เกิดใหม่ทั้งที ก็กลายเป็นสลิ่มไปซะแล้ว
ตอนที่ 15 : สู่นอกเมือง
หลังจากที่ราวัลล่าเลือกของอยู่สักพัก เขาก็โดนคุณลุงเจ้าของร้านขายของชำโยนออกมาจากร้านพร้อมของห้าชิ้นตามที่คุณลุงได้สัญญาไว้
ชิ้นแรกก็คือ วงแหวนความดี อาวุธขว้างสุดจะไร้ประโยชน์ที่น่าจะมีไว้โยนใส่ศัตรูเพื่อทักทายว่าฉันมาแล้วนะมอนสเตอร์ที่รัก มากกว่าจะเอาไว้ใช้ในการต่อสู้
ชิ้นที่สองคือ ตีนตบ อุปกรณ์ที่มีไว้ยั่วยุศัตรูทุกตัวในบริเวณ ที่จะเรียกว่ามีประโยชน์ก็มีประโยชน์ จะเรียกว่าไร้ประโยชน์ก็ไม่เกินจริง เพราะมันสามารถใช้งานได้แบบ Absolute taunt โดยที่อีกฝ่ายไม่อาจขัดขืนได้เลย แต่ก็ต้องแลกกับการที่อัตราการโดนเพ่งเล็งของผู้ใช้ขึ้นไปแตะระดับที่ 5 แล้วจากนั้นผู้ใช้ก็จะโดนตามล่า เพื่อส่งไปปรับทัศนคติ
ชิ้นที่สามคือ Three wish อุปกรณ์ที่มีไว้ใช้ในการยั่วยุศัตรูเช่นเดียวกัน แค่เอานี้วงจะแคบกว่า และอัตราการดึงดูดศัตรูจะน้อยกว่า แต่ก็แลกมากับการที่มันไม่เป็นภาระต่อผู้ใช้มาก แค่ 1 อัตราการโดนเพ่งเล็ง
ชิ้นที่สี่คือ ผ้าโพกหัวฉันรักสลิ่มแลนด์ ผ้าโพกหัวสีเหลืองที่ทำให้ผู้ใส่ลดอัตราการโดนศัตรูจับได้ 50% จากค่าปัจจุบัน หรือถ้าผู้ที่ถือครอบมันไว้กำลังจะโดนโจมตี แล้วหยิบขึ้นมาใส่ ศัตรูรอบๆ ก็จะติดมึนงงไป 2 วิ ว่าตกลงผู้ใส่เป็นศัตรูหรือมิตร
ชิ้นที่ห้าคือ ตลับบัวหิมะ ไอเท็มกดใช้ที่จะรีเซ็ตจำนวนการใช้ใหม่ทุกวันวันละหนึ่งครั้ง ใช้ในการเพิ่ม HP 10% และปลดสถานะด้ายลบต่างๆ ที่มีอยู่ในตัวผู้ใช้จนหมด
ไอเท็มทั้งห้าชิ้นนี้คือสิ่งที่ราวัลล่าได้มาจากการคิดแล้วคิดอีก ค้นแล้วค้นอีก จนในที่สุดเขาก็เลือกพวกมันมาจากกองไอเท็มเป็นแสนๆ ที่ไม่ได้มีประโยชน์เลยของคุณลุงเจ้าของร้าน ในขณะที่สาวกะบังลมที่อยู่ข้างๆ เขาได้อาวุธมาเพียงสองชิ้นซึ่งก็คือ
ดาบเลเซอร ์โจมตี 300 เจาะเกราะ
ปืนเลเซอร์ โจมตี 180 เจาะเกราะ กระสุนไม่มีวันหมด มีโอกาสยิงไม่โดน 20% ที่จะเกิดขึ้นแน่ๆ แม้ผู้ใช้จะแม่นยำขนาดไหนก็ตาม
อาวุธง่ายๆ ได้ใจความ เอฟเฟ็คไม่ต้องเยอะ ไม่ต้องคิดตอนใช้ ซึ่งเมื่อเทียบกับสิ่งที่ราวัลล่าได้มาแล้วนั่น เขาอยากเอาเอฟเฟ็คทั้งหมดไปโยนทิ้ง แล้วเอาไอเท็มที่มีพลังโจมตีสูงๆ พวกนี้มาใช้แทนเหลือเกิน
