ของขวัญในคืนพายุฝนโหมกระหน่ำ
ฟิลาเดลเฟีย อเมริกา
ท่ามกลางลมพายุฝนที่กำลังพัดโหมกระหน่ำ และเวลาที่ล่วงไปเที่ยงคืนแล้วนั้น มีสามีภรรยาคู่หนึ่งวิ่งฝ่าสายฝนเข้ามาในล็อบบี้ของโรงแรมเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง โดยหวังว่าจะหาห้องพักเพื่อหลบพายุฝนสักหนึ่งคืน แต่ก็ต้องพบกับความผิดหวัง เมื่อห้องพักของโรงแรมเต็มทุกห้อง
"คืนนี้เราคงต้องหาที่หลบพายุกันก่อนนะที่รัก"
"ที่รักคะ เราขับรถต่ออีกหน่อยดีไหม"
"พายุหนักขนาดนี้ อย่าดีกว่า พักโรงแรมข้างหน้าก่อนนะ "
ทั้งคู่เดินตรงไปที่หน้าเคาน์เตอร์
"สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"
เสมียนของโรงแรมออกมาดูแลคู่สามีภรรยา
"สวัสดีครับ เราต้องการห้องสวีทสำหรับพักหนึ่งคืนครับ"
"ต้องขอโทษด้วยนะครับ คืนนี้ห้องพักเต็มหมดแล้วครับ"
เสมียนของโรงแรมตอบกลับไปด้วยความสุภาพ
"ห้องเล็ก ๆ ก็ได้ค่ะ ข้างนอกพายุลงหนักมาก เราฝืนขับรถต่อไปไม่ไหวแน่ค่ะ"
สองสามีภรรยามองหน้ากันอย่างเหนื่อยล้า คิดไม่ออกเลยว่าคืนนี้จะไปนอนพักที่ไหน
"พอดีวันนี้มีการจัดประชุมขึ้นในเมืองพร้อมกันทีเดียว 3 งาน"
เสมียนหนุ่มรีบแจกแจงความจำเป็นที่ไม่สามารถหาห้องพักให้แก่แขกผู้มาใหม่ได้
"ผมว่าป่านนี้โรงแรมทุกแห่งคงเต็มหมดแล้วเหมือนกันครับท่าน"
"ที่รัก เราคงต้องฝืนขับรถท่ามกลางพายุจริง ๆ แล้วละ"
"ไม่เป็นไร ผมจะระวังให้มากรีบไปกันเถอะ"
ในขณะที่สองสามีภรรยากำลังจะหันหลังเดินออกไป เสมียนหนุ่มคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า
"ท่านครับ ผมจะไม่ยอมให้แขกที่น่ารักท่าทางสุภาพอย่างท่านทั้งสองต้องออกไปเดินตากฝนท่ามกลางพายุตอนตีหนึ่งอย่างนี้หรอกนะครับ
ไม่ทราบว่าท่านทั้งสองจะเต็มใจพักในห้องของผมได้หรือเปล่า
คือมันก็ไม่ใช่ห้องสวีทน่ะครับ แต่ผมรับรองได้ว่าคืนนี้ท่านจะได้อยู่ในห้องที่อบอุ่น ปลอดภัย นอนหลับได้อย่างสบาย"
"จะดีเหรอคะคุณ"
ทั้งสองสามีภรรยาทำท่าอึกอัก
"ข้างนอกพายุลงหนัก โรงแรมแถวนี้ก็น่าจะเต็มหมดแล้วเหมือนกัน ที่สำคัญ ผมเข้าเวรทั้งคืน ไม่ต้องห่วงผมหรอกนะครับ"
"ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม"
ในที่สุดทั้งสองก็ตอบตกลง
ชายชรากล่าวขอบคุณกับเสมียนหนุ่มด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจ ที่มีให้เขากับภรรยาในค่ำคืนนี้ ที่เสียงลมยังคงดังเข้ามาถึงข้างในล็อบบี้ของโรงแรม
ตอนเช้า เมื่อลมพายุฝนสงบลง สองสามีภรรยาเตรียมตัวเดินทางกลับ
ผู้เป็นสามีไม่ลืมที่จะเอ่ยคำชมเสมียนหนุ่มคนนั้นอีกครั้ง
"พ่อหนุ่ม อย่างเธอเนี้ยน่าจะได้เป็นผู้จัดการโรงแรมที่ดีที่สุดของอเมริกานะ ว่าไหม"
"ขอบคุณครับ" เสมียนหนุ่มยิ้มรับคำชมและกล่าวคำขอบคุณออกไป
