28 ต.ค. 2023 เวลา 04:30 • นิยาย เรื่องสั้น

จะสี่ทุ่มแล้ว...

แอลกอฮอลได้ที่ตามปริมาณการดื่ม
เสียงแก้วกระทบเปรื่องปร่าง
ที่เหลือหลังจากนี้คงไม่ต้องบอกอะไรให้มากความ
เรื่องมันจบลงที่ห้องพักโรงแรมประจำนี่เอง
ของมันเคยๆ...
ใกล้เที่ยงคืน
งัวเงียลืมตาตื่นขึ้นแล้วมองไปรอบๆ
คนเดินออกไปแล้ว
กลิ่นหอมที่คุ้นเคยยังอบอวลอยู่ในห้อง
แน่นอนว่าเขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน
สุรา นารี พาชี กีฬาบัตร
เหล้ายาปลาปิ้ง
สารพัดจัดมาสนองเต็มที่
เขายิ้มให้กับตัวเอง
ของมันเคยๆ...
ตีหนึ่ง
หลังเสียงเคาะ เขางัวเงียเล็กน้อย เปิดไฟหัวเตียง เดินไปดูที่ช่องตาแมวแล้วเปิดประตู
เป็นเจ้าของร่างรัดรึงได้รูปในชุดรัดกุมคุ้นตาเดินเข้ามาในห้องเมื่อประตูเปิด
เมื่อประตูปิด ร่างรัดรึงหมดจดก็เผยตัวให้เห็นหลังเมื่อถอดชุดรัดกุมคุ้นตาออก
...?
หนูมาแทนค่ะ ต้องขอโทษพี่ด้วยที่มาไม่ตรงตามนัด
อ้อ...
มาแทนแต่ตรงปก
...
แปลก
แปลกมาก
แปลกจริง
ถ้าเป็นเมื่อก่อนหน้าเขาคงกระโจนเข้าใส่ไม่รีรอ
แต่ตอนนี้ความคิดในเรื่องนั้นกลับอันตรธานหายไปหมด
หายไปหมดจริงๆ
เขานั่งลงบนเตียง
ไฟสลัวจากหัวเตียงแม้จะทำให้เห็นไม่ถนัดตานักแต่เค้าหน้าได้รูปก็ดูชวนพิศ
รูปกายรัดรึงได้สัดส่วนก็เช่นกัน
แปลก...
ความรู้สึกกับเรื่องแบบนั้นหายไปหมดจริงๆและไม่ใช่เพราะมันหมดไปตั้งแต่คนแรกแต่มันกับคนนี้...
เขาอยากรู้จักคนคนนี้แต่ไม่ใช่ในแบบนั้น
บทสนทนายามเริ่มย่างสู่วันใหม่จึงเริ่มขึ้นเมื่อเขาเอ่ยปากถามขณะนั่งสบายๆบนเตียง
บทสนทนาเริ่มออกรสพร้อมด้วยท่าทีที่ผ่อนคลายของทั้งคู่
มันดำเนินไปอีกเป็นเวลานานอยู่
เสียงหัวเราะเบาๆเคล้าบทสนทนา
บทสนทนาอันรื่น-ไหล
ตีสาม
เขาตื่นแต่ยังงัวเงีย
แปลก...
หรือว่าฝัน?
มือถือข้างเตียงสั่นพอรับรู้พร้อมข้อความแจ้งเตือนหลายข้อความ
ไม่ได้สนใจอะไรนัก
แค่...
เขาเริ่มลำดับเหตุการณ์ก่อนหลัง
เลิกงาน กลับโรงแรม สังสรรกับกลุ่ม เมา สาวคนสนิท ผลอยหลับ
เหมือนมีอะไรขาดไปสักช่วงหนึ่ง
แต่อีกเพียงครู่เขาก็หลับไปพร้อมความอ่อนเพลียอย่างบอกไม่ถูก
ผู้จัดการโรงแรมทักทายเขาอย่างคุ้นเคยกันดีด้วยเป็นแขกประจำมาหลายปีพร้อมถามไถ่ความเป็นไปต่างๆ
เขาจึงกล้าเอ่ยปากเล่าเรื่องให้ฟังโดยที่ผู้จัดการรับฟังอย่างเงียบๆแต่มีสีหน้าเหมือนคิดอะไรสักอย่าง
เขาเล่าอย่างไม่ปิดบังพร้อมบอกว่าเขาเองก็รู้สึกเลือนๆคล้ายมีอะไรบางอย่างขาดหายไปในช่วงเวลานั้น
มันคาใจน่ะพี่ ของไม่หายครับ อยู่ครบ เงินก็ครบ ส่วนเอกสารผมฝากไว้ที่สำนักงานว่าเดี๋ยวจะไปเอาแล้วค่อยขับรถกลับ
ผู้จัดการพยักหน้ารับและมิได้กล่าวอะไรอีก
จัดการเรียบร้อยทุกอย่างก็ได้เวลากลับ
ชั่วขณะที่กำลังขับออกเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้
แล้วก็รีบขับรถออกไปพร้อมกดมือถือ...
พวกกูแยกกับมึงตอน4ทุ่มมั้ง มึงว่ามึงนัดสาวไว้2คน ถึงมึงจะเมาแต่มึงยังไหว
มึงเมามากรึเปล่าวะตอนนั้น
ไม่น่านะ แค่นั้นแม่งทำอะไรกูไม่ได้หรอก
เออ กูก็ว่างั้น
...
...
...
หนูโทรหาพี่ จะบอกว่าหนูไม่สบายมาไม่ไหว จะให้ใครมาแทนไหมแต่พี่ไม่ได้รับสาย หนูโทรไปหลายรอบพี่ก็ยังไม่รับ พอกินยาแล้วหนูก็หลับเลยไม่ได้โทรหาพี่อีก ต้องขอโทษพี่ด้วย นี่หนูก็เพิ่งจะดีขึ้นเอง
อย่างนั้นรึ?
ใช่พี่
...
...
...
ตีหนี่ง
หลังเสียงเคาะ เขางัวเงียเล็กน้อย เปิดไฟหัวเตียง เดินไปดูที่ช่องตาแมวแล้วเปิดประตู...

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา