เกิดใหม่ทั้งที ก็กลายเป็นสลิ่มไปซะแล้ว
ตอนที่ 14 : เตรียมตัว (2)
หลังจากที่เดินตามคุณลุงเจ้าของร้านไปเรื่อยๆ ฟังคุณลุงแกโม้เรื่องของในร้านไปเรื่อยๆ สุดท้ายคุณลุงก็นำราวัลล่าไปนั่งที่ตัวโต๊ะหนึ่ง และบอกเขาว่าเดี๋ยวตัวเองจะนำอาวุธมาให้ราวัลล่าเลือกสามชิ้น ให้ราวัลล่ารอสักครู่
ซึ่งแน่นอนว่านั่นทำให้ราวัลล่างงแบบสุดๆ
เพราะเขาเดินชมของในร้านเป็นเพื่อนลุงอยู่เกือบสองชั่วโมง เล็งของไว้ก็หลายอัน แต่สุดท้ายพอให้เลือก ลุงแม่งดันไม่ปล่อยให้เขาเลือกเองซะอย่างงั้น ราวกับว่าสองชั่วโมงที่ผ่านมานั้นช่างไร้ความหมาย
แต่ราวัลล่าก็เลือกอะไรได้ไม่มากนัก เพราะเขาไม่ได้มีงบเยอะ เนื่องจากยาฟ้าทลายโจรส่วนหนึ่งถูกนำไปเปลี่ยนเป็นค่าใช้จ่ายประจำวัน ส่วนหนึ่งเปลี่ยนเป็นสเบียงและอุปกรณ์ต่างๆ ส่วนหนึ่งเก็บเป็นค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม เผื่อโดนเรียกเก็บค่าต๋ง งบสำหรับอาวุธของราวัลล่าจึงเหลือแค่ฟ้าทลายโจรสองแผงเท่านั้น
ไม่นานหลังจากนั้น คุณลุงก็เดินมาที่โต๊ะที่ราวัลล่านั่งอยู่พร้อมรอยยิ้มเบิกบาน ก่อนคุณลุงจะวางอาวุธชิ้นแรกลงบนโต๊ะ พลางพูดออกมาว่า
"อันแรก วงแหวนความดี กับแหวนที่เอาไว้เก็บ อาวุธชั้นดีที่มีไว้ใช้เขวี้ยงใส่ศัตรู จากนั้นรอสักพักมันก็จะกลับมาโผล่ในแหวน แล้วเอ็งก็จะหยิบมันขึ้นมาเขวี้ยงใส่ศัตรูอีกรอบได้"
"ก็...ดีมั้งครับ"
ราวัลล่าตอบคุณลุงกลับไปแบบไม่สนใจนัก แต่คุณลุงก็ยังคงพยักหน้าให้เขารัวๆ เหมือนตอนเขาไปซื้อเสื้อผ้าแล้วพนักงานพยักหน้าให้เขารัวๆ แบบ 'ลองดูสิคะ ลองสวมดูสิคะ' ทั้งๆ ที่เขาแค่หยิบเสื้อขึ้นมาดูเฉยๆ
เห็นแบบนั้นราวัลล่าก็รู้ได้ทันทีว่าถ้าเขาไม่ลองใช้เจ้านี่ดูซะที คุณลุงต้องพยักหน้าให้เขาไม่เลิกแน่ เขาก็เลยลองหยิบมันขึ้นมาดู
ชื่อไอเท็ม : วงแหวนความดี
รายละเอียด : วงแหวนความดีที่มาพร้อมกับที่เก็บรูปแหวน สามารถใช้เป็นอาวุธขว้างได้
เอฟเฟ็ค : โจมตี 5 ปาโดนหัวโจมตี 10 แค่นั้นแหละ
*** ตรวจพบเอฟเฟ็คเสริม
"ลุง นี่มันห่วยกว่ามีดเริ่มต้นผมอีก มีดผมจิ้มทีละ 10 เลยนะ วงแหวนนี่มันปาทีละ 5 ดาเมจเอง"
"บ้ะ มันจะไปห่วยกว่าได้ไง มันมีเอฟเฟ็คลับนะโว้ย มีเอฟเฟ็คลับ เอ็งไม่เห็นในคำอธิบายเหรอ"
