ตอน เปลี่ยนความโกรธเป็นพลัง
ฮาร์ตจูงมือซูซานเดินเล่นบนชายหาดด้วยเท้าเปล่า แสงแดดยามเช้าสาดส่องท้องทะเลสะท้อนแสงระยิบระยับ
"เดือนหน้าจะมีเรือเฟอรี่พานักศึกษากฎหมายปีหนึ่งมาส่งที่ท่าเรือที่นี่ทุกๆ สองชั่วโมง ที่ผ่านมาทุกครั้งที่ฉันเห็นเรือมาจอดฉันนึกอยากจะจมเรือให้หายไปเลย" ซูซานบ่น
"ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ" ฮาร์ตถาม
"ก็มันเสียงดังน่ะสิ"
ฮาร์ตและซูซานหยุดเดินแล้วทอดสายตามองออกไปที่ท้องทะเล ในใจฮาร์ตเวลานี้ไม่มีความคิดที่จะกลับไปเรียนและเผชิญหน้ากับการสอบไล่ของนักศึกษาปีหนึ่ง ที่นี่ฮาร์ตรู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่กับซูซานจนอดคิดไม่ได้ว่าเขาฝันไปหรือเปล่า
"ซูซาน ฉันไม่อยากกลับไปเจอหน้าพ่อเธอเลย"
"ฉันก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน ฉันเคยฝันว่าจะดีกว่าไหมถ้าครอบครัวฉันตอนนี้ไม่ใช่มีแค่สามคนพ่อแม่ลูก ฉันอยากมีพี่มีน้องเพิ่มอีก"
"ให้ฉันเป็นพี่ชายเธอก็ได้นะ ฉันอยากให้เธอกลับไปเป็นเด็กสาว ฉันจะเฝ้าดูแลเธอจนโตเป็นสาวแล้วพาเธอไปส่งที่โรงเรียน"
"ได้สิ งั้นเป็นพี่ชายฉันตอนนี้เลยดีไหม?"
พูดจบซูซานก็เอามือจับที่หัวของฮาร์ตแล้วโยกไปโยกมาพร้อมส่งเสียงหัวเราะคริกๆ
"ซูซาน เธอทำบ้าอะไรของเธอ"
"พี่น้องหยอกล้อกันยังไงล่ะ น้องจะบอกพี่ให้ฟังนะ น้องเชื่อว่าพี่ไม่กล้าทำร้ายน้องที่น่ารักคนนี้ได้หรอก" ซูซานยังคงแกล้งฮาร์ตต่อไป เธอเอาฝ่ามือจิ้มไปที่ท้องฮาร์ตจนฮาร์ตร้องโอ้ยพร้อมกับตัวงอไปเลย
"ฮาร์ตจ้ะ ฉันไม่ได้คิดจะทำร้ายเธอหรอกนะ แต่ถึงฉันจะทำร้ายเธอ เธอก็ไม่กล้าตอบโต้ฉันกลับหรอก เพราะเธอไม่ได้เป็นคนโมโหร้าย ที่ผ่านมาเธอชอบยอมเป็นผู้แพ้ เหมือนอย่างตอนนี้เธอยอมแพ้ให้กับการเรียนกฎหมายยังไงล่ะ"
ฮาร์ตฟังคำพูดจี้ใจดำจากซูซานแล้วทำให้จิตใจฮาร์ตกลับมาฮึดสู้ ฮาร์ตทำตัวแข็งขืนไม่ยอมให้ซูซานแกล้งอีก ซูซานไหวตัวทันรีบผละจากตัวฮาร์ตแล้ววิ่งหนี ฮาร์ตวิ่งไล่ตามจนทัน ขณะที่ฮาร์ตเอื้อมแขนจะคว้าจับไหล่ซูซาน ซูซานแกล้งหยุดแล้วเอี้ยวตัวหลบอย่างรวดเร็ว ฮาร์ตกลัวจะชนถูกซูซานจึงรีบหยุดแต่ก็ทำเอาฮาร์ตล้มลงไปกองอยู่บนหาดทราย
"ฮาร์ต ฉันต้องการเปลี่ยนแปลงพี่ชายคนนี้ให้กลายเป็นคนใหม่ที่แจ๋วกว่าเดิม" ซูซานพูดไปหัวเราะไป
"เธอช่างเหมือนเควิน ต่างกันตรงที่เธออดทนได้มากกว่า"
ฮาร์ตยังรู้สึกเจ็บที่ท้องอยู่จึงเอามือไปจับที่ท้องตนเอง
"เธอเป็นอะไรมากไหม?" ซูซานถามด้วยความเป็นห่วง เธอก้มตัวลงไปเพื่อจะดึงฮาร์ตให้ลุกขึ้นมา แต่ฮาร์ตกลับดึงซูซานลงมาจนทับตัวเขา จากนั้นฮาร์ตก็เอามือที่เลอะทรายมาป้ายหน้าซูซาน ซูซานพยายามดิ้นจนสามารถหลุดจากมือฮาร์ต
"เธอเห็นไหม ในที่สุดเธอก็ทำสำเร็จถ้าเธอพยายาม เธอแค่รู้จักโกรธให้เป็นแค่นั้นเอง"
ทั้งสองส่งยิ้มให้กันและกัน แล้วนอนเล่นบนชายหาดอย่างมีความสุข
จบตอนที่ 57
โปรดติดตามตอนต่อไป
ฝากติดตามเพจ สุธีร์@อ่านเอสเพลิน
ขอบคุณทุกท่าน
สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
