตัวละครที่เขาแสดง ซึ่งทำทุกอย่างเพื่อปกป้อง องค์หญิง ซึ่งแสดงโดย หมิงเวย (โจวเจี๋ยฉง)
พ่อแม่ของมู่ถิงโจว ขอร้องให้หมิงเวย ทำตัวเป็นองค์หญิงไปก่อน เพื่อช่วยรักษาลูกชาย มู่ถิงโจวในคาแรกเตอร์ราชครู ทุ่มเทเอาอกเอาใจหมิงเวยทุกอย่าง จนเธอเริ่มรู้สึกว่าถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ จึงไปบอกเลิก ทำให้มู่ถิงโจวหมดอาลัยตายยาก หมิงเวยใจอ่อนกลับมาดูแลเขาอีกครั้ง คราวนี้ราชครูขอเธอแต่งงาน และเธอก็ตกลงแล้ว
วันจดทะเบียน ราชครูไม่ไปตามนัด เพราะนอนไม่ตื่นจึงถูกพาส่งโรงพยาบาล เมื่อตื่นขึ้นมา ก็จำเรื่องที่ตัวเองเป็นราชครูไม่ได้ คนซวยที่สุดคือ หมิงเวย กลายเป็นเรื่องราวดร่าม่า แต่ไม่นานนัก ทุกอย่างก็คลี่คลาย และจบลงด้วยความสุขตามสูตร
ในแง่ละคร มันก็สนุกดี ถ้าชอบแนวรักกุ๊กกิ๊ก มีตลก ดราม่านิดหน่อย แล้วสมหวังในที่สุด เรื่องนี้ก็ให้ได้ตามนั้น
ถ้ามองในแง่เนื้อหาสาระของเรื่องนี้ การที่นักแสดงไม่สามารถหลุดออกจากการเป็นตัวละครนั้นได้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง กับนักแสดงชื่อดังหลายคน เช่น ฮีท เลเจอร์ จิม แครี่ย์ โรเบิร์ต เดอ นีโร ฯลฯ ส่วนใหญ่ต้องไปหาจิตแพทย์หลังถ่ายเสร็จ
กรณี ฮีท เลเจอร์ ถึงกับเสียชีวิตเพราะกินยาเกินขนาด จากการนอนไม่หลับ เพราะไม่สามารถหลุดออกจากคาแรกเตอร์โจ๊กเกอร์ได้
จริง ๆ ตอนที่ดูเรื่องนี้ ก็มีสะกิดใจเหมือนกัน บางขณะที่มู่ถิงโจวเป็นราชครู ซึ่งหลงรักองค์หญิงหัวปักหัวปรำนี่ มันแอบหลอนเหมือนกันนะ
และถ้าหมิงเวยไม่ได้ชอบมู่ถิงโจวหรือราชครู มันจะกลายเป็นซีรีส์แนวทริลเลอร์ไปทันที 5555
ถ้าเป็นเรื่องจริง แล้วตัวละครที่นักแสดงหลุดเข้าไปเป็นฆาตกรต่อเนื่องล่ะ.. ( อันนี้ก็เป็นความคิดฟุ้งซ่านของผู้เขียนเอง55 )
อีกเรื่องที่คิดขึ้นมาหลังจากดูเรื่องนี้คือ "ความทรงจำ" ของคนเรา
การมีความจำดี จำได้อะไรได้แม่นยำ ถ้ามองในแง่สุขภาพ มันก็เป็นเรื่องดี แต่มันอาจไม่ใช่เรื่องดีในบางมิตินัก
อย่างในเรื่องนี้ มู่ถิงโจว ผู้จำอะไรไม่ได้เลย คือคนที่ไม่ได้ทุกข์โศกอะไรมากนัก จะมีก็แค่ความรู้สึกผิด
ในขณะหมิงเวย ผู้ที่ความทรงจำยังครบถ้วนตั้งแต่ต้นจนจบ กลายเป็นคนที่ต้องเสียน้ำตามากที่สุด
บางครั้งบางคราว “ความจำ” นี่แหละที่ทำร้ายเรามากกว่าอะไรทั้งหมด แถมหนีจากมันไม่ได้ง่าย ๆ เสียด้วย
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