"ก็เห็น แต่มันก็ห่วยกว่าอยู่นั่นแหละ ถ้าเอฟเฟ็คลับมันคือเพิ่มหลังโจมตี 20 % ตอนกลางคืน ผมก็ปาแค่ทีละ 6 เองนะลุง"
ราวัลล่าเถียงคอขาด เพราะใช่ คำว่าเอฟเฟ็คลับนั้นดูเป็นอะไรที่สุดยอดมาก แต่บางทีมันก็ไม่ได้มีประโยชน์ขนาดนั้นหรอก เผลอๆ จะห่วยเกินกว่าคำบรรยายด้วยซ้ำ
"อ่ะๆๆ ถ้าเอ็งไม่ชอบอันนี้ก็ไม่เป็นไร ลองดูอันนี้ก็ได้"
ว่าจบคุณลุงก็เอาวงแหวนความดีไปวางไว้ข้างๆ โต๊ะ แล้วหยิบตีนตบอันหนึ่งขึ้นมาวางบนโต๊ะ ก่อนแกจะเริ่มทำเหมือนเดิม ด้วยการพยักหน้าให้ราวัลล่ารัวๆ
ชื่อไอเท็ม : ตีนตบ
รายละเอียด : อาวุธต้องห้าม ผู้ถือจะถูกสาปจากคณะกรรมการ
เอฟเฟ็ค : โจมตี 1 เพิ่มพลังป้องกัน 20% เมื่อใช้พลังของอาวุธ เอฟเฟ็คเพิ่มเติมเมื่อติดตั้ง เพื่ออัตราการถูกพบตัวโดยศัตรูทั้งหมด 2000% และจะทำให้ผู้ติดตั้งได้รับเอฟเฟ็คเพ่งเล็งเพิ่มขึ้น 3 ระดับในทันที
"ก็เชี่ยแล้วลุง พบมีเพ่งเล็งติดตัว 2 ระดับ ใส่ปุ้บเพิ่มเข้าไปอีก 3 ระดับ แค่นั้นผมก็โดนจับไปปรับทัศนคติแล้ว แถมก่อนจะโดนจับไปผมยังต้องโดนทุกอย่างรอบตัวกระทืบก่อนด้วย"
"อ้าว ลุงก็เห็นเอ็งไม่ชอบทำดาเมจ ก็เลยนึกว่าอยากเป็นสานแท็งค์"
"ผมไม่ได้ไม่ชอบทำดาเมจ แต่ถ้าทำแค่ 5 ดาเมจ มันไม่ได้เรียกว่าทำดาเมจ เข้าใจไหมครับลุงงงงง"
"อ่ะๆๆ ใจเย็นๆ ลุงยังมีอีกชิ้น"
พูดจบ คุณลุงก็กระแอมเล็กน้อย ก่อนแกจะเริ่มร่ายยาวออกมาว่า
"นี่คืออาวุธที่อยู่คู่กับสลิ่มแลนด์ แดนกะลามาอย่างยาวนาน จนเรียกได้ว่าเป็นอาวุธในตำนานก็เห็นจะได้ อีกทั้งยังเป็นที่มากไปด้วยศาสตร์และศิลป์ การช่วงชิงจังหวะ และการประลองกันด้วยปัญญา ชื่อของมันก็คือ....."
"ก็คือ...."
"คมแ..."
"ย...หยุดก่อนเลยลุง"
ทันทีที่คุณลุงวางอาวุธชิ้นนี้ลงบนโต๊ะ และกำลังจะพูดชื่อของอาวุธชิ้นนี้ออกมา ราวัลล่าก็หยิบมันขึ้นมา แล้วโยนมันทิ้งทันที
"ลุงงง ผมจะออกไปนอกเมืองนะลุง ผมอาจจะตายก็ได้นะเว้ย ลุงไม่สงสารผมหน่อยเลยเหรอ"
"เอาน่า เอ็งตายเอ็งก็แค่กลับมาเกิดในเมืองแค่นั้นเอง ไม่เห็นจะต้องคิดมากเลย ไม่ได้โดนพวกโคโรเรน่าจับไปซะหน่อย"
"ข้างนอกมันอาจจะมีพวกโคโรเรน่าก็ได้นะลุง ใครจะรู้"
"อ่ะๆ งั้นเอ็งจะเอาอะไรล่ะ ?"
