13 ต.ค. 2023 เวลา 15:33 • นิยาย เรื่องสั้น

บทที่ 7 ว่าเเล้วต้องเป็นปอบ

สีหน้าของยายที่ฉันเห็นที่นอกประตูใหญ่เหมือนไม่ใช่ยายที่ฉันรู้จักเลยสักนิด เพราะสายตาของยายที่ฉันรู้จัก
เป็นคนอ่อนโยนมากๆไม่ใช่สายตาแข็งกระด้างไม่มีแววตาของความเป็นคนแบบนี้...
ฉันรู้สึกถึงความผิดปกติและความไม่ชอบมาพากลหลายๆอย่างจึงพยายามถามเรื่อยๆ
“ว่าแต่..ตาไม่มาด้วยหรอคะยาย”
“ไม่ได้มาหรอกยายนั่งรถทัวร์มา ตาแกเขาไม่อยากขับรถตอนกลางคืนสักเท่าไร” ยายตอบ
“ไม่ดีเลยนะคะ ทำไมตาถึงกล้าให้ยายมาคนเดียวได้นะ งั้นหนูขอโทรไปบ่นตาแปปนึงนะคะ” ฉันทำท่ากดโทรไปหาตา แต่ก็มีเสียงปรามซะก่อน
“โอ้ยยย!ไม่ต้องหรอก ตาเขาหลับแล้ว โทรไปรบกวนเขาเปล่าๆ ยายเข้าไปได้หรือยังล่ะ หนาวสั่นไปหมดแล้ว”
“แล้วทำไมยายเลือกมาตอนกลางคืนหนาวๆแบบนี้ล่ะคะ ยังมีรถทัวร์วิ่งอยู่อีกหรอป่านนนี้” ฉันพูดพร้ิมยิ้มมุมปาก
“อีเด็กนี่มึงจะถามอะไรกูนักหนาวะ แทนที่จะให้กูเข้าไปในบ้านดันมายืนถามอะไรไม่รู้ เนรคุณจริงๆเสียดายที่กูเลี้ยงมึงมาอย่างดี แต่มึงทำกับกูแบบนี้!! ระวังเถอะชีวิตมึงจะมีแต่ความลำเค็ญ”
ฉันตกใจเสียงตวาดของอีกฝ่าย แต่แค่นี้ก็ทำให้มั่นใจว่าไม่ใช่ยายฉันจริงๆแน่นอน ดังนั้นฉันจึงรวบรวมความกล้าสวนกลับไป
“มึงเป็นใคร…มึงไม่ใช่ยายกู!”
“อะไรกัน..ทำไมพูดจาหยาบคายกับยายแบบนี้ล่ะ” ยายยิ้มมุมปากและแสยะยิ้มกว้างชวนหลอนแล้วค่อยๆกลายร่างเป็นยายแก่ผมขาวร่างกายซูบผอมดูยังไงก็น่ากลัว
ทันใดนั้นก็มีเสียงหมาหอนรับกันระนาว ขนทุกเส้นบนร่างกายของฉันลุกพร้อมเพรียงกัน
“หมดเวลาเล่นแล้ว ถ้ามึงไม่ให้กูเข้าไปดีๆ กูจะเข้าไปเองและกินพวกมึงให้หมด”
ยายแก่พูดไม่ทันขาดคำก็วิ่งกระโจนเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว แต่พอวิ่งมาถึงประตูก็กลายเป็นว่ายายแก่กระเด็นไปไกลเหมือนโดนแรงมหาศาลผลักออก แม้ว่าฉันจะไม่เห็นอะไรติดอยู่ที่ประตูเลยก็ตาม จู่ๆก็มีลมแรงพัดต้นไม้ใบหญ้าโบกสะบัดไปตามแรงลม ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่มีลมเลยตอนนี้กลับมีลมวูบใหญ่พัดมา แต่ก็ไม่น่าแปลกใจเท่ากับฉันได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินมาก่อนแต่นึกไม่ออก
“มึงออกไปอีปอบ!! อย่ามายุ่งกับลูกหลานกู” เสียงปริศนาตวาดดังออกไป
“หึๆๆ อีเด่นมึงอย่ามายุ่ง ยังไงกูก็จะเข้าไปกินพวกมันให้ได้! กูหิวกูอยากกิน พวกมันนี่เนื้อหอมจริงๆ” ยายปอบหัวเราะในลำคอ
“มึงจะไม่มีวันที่ได้เข้ามาวุ่นวายกับลูกหลานกูเด็ดขาด!”
เมื่อสิ้นเสียงนั้นอยู่ๆยายปอบก็กรีดร้องเสียงดังโหยหวนไปทั่วทั้งหมู่บ้าน
“มึงจำไว้อีเด่น! กูจะไม่ไว้ชีวิตคนในครอบครัวมึงสักคนเดียว” ยายปอบพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่จะหายตัวไป..
โฆษณา