ตอน จงเป็นตัวของตัวเอง
ระเบียงบ้านคุณย่าของซูซานเป็นรูปครึ่งวงกลมตกแต่งด้วยแผ่นหินประดับสอดรับกับกำแพงบ้านซึ่งกรุด้วยแผ่นหินเช่นกัน ข้างบ้านเป็นสนามหญ้ามีต้นไม้ใหญ่ปลูกไว้ห่างๆ ส่วนหน้าบ้านเป็นหาดทราย บ้านอยู่ห่างจากทะเลประมาณสองร้อยหลา
ซูซานนั่งอยู่บนขอบกำแพงเตี้ย เธอห้อยขาแกว่งไปมาส่งสายตามองไปที่ท้องทะเล ข้างตักเธอมีปืนของเควินวางอยู่
"ฮาร์ต ฉันเคยสงสัยว่าพวกนักศึกษากฎหมายจะมีวิธีลดความเครียดอย่างไร?" ซูซานพูดจบก็เหลียวหน้ามองฮาร์ตซึ่งนั่งบนเก้าอี้ข้างหลัง เธอพูดต่อไปว่า
"ปกติคนเราพอโตขึ้นก็จะมีภูมิที่จะทนต่อความกดดันเอง อย่างตัวฉันนี่ สามารถอยู่ตามลำพังได้ ไม่ต้องมีพ่อดูแล ฉันรู้อยู่เต็มอกว่าพ่อแอบเฝ้าดูฉันห่างๆ แต่ฉันเองกลับไม่ได้ใส่ใจพ่อเลย เวลาอยู่ใกล้พ่อ ใจฉันก็ยังรู้สึกห่างเหินจากพ่อ" ซูซานพยายามอธิบายความรู้สึกของเธอที่มีต่อคิงส์ฟิวด์
"บอกตามตรงตัวฉันเองก็ไม่เข้าใจตัวเองนักว่าฉันคิดอย่างไรกับคิงส์ฟิวด์" ฮาร์ตพูดจบก็หลับตาลงเพื่อนึกหาคำพูดต่อไป
"มันเป็นความเคยชินเสียแล้วสำหรับฉันในการเรียนกฎหมายสัญญาของคิงส์ฟิวด์ ฉันอ่านตำราที่เขาเขียนรวมทั้งตำราที่เขาแนะนำ ฉันจดจำคำพูดเด็ดๆ ของเขา จดจำการแต่งตัวของเขา ไม่ว่าจะเป็นลายเนคไท สีเสื้อผ้า รสนิยมของเขา ตลอดจนวิธีคิดของเขา"
"ฉันว่ามันเป็นเพราะเธอยอมที่จะเป็นเช่นนั้นต่างหาก แต่ฉันมั่นใจว่าเธอไม่มีทางที่จะมีสัมพันธภาพที่ดีกับพ่อฉันได้หรอก"
"เรื่องนี้ฉันก็ตอบตัวเองไม่ได้หรอก"
ทันทีที่ฮาร์ตพูดจบ อยู่ดีๆ ซูซานก็หยิบปืนที่วางไว้ข้างตัวเล็งไปที่เป้าซึ่งแขวนไว้ที่ต้นไม้โดยฮาร์ตไม่ทันได้สังเกตุ ฮาร์ตพูดต่อไปว่า
"เวลาฉันเขียนรายงานฉันมักจะเอาคำพูดของคิงส์ฟิวด์มาใช้เขียน เวลาฉันนั่งในห้องโถงฉันมักได้ยินเพื่อนนักศึกษาวิจารณ์คิงส์ฟิวด์อย่างสนุกสนานราวกับเขาเป็นตัวเอกในนิยาย"
"ฮาร์ต...เธอคิดบ้างไหมว่าคนอื่นเขาอาจมองเธอเป็นตัวประหลาด" ซูซานเตือน
"มีบางเรื่องฉันก็เห็นด้วยกับเธอนะ..ฮาร์ต แต่เรื่องระหว่างฉันกับพ่อนั้นมันแตกต่างจากเรื่องระหว่างเธอกับพ่อ ฉันอยากบอกเธอตรงๆ นะว่าเธอบ้าหรือเปล่าที่หมกมุ่นอยู่กับพ่อของฉัน ฉันอยากให้เธอดึงตัวเองออกมา มีความคิดเป็นตัวของตัวเองไม่ถูกพ่อของฉันครอบงำ"
ขณะนั้นลมทะเลพัดเข้าฝั่งค่อนข้างแรงจนต้นไม้ใหญ่สั่นไหว ซูซานหันกระบอกปืนเปลี่ยนเป้าไปที่พื้นทรายแทน
"ฉันไม่รู้จะอธิบายให้เธอเข้าใจอย่างไรแล้ว แต่ฉันอยากให้เธอหยุดทำตัวอ่อนแอเสียที" ซูซานพูดจบ เสียงปืนดังขึ้นสองนัดซ้อน เศษหินและเม็ดทรายกระเด็นขึ้นมา
ฮาร์ตตกใจจนลุกขึ้นมาจากเก้าอี้
"อย่าตกใจ ฉันยิงจนหมดกระสุนแล้ว" พูดจบซูซานวางปืนลงแล้วพูดต่อว่า
"ฟังฉันนะฮาร์ต ฉันเบื่อที่จะฟังเธอพูดแต่เรื่องพ่อฉัน แล้วเรื่องความรู้สึกของเธอล่ะ ทำไมเธอไม่พูดบ้าง ถ้าหากวันใดที่เธอรู้สึกอึดอัดในระหว่างเรียน เธอก็แค่พูดออกไปตรงๆ สิ ทำไมต้องทนอยู่ได้"
"ซูซาน..เธอไม่เข้าใจ ในการเรียนกฎหมายพวกเราต่างทำงานเป็นกลุ่ม และในเวลาเรียนพวกเราต้องอภิปรายประเด็นกฎหมาย"
"โอ้พระเจ้า!" ซูซานกล่าวคำสบถ เธอเดินไปหาฮาร์ต เอามือโอบรอบคอฮาร์ต จ้องมองฮาร์ตพร้อมรอยยิ้ม แต่แล้วซูซานปล่อยมือข้างหนึ่งออกแล้วตบหน้าฮาร์ตอย่างแรงจนฮาร์ตหน้าชา ฮาร์ตรีบจับข้อมือซูซานไว้แน่นกันโดนตบซ้ำ
"อย่าตกใจไปเลยฮาร์ต ฉันแค่ต้องการจะรู้ว่าเธอยังมีสติดีอยู่หรือเปล่า"
จบตอนที่ 55
โปรดติดตามตอนต่อไป
ฝากติดตามเพจ สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
ขอบคุณทุกท่าน
สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
