"...แล้วแม่นางฉางเอ๋อก็ลอยสูงขึ้นไปเรื่อยๆ...
จนในที่สุด นางก็ลอยไปอยู่บนดวงจันทร์ และไม่กลับลงมาที่โลกอีกเลย นับแต่นั้นเป็นต้นมา..."
เสียงเล่านิทานประกอบดนตรีสู่คนฟังที่นั่งรายรอบในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงนี้จบลงแล้ว
เสียงยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทของผู้คน
แม้จะดูเศร้าสร้อยแต่ก็จับใจนัก
แล้วแม่นางฉางเอ๋อไม่เหงาหรือ
เป็นเสียงเล็กๆเอ่ยถามขึ้น
ไม่หรอก เพราะบนดวงจันทร์นั้นมีกระต่ายน้อยอยู่ด้วย
แล้วมันขึ้นไปได้อย่างไร
เสียงเพลงไพเราะจึงถูกขับขานขึ้นอีกครั้งและนำพาเรื่องราวมาจนถึงบทสรุป
"...กระต่ายน้อยจึงตัดสินใจที่จะสละชีวิตตัวเองกระโจนเข้ากองไฟเพื่อเป็นอาหารแก่นักเดินทางที่บาดเจ็บอยู่..."
เสียงอุทานจากเด็กน้อยระงมด้วยตกใจ
เจ้าของเสียงขับขานยิ้มแล้วเล่าต่อ
"...เทพยดาเมื่อเห็นดังนั้นจึงได้ชุบชีวิตกระต่ายตัวนั้นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วส่งมันไปอยู่เป็นเพื่อนกับแม่นางฉางเอ๋อบนดวงจันทร์ แม่นางฉางเอ๋อจึงไม่เหงาอีกต่อไป..."
เสียงหัวเราะดีใจดังขึ้นอีกครา
ราตรีนี้จันทร์ดูสดใสงดงามยิ่ง
นั่นกระต่ายกับแม่นางฉางเอ๋อนี่นา
ต่างคนต่างเงยหน้ามองจันทร์
ใสกระจ่างนวลตา
อพอลโล11-ฉางเอ๋อ-จันทรา ทำให้เรารับรู้ว่าข้อมูลที่แท้จริงของดวงจันทร์ว่ามันไร้ซึ่งชีวิตอาศัยอยู่
ฉางเอ๋อ-กระต่ายน้อย-ตายาตำข้าว ทำให้เรารับรู้ถึงจินตนาการของคนยุคก่อน
ข้อมูลข้อเท็จจริงคือการเพิ่มรอยหยักในสมอง
จินตนาการคือสิ่งจรรโลงเติมเต็มจิตใจ
แม้ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแต่ก็เติมเต็มกันและกันได้เสมอ
จิบชาร้อนกรุ่นแนมขนมไหว้พระจันทร์ในยามค่ำของคืนนี้
สงบใจดียิ่ง
จันทร์เพ็ญลอยเด่น...
(โพสต์ไว้ในวันสุกดิบของวันไหว้พระจันทร์)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
