บทที่ 1: จุดเริ่มต้นของการเดินทางไปบ้านหลังใหม่
บทที่ 1: จุดเริ่มต้นของการเดินทางไปบ้านหลังใหม่
..เมื่อครอบครัวของเราสามคนพ่อแม่ลูกตัดสินใจที่จะย้ายไปอยู่บ้านทรงไทยของย่าทวดที่อยู่ในเขตที่ไกลจากอำเภอเมืองในแถบภาคอีสานซึ่งติดกับประเทศเพื่อนบ้าน เนื่องจากพ่อของฉันประกอบอาชีพเป็นตำรวจจึงต้องมีการย้ายประจำการจากกรุงเทพมาประจำการแถบภาคอีสานแทน ฉันคิดว่าการที่ย้ายบ้านใหม่ครั้งนี้จะต้องราบรื่นตั้งแต่การเดินทางอย่างแน่นอน แต่ใครจะรู้ล่ะว่ามันเกิดเหตุการณ์ที่น่าแปลกเมื่อพวกเราเดินทางมาอยู่บนถนนของภาคอีสาน..
ในช่วงเดือนตุลาคมฉันและครอบครัวตัดสินใจที่จะเดินทางไปจังหวัดหนึ่งในภาคอีสานเพื่อย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่หลังจากที่พ่อโดนย้ายมาประจำการที่แถบภาคอีสานโดยมีพ่อเป็นคนขับรถ สภาพอากาศในวันนั้นไม่ค่อยดีเท่าไร มีเมฆหนาและฝนตกบ่อย เส้นทางที่พวกเราต้องเดินทางนำฉันผ่านไปหลายอำเภอในภาคอีสาน
เมื่อฉันอยู่ในตัวอำเภอแห่งหนึ่งที่มีเส้นทางแคบต้องขับรถผ่านป่าหนาทั้งสองฝั่งข้างทาง ในขณะที่พ่อกำลังขับรถผ่านก็เกิดฝนตกหนัก ทำให้พ่อขับรถเร็วมากไม่ได้ อากาศในตอนนั้นเย็นยะเยือกและภายในรถเงียบสงัดมีแต่เสียงฝนตกห่าใหญ่ภายนอกรถจนชวนให้ฉันรู้สึกวังเวง และแล้วฉันก็รู้สึกว่ามีบางอย่างยืนอยู่ที่ข้างทางฉันจึงหันไปมอง สิ่งที่ฉันเห็นผ่านกระจกรถที่มีแต่หยดน้ำฝนเต็มไปหมดคือผู้หญิงใส่ชุดเดรสสีดำ ฉันมองไม่เห็นรายละเอียดของเธอมากนัก เพราะด้วยความที่ฝน
ตกหนักจนจับรายละเอียดอะไรไม่ได้ ฉันคิดว่าฉันตาฝาดเลยขยี้ตาแล้วดูใหม่อีกครั้ง...แต่เปล่าเลย เธอยังคงยืนอยู่ที่เดิมแต่ทำไมเธอถึงปรากฎให้ฉันเห็นระหว่างทางตลอดทั้ง ๆที่รถกำลังเคลื่อนตัวอยู่ตลอดเวลา สัญชาตญาณความคิดของเด็กวัยมัธยมต้นของฉันเริ่มเกิดความสงสัยเต็มไปหมด ทำไมเธอถึงมาอยู่คนเดียวกลางสายฝนและมีแต่ป่าเต็มสองข้างทาง มองไปทางไหนก็ไม่มีหมู่บ้านคนให้เห็นแม้แต่หลังคาเรือนเดียว
ฉันรู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ปกติ จึงละสายตาจากกการมองผู้หญิงคนนั้น แต่อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้ฉันหันออกไปมองผ่านกระจกรถอีกรอบ ปรากฎว่าเธอหายไปแล้ว!! ฉันรับรู้ได้เลยว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเจอกับอะไรแต่ก็เลือกที่จะเงียบเพราะไม่อยากทำลายสมาธิของพ่อตอนขับรถ เพราะพ่อเป็นคนไม่เชื่อเรื่องอะไรแบบนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พ่อจึงจิตแข็งมากที่สุดไม่เคยเจอแบบที่ฉันกับแม่เจอเป็นตัวๆ อย่างมากก็มาแค่เสียงถึงยังไงพ่อก็ไม่สนใจอยู่ดี แต่คนที่กำลังประสบพบเจอ
เหมือนกันกับฉันก็คือแม่ของฉันเอง แม่ฉันนั่งปาดเหงื่อทั้งๆที่พ่อเปิดแอร์ตลอดและสายตาของแม่ก็เลิ่กลั่กดูไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฉันรับรู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนั้นได้ปรากฎตัวให้แม่ของฉันเห็นเข้าแล้ว..
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