"บางทีนะ สักวันหนึ่งฉันอาจจะสร้างโรงแรมเพื่อเธอก็ได้นะ"
ชายชรามองเข้าไปในตาของเสมียนหนุ่ม เหมือนว่าเป็นคำสัญญา
สองปีต่อมา เสมียนหนุ่มได้รับจดหมายจากชายชราผู้นั้น
เมื่อเขาเปิดดูก็พบว่าข้างในมีตั๋วเดินทางไปกลับนิวยอร์ก พร้อมกับกระดาษหนึ่งแผ่น ซึ่งเนื้อหาในจดหมายนั้นเขียนทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนที่พายุฝนตกหนัก และเขาได้ให้ความช่วยเหลือสามีภรรยาคู่หนึ่ง
ในท้ายจดหมาย มีข้อความเชื้อเชิญให้ขึ้นมาเยี่ยมเยียนพวกเขาด้วย
จอร์จเกือบลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นไปแล้ว ใครจะคิดว่าคู่รักวัยชรานั้นจะยังคงทำสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้นี้ ให้กับเขาที่เป็นแค่เสมียนในโรงแรมเล็ก ๆ
จอร์จตัดสินใจออกเดินทางไปนิวยอร์กตามคำเชิญ
สองสามีภรรยามายืนรอรับเขาที่สถานีรถไฟในนิวยอร์ก จากนั้นก็พาชายหนุ่มนั่งรถไปที่หัวมุมถนนสาย 34 ตัดกับถนนฟิฟธ์ อเวนิว
"นั่นไง" ชายชราเอ่ยขึ้น ขณะที่ชี้มือไปที่อาคารที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่เอี่ยม ขนาดมหึมา ด้านนอกอาคารก่อด้วยอิฐสีแดง
ชายหนุ่มมองออกไปที่นอกหน้าต่างรถตามการชี้บอกของชายชรา
"นั่นคือโรงแรมที่ฉันสร้างขึ้นเพื่อให้เธอมาเป็นผู้จัดการ"
"โอ้ พระเจ้า ท่านต้องล้อผมเล่นแน่ ๆ เลย"
เขาอุทานออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
"ใครว่าฉันล้อเล่น ฉันเป็นคนพูดจริง ทำจริงเสมอ"
ชายชรายิ้มให้เขา
ชื่อของชายชราผู้นั้น ก็คือ วิลเลี่ยม วอลดอร์ฟ แอสเตอร์
ส่วนตึกที่เป็นเหมือนป้อมปราการขนาดยักษ์นั่นก็คือ โรงแรมวอลดอร์ฟ แอสโตเรีย
และเสมียนหนุ่มผู้นั้นก็คือผู้จัดการคนแรกของโรงแรม ชื่อของเขา จอร์จ ซี. โบลท์
เรื่องราวความประทับใจนี้ ถูกเล่าขานกันมายาวนาน เป็นเรื่องเล่าที่มีมาคู่กับความเป็นมาของโรงแรมดังกล่าว ที่อยู่มายืนยาวกว่าร้อยปี
และเป็นเจ้าของวลีเด็ด
"ลูกค้าคือพระเจ้า"
ใครจะคิดว่า จากจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ ที่จอร์จให้ที่นอนของเขาแก่คู่สามีภรรยา ที่หนีพายุฝนเข้ามาในโรงแรมเล็ก ๆ ในวันนั้น จะกลายเป็นบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในวันข้างหน้า
บางครั้งชีวิตก็เหมือนเล่นละคร มีคนเขียนบท มีผู้กำกับสร้างบททดสอบต่าง ๆ ขึ้นมาเพื่อที่จะดูว่า เขาหรือเธอผู้นั้นเหมาะสมกับของขวัญของรางวัลที่จะได้รับในวันข้างหน้าหรือไม่
"จงเป็นผู้ให้"
โรงแรม วอลดอร์ฟ แอสโตเรีย มีสาขาที่กรุงเทพฯ ด้วยนะคะ ใครสนใจเข้าไปพัก ก็กดจองห้องได้เลย
…
ประวัติโรงแรม วอลดอร์ฟ แอสโตเรีย :
- 19
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