"ดีจังเลยน้า ได้ทั้งปืนทั้งดาบเลย"
"ก็ตอนบอกให้เก็บยาพวกนั้นมาเยอะๆ นายก็เอาแต่บื้อนี่น่า แล้วฉันก็อยู่ที่นี่มานานแล้วด้วย ก็ต้องมีเงินเก็บบ้างแหละ"
"การมีเงินเก็บนี่ดีจังเลยน้าาา"
ราวัลล่าบ่นออกมาอีกครั้ง ในขณะนี้พวกเขากำลังเดินมาที่จุดคัดกรองสลิ่ม ซึ่งเป็นจุดปฏิบัติการพิเศษที่พึ่งถูกจัดตั้งขึ้นมา เพื่อต่อสู้กับการปลอมแปลงของเหล่าปีศาจโคโรเรน่าที่อาจจะแฝงอยู่ในตัวเหล่าสลิ่ม
ซึ่งแน่นอนว่าคนที่จะเข้าหรือออกเมืองต่างๆ ในสลิ่มแลนด์ก็จะต้องผ่านจุดคัดกรองสลิ่มของทุกเมือง และปฏิบัติตามกฏของจุดคัดกรองเมืองนั้นๆ เพื่อยืนยันตัวว่าตัวเองยังคงเป็นสลิ่ม ไม่ใช่สลิ่มที่โดนปีศาจโคโรเรน่าแฝงตัวอยู่ด้านใน
"ปีศาจโคโรเรน่านี่ไม่ใช่ว่าพวกมันจับพวกสลิ่มไปอย่างเดียวเหรอ ?"
"ก็ใช่ แต่บางทีพวกมันก็เปลี่ยนสลิ่มในเมืองให้กลายเป็นพวกมัน แล้วทิ้งพวกนั้นไว้ในเมืองด้วย เพราะเมืองเริ่มต้นมันคนเยอะ แล้วมันก็โจมตีง่าย ไม่เหมือนกับเมืองอื่นๆ ที่มีการป้องกันแน่นหนากว่านี้"
"พวกมันก็เลยต้องทิ้งคนบางส่วนไว้ในรูปแบบของมนุษย์ ให้พวกนั้นเดินทางไปเมืองอื่น แล้วก็ทำให้เมืองนั้นๆ อ่อนแอจากภายในสินะ"
"ถูกต้อง และนั่นแหละคือปัญหาของเรา เพราะเมืองที่เราจะไปมันดันเป็นเมืองที่ใหญ่ แล้วมันก็ยากที่เมืองนั้นจะต้อนรับคนจากเมืองเริ่มต้นเข้าไป เราเลยต้องไปที่อีกเมืองก่อน พักที่นั่นสักพักจนยืนยันได้ว่าเรามาจากเมืองนั้น แล้วเราค่อยเดินทางไปที่เมืองใหญ่อีกที"
ได้ยินแบบนั้น ราวัลล่าก็พยักหน้า เพราะมันคล้ายๆ กับการจะเดินทางจากเมืองระดับ 5 ไปเมืองระดับ 1 ซึ่งเป็นไปได้ยากที่เมืองระดับ 1 จะปล่อยให้พวกเขาเข้าไป ยิ่งเป็นเมืองระดับ 5 ที่พึ่งโดนถล่มไปเมืองไม่กี่อาทิตย์ที่แล้วด้วย พวกเขาเลยต้องไปที่เมืองระดับ 2-3 ก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที
"สลิ่ม 17384719 มารายงานตัวเดี๋ยวนี้"
เสียงตะโกนดังขึ้นในขณะที่แถวตรงหน้าราวัลล่าแยกออกเป็นแม่น้ำทันที ก่อนสลิ่มการ์ดห้าหกคนจะเดินมาตรงหน้าราวัลล่า และล้อมเขาไว้ด้านใน พลางดึง ผลัก กระชากราวัลล่าไปที่หน้าป้อมตรวจสลิ่ม ที่ด้านในมีสลิ่มการ์ดคนหนึ่งนั่งอยู่
"สลิ่ม 17384719 นี่คือเอกสารอะไร รู้ไหม ?"
