เขานั่งมองออกไปไกลๆ
สมุดบันทึกเล่มเก่าคร่ำคร่าวางเปิดอยู่
ลายมือที่เขียนอ่านง่าย ใช้ภาษาเก่าแต่จับใจความได้ไม่ยาก
สิ่งที่ทำให้ประหลาดใจคือใครส่งมา และทำไมต้องส่งมาให้เขาด้วย
เขาขมวดคิ้วเมื่อมีพัสดุมาส่ง
จ่าหน้าชื่อคนรับคือเขาเอง แต่ไม่มีชื่อคนส่ง มีแค่รายละเอียดเล็กน้อยตรวจสอบแล้วไม่ได้ความอะไร
เมื่อเปิดออกดูก็พบสมุดบันทึกเล่มที่ว่า
เนื้อหาเป็นบันทึกของบุคคลที่อยู่ในแวดวงงานยุติธรรม คล้ายเป็นการถามตอบกับเหตุผลรูปคดีต่างๆหลายคดี
แต่เมื่ออ่านดูดีๆ
ไม่ใช่แล้วล่ะ
...ท่านเจ้าคุณมีความเห็นในเรื่องนี้ประการใดขอรับ
ฉันน่ะไม่มีความเห็นอะไรหรอก ที่เธอเรียบเรียงมาทั้งหมดน่ะดีอยู่แล้ว ฉันเห็นด้วย
แต่พวกที่ไม่เห็นด้วยก็โขอยู่ ทั้งยังข่มขู่ตัวกระผมเองแรงอยู่มาก
หึๆ ก็เยี่ยงนี้ล่ะ ตระลาการมักจะเจอเรื่องแบบนี้เป็นสามัญ มิต้องวิตกไปดอก
ส่วนตัวกระผมเองมิได้นำพาในเรื่องนั้นขอรับ หน้าที่ย่อมเป็นหน้าที่ ตระลาการคือผู้ให้ความยุติธรรมเสมอ
ท่านเจ้าคุณยิ้มพลางพร้อมจิบน้ำชาร้อนกรุ่น
ชื่นใจนัก...
ตุลาการย่อมไม่หวั่นไหวต่อความอยุติธรรมทุกรูปแบบ เราคือผู้ที่ยึดความถูกต้องเป็นหลักเสมอในการพิจารณาคดีความต่างๆ ไม่ใช่ให้ใครมาข่มขู่หรือชี้นำให้ไขว้เขว
เสียงนั้นยังดังอยู่ในหัวเสมอ
เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าอันดำมืดในยามค่ำคืน
เสียงสะเทือนลั่นและแสงแปลบปลาบ
เมืองสว่างวาบ
แล้วฝนก็ตกลงมา
กระหน่ำ
...หามิได้ขอรับท่านเจ้าคุณ กระผมมิได้เห็นแก่ใครทั้งนั้น อามิสสินจ้างก็มิได้นำพา
หาใช่อามิสสินจ้าง หากแต่เป็นตอบแทนน้ำใจไมตรี
เช่นนั้นก็มิได้ผิดแผกไปหรอกขอรับ
ใจเย็นๆ มา มานั่งจิบชากันให้คล่องคอก่อนเถิด ความต่อไปจะเป็นประการใดค่อยมาว่ากัน
(ข้าพเจ้าสุดที่จะทานทนต่อการกระทำเยี่ยงนั้นได้อีก หากแต่จำต้องกล้ำกลืนมันไว้ในอก แลรั้งการสนทนาไว้สืบต่อไปก่อน)
อันว่าคดีความที่เกิดขึ้น ดูทางหนึ่งคือตั้งใจกระทำการเช่นนั้น แต่ดูอีกทางหนึ่งคือขาดสติสัมปชัญญะไปในชั่วแล่น หาไม่คงมิเป็นเรื่องอันใด แลท่านเข้าใจดีจึงมิได้ขออุทธรณ์อันใด ทั้งยังให้ตีตรวนกับจำขังในตรุเพื่อมิให้เป็นที่ครหา
หรือมิจริงดั่งคำคนว่าขอรับ?
องค์พระปฏิมายังราคิน คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา หึหึ
ท่านเจ้าคุณเห็นเป็นอย่างนั้นรึขอรับ?
(ขบกรามแน่นเมื่อเห็นท่านเจ้าคุณยิ้มหวัวกับคำถาม)
ฝนยังตกกระหน่ำ ฟ้ายังมืด
สีฟ้าหมองลงไปอีกตามเวลาที่ผ่านไป
น้ำฝนเจิ่งนองไปทั่วถนนรนแคม
ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
ใจเขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน
มืด ไร้แสงส่องทาง
...เธอน่ะไม่ต้องไปใส่ใจให้มากนักดอก เรื่องเช่นนี้มิใช่เรื่องคอขาดบาดตายใดๆ เป็นแต่เพียง...
(ข้าพเจ้านั้นสุดจะทนกับคำพูดเยี่ยงนั้นจึงได้โพล่งออกไปด้วยผรุสวาทอันเงียบงัน)
(นิ่งขึงแลคอตกเดินออกจากบ้านท่านเจ้าคุณไปอย่างเงียบงัน)
(แลเมื่อหันกลับมาดู
ท่านเจ้าคุณจ้องเขม็งมาที่ข้าพเจ้า...
ดวงตาเย็นเยียบ)
อ้าว ทำไมรีบกลับเล่า...
เขาเปิดสมุดบันทึกถึงหน้าสุดท้ายก็พบกับข้อความบันทึก ตัวหนังสือกรีดลึกจนเป็นรอยชัดเจน
" ความยุติธรรมคืออะไร
คือสิ่งใดๆก็ตามที่เป็นประโยชน์แก่เราและพวกเรา
สิ่งนั้นแลคือความยุติธรรม
หากแม้นผิดไปจากนั้นหาใช่ความยุติธรรมไม่ "
ฟ้ายังหม่นอยู่แม้ในยามค่อนคืน
ลมยังไม่สงบ
ฝนยังกระหน่ำ
ฟ้ายังคร่ำครวญ
แต่
เขาตัดสินใจแล้ว...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
