พญามารแห่งความรัก
"นางกล้าดียังไง ถึงได้บอกว่าชาตินี้จะไม่ขอรักใครอีกแล้ว"
ท่านพญามารแห่งความรัก ตวาดลั่นเมื่อได้ยินเสียงสวดมนต์อ้อนวอนจากหญิงสาวผู้หนึ่งที่เข็ดขยาดกับเรื่องราวความรัก เธอขอตั้งจิตอธิษฐานตัดขาดจากความรักในความเป็นคู่ของหญิงชายในชาตินี้
เพราะเธอนั้นเพิ่งผ่านการถูกอดีตเจ้าบ่าวที่กำลังจะแต่งงานกันทรยศ หักหลัง ด้วยการไปทำเพื่อนของเธอท้อง จนงานแต่งงานของเธอกับเขาต้องล้มลงไปต่อหน้าแขกเหรื่อที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน ญาติ ๆ และเพื่อน ๆ จากทั้งสองฝ่าย
ไม่มีคำพูดใดเล็ดรอดออกมาจากปากของเธอ นอกจากน้ำตาที่ไหลอาบสองข้างแก้ม ส่วนเขาพูดแค่คำว่าขอโทษ แล้วปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้น คนที่อุ้มท้องลูกของเขา ลากเขาออกไปจากงานแต่งของเธอ
พวกเขาเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงความทุกข์ท้อระทมพร้อมกับคำถามมากมายไว้ให้เธอ ทั้งความอับอายขายหน้า ที่เธอต้องเป็นหม้ายขันหมาก ถูกสังคมเพื่อนฝูงนินทาให้หลัง จนเธอกลายเป็นคนที่ชิงชังกับการมีคู่รัก คู่ครอง
ความรักและภักดี ศรัทธาในความรักหมดสิ้นไปจากหัวใจของเธอ
"ชาตินี้ลูกขอลา ไม่ขอพานพบกับความรู้สึกรักกับผู้ใดอีกแล้ว"
เธอร้องไห้ไปด้วยในขณะที่ตั้งจิตอธิษฐาน แรงรัก แรงแค้น ความอาฆาต พยาบาทยังเต็มในหัวใจของเธอ
"นางช่างกล้ายิ่งนัก อวดดี คิดจะตัดรักเหรอ หึ ๆ ๆ ดี ถ้านางคิดว่าจะทำได้ง่าย ๆ ข้าจะส่งบททดสอบไปให้นาง จนกว่านางจะยอมแพ้ ข้าอยากรู้นักว่าหัวใจที่บอบบางของนางจะต้านทานพิษแห่งความรักอันหอมหวานไปได้นานสักเพียงใด ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
ท่านพญามารแห่งความรักส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ แล้วออกคำสั่งเสียงก้องกังวานกับสมุนคู่ใจที่ท่านทรงไว้วางใจในความสามารถของเขา ว่าจะต้องล่อลวงนางให้กลับมาหลงอยู่ในอำนาจแห่งความรักอีกครั้ง
"มานูเอล เจ้าจงดูว่านางผู้นี้ขาดเหลือสิ่งใด นางต้องการสิ่งใด เจ้าจงไปยืดสิ่งนั้นมาให้หมด
จนกว่านางจะยอมเปิดใจให้ความรักอีกครั้ง ข้าถึงจะคืนให้นาง เจ้าจงลงไปล่อลวงนางให้มัวเมาในรสรัก ความหอมหวาน ซาบซ่าน ลึกซึ้งตรึงใจ สิ่งใดที่นางไม่เคยรู้จัก เจ้าจงสอนนางให้เข้าใจ
"แล้วข้าจะเปิดหัวใจที่ปิดผนึกตายของนางได้อย่างไรขอรับ"
"ใช้หัวใจที่มีรักแท้บริสุทธิ์ของเจ้า"
ลูกแมว
"มี้ว ๆ ๆ " เสียงลูกแมวแรกคลอดร้องออกมาเบา ๆ แต่ทว่ากลับเรียกให้หญิงสาวที่เพิ่งเดินออกมาจากโบสถ์ต้องหันไปมองหา
"ฉันหูฟาดไปหรือเปล่านะ เหมือนได้ยินเสียงลูกแมว ผีหลอกหรือเปล่านะ"
เธอพึมพำกับตัวเองแล้วเดินมองหาที่มาของเสียงเล็ก ๆ นั้นไปรอบ ๆ สวนดอกไม้นอกตัวโบสถ์ ที่มีกระถางต้นไม้วางเรียงกันอยู่เป็นแนวตามขอบสวนที่จัดไว้ริมกำแพงรั้ว
"มิ้ว ๆ ๆ ๆ" เสียงเล็ก ๆ ยังคงดังมาเรียกให้เธอเดินหาต่อไป
"นั่นไง เสียงมาจากตรงไหนนะ มิ้ว ๆ ๆ "
เธอลองเลียนแบบเจ้าตัวเล็กแล้วร้องเสียงเล็ก ๆ ออกไปอีกครั้ง
"มิ้วววววววววว" แล้วเสียงเล็ก ๆ นั้นก็ร้องตอบกลับมา
"มิ้วววววววววว"
ข้างหลังกระถางต้นเข็มพุ่มหนา ที่กำลังออกดอกสีแดงเต็มต้น มีลูกแมวน้อยหนึ่งตัวกำลังนอนส่งเสียงร้องอย่างเหนื่อยอ่อน มันพยุงตัวตะเกียกตะกายจะขึ้นมายืนแต่ก็ยืนไม่ไหว ล้มลงไปนอนตามเดิม รอบ ๆ ตัวไม่เห็นมีลูกแมวตัวอื่น หรือร่องรอยของแม่แมวหลงเหลืออยู่เลย
"ช่างน่าเวทนายิ่งนัก" หญิงสาวคิดในใจ พลางยื่นมือเข้าไปหาเพื่อจะจับตัวเจ้าแมวน้อยออกมาดู
"อย่ากลัวฉันนะ ออกมานี่มา" เธอจับตัวเจ้าแมวน้อยออกมาพ้นจากพุ่มไม้ และยังเห็นตามเนื้อตัวของเจ้าแมวน้อยเริ่มมีมดแดงมากัดหลายตัว
"แย่จริงเจ้ามดพวกนี้ พอแล้ว อย่ากัดน้องเลย ออกไปหาอาหารอย่างอื่นนะ เจ้าลูกแมวน้อยตัวนี้ ฉันขอ"
เธอปัดเอาเจ้ามดแดงตัวน้อย ๆ ออกจากตัวของเจ้าแมวเหมียวที่มีขนสีขาวทั้งตัวอย่างเบามือ
"คงเจ็บมากสินะ ช่างน่าสงสารจริง ๆ โดนแม่ทิ้งไว้ละสิ"
เมื่อพูดถึงคำว่าโดนทิ้ง ความรู้สึกบางอย่างก็ตีตื้นขึ้นมาในอก จนเธอต้องรีบสลัดความคิดในหัวออก แล้วสูดลมหายใจเข้าไปเติมจนเต็มตื้น แล้วยกเจ้าลูกแมวน้อยที่เพิ่งได้พบหน้ากันขึ้นมาแนบกับอกของเธอแทน
เธอเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า
"พระองค์ส่งเขามาให้ฉันใช่ไหมคะ"
น้ำตาแห่งความปลื้มปิติไหลลงมาอาบแก้มของหญิงสาว
เธออุ้มเจ้าแมวน้อยที่เพิ่งได้พบกันมาถามกับเจ้าหน้าที่ที่ออฟฟิศของโบสถ์เพื่อตามหาเจ้าของ
"คุณไปเจอมันที่ไหน" เจ้าหน้าที่ของโบสถ์ถามเธอ
"ฉันเจอเจ้าแมวน้อยตัวนี้ที่กระถางต้นเข็มค่ะ"
เธอตอบกลับไปแล้ววางเจ้าแมวน้อยลงบนโต๊ะให้กับเจ้าหน้าที่
"คุณรู้จักแม่ของมันหรือเจ้าของแมวไหมคะ"
"ปกติแมวจะออกลูกหลายตัว เคสนี้แม่มันคงตั้งใจทิ้งไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นคงคาบไปด้วยกันหมดแล้ว"
เขาบอกกับเธอแล้ววางมือลงบนหัวน้อย ๆ ของเจ้าแมวเหมียวที่พยายามลืมตาขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
"แล้วเราจะช่วยเจ้าตัวเล็กนี่ยังไงดีคะ"
เธอถามเขาไปอย่างนั้นแต่สายตาของเธอไม่ได้ละออกไปจากเจ้าแมวตัวน้อยตรงหน้าของเลย สายตาที่มีความห่วงกังวลในชีวิตของเพื่อนร่วมโลก และรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าสวยหวานที่แม้ไม่ได้แต่งเติมสีสันใด กลับมองแล้วให้ความรู้สึกสบายใจ
เมื่อเจ้าหน้าที่เห็นว่าเธอเป็นคนพบมันคนแรก เขายิ้มให้เธอกับเจ้าลูกแมวตัวน้อยแล้วมองเข้าไปในโบสถ์ นึกถึงภาพหญิงสาวที่กำลังสวดมนต์อ้อนวอนต่อพระเจ้า ขอพรแก่หัวใจที่ปวดร้าวของเธอ และตอนนี้เธอก็ได้รับในสิ่งที่เธอร้องขอ
"คุณพอจะดูแลเจ้าตัวเล็กนี้ได้ไหม"
"ฉันเหรอคะ ไม่แน่ใจเลยค่ะ ฉันไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อน"
"ทุกอย่างที่เกิดขึ้น คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ"
เธอมองสบตากับเขาอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก บนใบหน้าของเขานั้นมีเพียงรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยเมตตา
"ค่ะ ฉันเต็มใจรับเลี้ยงเจ้ามิ้วนี้"
"มันอาจเป็นปัญหา หรือภาระ คุณรู้ใช่ไหม"
"พอเข้าใจค่ะ"
"และคุณมีอีกหลายเรื่องที่ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับมัน"
"ค่ะ ฉันรู้ค่ะ ถ้าเขาป่วย ฉันจะพาเขาไปหาหมอ"
"ทุกชีวิตมีหัวใจ เรื่องนี้ คุณคิดว่ายังไง คุณจะยอมเรียนรู้เรื่องนี้ด้วยไหม"
"แค่เลี้ยงแมว คงไม่ยากอะไรหรอกมั้งคะ"
"ถ้าอย่างนั้น ผมฝากให้คุณดูแลมันด้วยนะครับ"
ลูกแมว
เธอจึงพาเจ้าแมวน้อยที่น่าสงสารไปหาเพื่อนของเธอ ที่เปิดคลีนิครักษาสัตว์เพื่อขอความช่วยเหลือ
"แกช่วยดูเจ้ามิ้วน้อยนี่ให้หน่อยนะ ฉันก็ยังงง ๆ อยู่เลยว่ารับปากจะเลี้ยงเจ้านี่มาได้ยังไง"
"เข้ามาเลยจ้า เดี๋ยวให้พี่หมอช่วยดูให้"