ได้ยินแบบนั้น ราวัลล่าก็หันหัวไปทางมุมที่เขาชอบที่สุดในร้านนี้ แล้วชี้ไปทางนั้นทันที คุณลุงเจ้าของร้านที่เห็นแบบนั้นจึงปฏิเสธทันที
"ไม่ได้ๆ M16 น่ะไม่ได้ ถ้าเอ็งจะเอาดาบญี่ปุ่นนั่นไปแทนล่ะก็พอได้อยู่"
"ไม่เอาอ่า ก็ผมจะเอา M16 อ่ะลุง จะเอา M16 นะลุง ให้ผมเถอะ"
"ไม่ได้ๆ M16 ลุงต้องเก็บไว้ใช้ เอ็งเอาไปแล้วลุงจะเอาอะไรป้องกันตัวเล่า ลุงต้องอยู่คอยช่วงคนรุ่นใหม่ต่อจากพวกเอ็งอีกนะเว้ย"
"ก็ได้"
คำพูดของคุณลุงทำให้ราวัลล่าเลือกอะไรได้ไม่มากนัก เพราะคุณลุงแกก็เสียสละมากพอแล้วที่เลือกจะอยู่ที่นี่ แล้วคอยเป็นทั้งคนขายอาวุธ และกำลังเสริมให้กับคนใหม่ๆ ที่เข้ามาในโลกของสลิ่มโดยไร้ที่พึ่ง
แต่อาวุธทั้งสามอย่างที่คุณลุงเอามาให้ราวัลล่าเลือกก็ไม่ค่อยจะมีประโยชน์เลยสักอย่าง ยกเว้นเจ้าไม้คมแ...ที่มีค่าโจมตีอยู่ที่ 30 เมื่อผู้ใส่บรรลุเงื่อนไข
ถึงแบบนั้น ราวัลล่าก็ไม่เอาใส่มันอยู่ดี เพราะเขาไม่อยากใส่มันคู่กับกระติ้บข้าวเหนียวเพื่อทำให้พลังโจมตีมันขึ้นไปอยู่ที่ 30
และเพราะแบบนั้น ราวัลล่าจึงคิดอยู่นานเลยทีเดียวว่าเขาควรจะทำยังไงดี ควรจะไปหาเงินมาเพิ่มเพื่อเพิ่มความหลากหลายของอาวุธ หรือควรจะไปยืมเงินสาวกะบังลมก่อนไหม แต่ถ้าเธอก็มีอาวุธที่ต้องการอยู่แล้วมันก็ต้องใช้เงินเหมือนกัน การที่ราวัลล่าจะไปขอยืมเงินเธอ ก็ดูจะเป็นการรบกวนที่มากเกินไป
ราวัลล่าจึงตัดสินใจบอกกับคุณลุงเจ้าของร้านไปว่า
"เอางี้ไหมครับลุง ผมขอตีนตบกับวงแหวนความดีสองอัน แล้วผมจะไม่ตื้อลุงอีกเลย ลุงโอเคไหม ?"
วินาทีนั้นราวัลล่ารู้ดีว่าเขาเรียกร้องจากอีกฝ่ายมากเกินไป แต่ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้ เขาก็จะเลือกทำแบบนั้นอยู่ดี เพราะเขาอยากให้การเดินทางนี้สำเร็จ อยากให้มันเป็นการเดินทางครั้งแรกและครั้งเดียว ที่จะนำเขาออกไปจากโลกสลิ่มแห่งนี้ได้
ในขณะที่ราวัลล่ายังไม่ทันได้รู้สึกละอายใจที่ตัวเองเรียกร้องมากเกินไป คุณลุงก็ตอบกลับมาทันทีว่า
"เออๆ จะเอาก็เอาไปดิ ยังไงก็ไม่มีใครเอาอยู่แล้ว เอ็งเอาอย่างอื่นติดไม้ติดมือไปด้วยสัก 2-3 อย่างก็ได้ แต่เอามาให้ลุงดูก่อนล่ะ"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