"รู้ครับ"
"รู้ก็ตอบมา ว่านี่เอกสารอะไร!!!"
สลิ่มในป้อมไม่รู้อยู่ดีๆ ก็เดือดมาจากไหน ถึงกระนั้นราวัลล่าก็ไม่อยากไปทะเลาะกับสลิ่มพวกนี้นัก เพราะพวกมันมีกันถึง 6 คนพร้อมอาวุธครบมือ ในขณะที่ราวัลล่ามีเพียงวงแหวนความดีพลังโจมตี 5 และมีดสั้นพลังโจมตี 15
"เอกสารขอออกนอกเมืองครับ"
"ก็รู้นี่หว่า แล้วเอ็งจะออกนอกเมืองหรือไง ถึงได้ส่งเอกสารนี่มา ห๋าาาา"
"ครับ"
ได้ยินแบบนั้น สลิ่มในป้อมก็อึ้งๆ งงๆ ไปชั่วขณะ ราวัลล่าจึงได้เข้าใจว่าสลิ่มคนนี้ไม่ได้เดือดอะไรเขามากมายนักหรอก หมอนี่แค่เดือดพวกสลิ่มทั่วไปที่พอเห็นว่ามีเอกสารอะไรให้กรอก ก็กรอกแม่งทุกเอกสารโดยไม่ดูแม้กระทั่งหัวเอกสารด้วยซ้ำ เพราะคิดไปว่าถ้ากรอกไว้ตัวเองก็จะได้ผลประโยชน์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
คล้ายๆ กับคนที่ตรวจร่างกายแล้วติ้กว่าจะตรวจมะเร็งเต้านม ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นผู้ชาย ไม่ก็จะตรวจมะเร็งต่อมลูกหมาก ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นผู้หญิง
"สลิ่ม 17384719 แกจะออกไปนอกเมืองตอนนี้ ในขณะที่แกเลเวลหนึ่งอะนะ"
"ครับ"
"แกมีอาวุธติดตัวไหม ?"
"ผมมีวงแหวนความดี"
ราวัลล่าพูดแบบอารมณ์ดีพลางหยิบวงแหวนความดีขึ้นมาให้อีกฝ่ายดู อีกฝ่ายจึงกระดิกมือมาทางเขาเพื่อขอมันไปดู ราวัลล่าจึงส่งมันไปให้อีกฝ่ายตามคำขอ
ไม่กี่วิต่อมา สลิ่มในป้อมก็หันมามองหน้าราวัลล่า ถอนหายใจใส่เขาแบบรำคาญ จากนั้นก็คืนวงแหวนความดีมาให้ ก่อนจะหันไปหยิบการ์ดใบหนึ่งจากในป้อมมาส่งให้ราวัลล่า พลางพูดออกมาว่า
"เอ้า เอาบัตรนี่ไป ถ้าแกตายแล้วจะออกไปนอกเมืองใหม่ แกก็ชูบัตรนี้สูงๆ แล้วเดินออกไปเลย ไม่ต้องมาคุยกับฉันแล้วนะ ฉันขี้เกียจ"
"ไม่ต๋งไม่ตรวจ สัก...."
ราวัลล่ายังไม่ทันจะถามอีกฝ่ายจบ เขาก็โดนลากออกไปโยนที่นอกแถวแล้ว ในขณะที่สลิ่มในป้อมไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย พลางตะโกนออกมาว่า
"คนต่อไปปปปปป"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