"ขอบใจนะมิว อ่ะ รับไปเลย"
เธอส่งเจ้าลูกแมวตัวน้อยให้กับเจ้าหน้าที่ของทางคลีนิกไป แล้วก็นั่งรอจนคุณหมอออกมาแจ้งผลการตรวจ
"ทุกอย่างปกติครับ น้องแค่อ่อนเพลีย เดี๋ยวหมอให้อาหารและให้นอนพักก็จะแข็งแรงขึ้น"
"ขอบคุณค่ะคุณหมอ คือฉันไม่เคยเลี้ยงแมวเลยค่ะ นี่คือสัตว์เลี้ยงตัวแรกของฉัน แต่ไหน ๆ ก็ช่วยมันออกมาแล้ว ก็เลย เฮ้อ ที่จริงมันก็น่ารักมากด้วยค่ะ"
"เข้าใจครับ คุณหมายถึงคุณต้องการเวลา"
"ใช่ค่ะ ใช่ ๆ ๆ คือฉันกลัวว่าฉันอาจเผลอทำมันเจ็บ หรืออะไรแบบนี้"
"แค่ความกังวลใจในเบื้องต้นนะครับ เดี๋ยวน้องก็จะคอยสอนคุณเองว่าต้องดูแลเขายังไง"
"ค่ะ อะ อะไรนะคะ แมวจะเป็นผู้สอนคนเลี้ยงเหรอคะคุณหมอ"
"ไม่แปลกหรอกครับ ทุกความสัมพันธ์นั่นแหละครับ เราต่างก็ต้องเรียนรู้ ทำความเข้าใจ และปรับตัวเข้าหากัน"
"อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ"
"แล้วนี่ คุณตั้งชื่อให้เจ้ามิ้วน้อยนี่หรือยัง"
"อ้อ ชื่อแมว เอ่อ นั่นสินะคะ ให้ชื่อว่าอะไรดี ฉันเจอเขาที่โบสถ์นะคะ หรือจะให้ชื่อตามโบสถ์ดีไหมคะ ไม่ดีกว่า ขอตั้งชื่อว่า อะไรดีนะ ? "
"น้องเป็นตัวผู้ ขอชื่อเท่ ๆ หน่อยก็ดีนะครับ เผื่อวันข้างหน้าน้องได้เป็นแมวเซเล็บไรงี้"
"แหม คุณหมอก็มองการณ์ไกลเชียวนะคะ"
"ไม่ได้สิครับ โชคชะตาพามาขนาดนี้แล้ว ก็คงต้องมีเรื่องราวดี ๆ ตามมาอีกเยอะแหละนะผมว่า"
"มานูเอล ฉันชอบชื่อนี้ค่ะ"
"อื้ม มานูเอลชื่ออย่างกับพระเอกหนังฮอลลีวู้ดเลยนะครับ"
"คุณหมอชอบไหมคะ"
"ชอบครับ ชอบ เอ่อคุณถามถึงแมวใช่ไหมครับ"
"ค่ะ แมว มานูเอล ชอบชื่อนี้ไหมคะ"
คำตอบของเธอทำให้เขาต้องยกมือขึ้นมาขยับแว่นสายตาเพื่อแก้ความเขินอาย
"คุยอะไรกันคะพี่หมอ ยัยนุช"
"คุยเรื่องแมวกันไง"
เขาตอบคำถามของน้องสาวที่โผล่มาขัดจังหวะ
Smile
สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ทางเพจผู้สังเกตการณ์ขอนำเรื่องสั้นน่ารัก ๆ มาฝากเพื่อน ๆ ฝากกดไลค์ กดแชร์ให้ด้วยนะคะ
ตอนแรกที่แต่งไว้ คือ ให้จบแค่ที่ชื่อแมว
คิดไปคิดมา เพิ่มบทพระเอกนิดหนึ่งก็ยังดี 💃🏾🙋
ขอบคุณค่ะ
เพิ่มเติม 🎉🎉🎉
อีกหนึ่งวิธีเยียวยาหัวใจที่ดีมาก ๆ คือการให้ความรักกับสัตว์เลี้ยงนะคะ (Pet therapy)
- 16
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
