ตอนที่ 1: ความหวัง
เรียนจบมาพอดี COVID-19 เป๊ะ ตายละ งานก็แทบไม่มีเปิดรับ หางานยากมาก ถึงมีก็คือไม่พอกิน แถมไม่มีโอกาสก้าวหน้าเท่าไรเลยด้วย ตอนนั้นพอมีเงินเก็บบ้างเลย เออวะ ลองเทรดหุ้น crypto ก่อนละกัน
ลองผิดลองถูกมาเรื่อยกำไรบ้างขาดทุนบ้างแต่ก็พอจะอยู่ได้ไม่ลำบากอะไรแต่มันยังไม่มั่นคงสำหรับผมแต่ทำไงได้ ตอนนั้นตัวเลือกก็ไม่ได้เยอะ หันไปทางไหนก้มีแต่คนโดน Layoff ตกงาน เด็กจบใหม่หางานยากมาก เพื่อนๆบางคนก็หางานไม่ได้
จนมีความคิดนึงโผล่ขึ้นมาในหัวผมว่า "ถ้ากูเรียนยังไม่จบยังจะดีซะกว่า"
แต่ไม่นานผมก็ได้มีงานทำสักทีหลังจากจบมาได้ประมาณปีกว่าๆ แต่ผมขอไม่พูดถึงนะครับงานนี้ผมทำแล้วไม่มีความสุขเลยสักนิด ผมได้อะไรมาจากงานนี้พอสมควรเป็นประสบการณ์ที่มันจะสอนผมไปจนวันตาย มันมีเรื่องให้เรียนรู้เยอะมาก(ซึ่งหาเองไม่มีใครมาสอนอะไรมากขนาดนั้น) ไม่ มี ความ สุข เลยแต่ก็ได้เจอเพื่อนร่วมงานที่ดีที่นี่บ้างจนลาออก ทำได้แค่ 3 เดือนเพราะไม่ไหวจริงๆมันไม่สนุกไม่มีความสุขจริงๆมีแต่ความทุกข์ในทุกๆวัน
งานต่อมาที่ผมได้ลองทำคือ เซลขายรถครับ ที่โตโยต้า เป็นงานที่สนุกดีหัวหน้า พี่ๆเพื่อนๆทุกๆคน ดีและให้เกียรติผมมาก ผมขอบคุณจากใจถ้าพี่ๆหรือเพื่อนๆคนไหนในที่ทำงานได้มาอ่าน "ผมขอบคุณพวกคุณทุกคนจากใจจริงนะครับ"
ในระหว่างนั้นน้องของเพื่อนสนิทผมคนนึงก็เทรด Forex หรือ ตลาดซื้อขายอัตราแลกเปลี่ยน ผมก็เลยเออลองเทรดดูหน่อย เพราะเราก็พอจะเทรดเป็นบ้างศึกษาไปด้วยทำงานประจำไปด้วย
ก็คือหาเงินทุกทางเท่าที่จะหาได้เพื่อเก็บออมและลงทุนต่อในอนาคต เทรดเองนะครับไม่ใช่ฝากเงินลงทุนให้คนอื่นแบบในข่าวที่โดนหลอกกันเป็นล้านๆ *ใครที่จะเทรดศึกษาให้ดีเพราะกฎหมายไทยไม่ได้มีการคุ้มครองการเทรดฟอเร็กซ์*
มีวันนึงคือมันเหนื่อยอะครับ ทำงานอะเนอะ เป็นธรมดานั่งบ่นให้แม่ฟังนานอยู่ แม่พูดขึ้นมาว่า
สมัยอาโกวมึงเงินเดือนเริ่มต้นได้เท่าไร
สมัยนี้ยังได้เริ่มต้นเท่าเดิม
แม่ผมเอง
เป็นประโยคนึงที่ฟังแล้วถ้าปล่อยผ่านอาจจะรู้สึกเฉยๆ แต่กับผมซึ่งกำลังประมวลผลสมองจากในกบาลอันอ่อนนุ่มนี้แล้ว ผมเพิ่งคิดสงสัยว่า เออ ทำไม กูได้เท่าพวกอาโกวกูเลยวะ ทั้งๆที่ค่าใช้จ่ายก็แพงขึ้นทุกๆวัน ค่าไฟ ค่าน้ำมัน ค่าทางด่วน ค่าอาหาร ผ่านไปแล้ว 20 ปี เพิ่มหมดยกเว้นรายได้ มันไม่ต้องปรับตามเงินเฟ้อแบบค่าอื่นๆบ้างหรอวะ
เอาเป็นว่านั่งคำนวณค่าใช้จ่ายส่วนตัวแล้ว = เกือบจะเป็นการใช้เงินแบบเดือนชนเดือน แทบไม่มีเงินเก็บหรือมีก็คือไม่เยอะเท่าไร แล้วอนาคตอยากได้บ้านได้รถของตัวเอง มันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ เลิกคิดเรื่องลูกไปได้เลยสำหรับผม ขนาดไม่ต้องจ่ายค่าเช่าห้องพักนะเพราะอยู่บ้านพ่อแม่// เงินเดือนผม 20,000 บาท ทำงานไม่ตรงสายด้วย
ความฝันผมตอนเด็กๆที่มันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้อยู่ดีๆก็ผุดขึ้นมาว่า ครั้งนึงเราอยากไปลองใช้ชีวิตเองที่เมืองนอกสักที่
แต่ปัจจัยในตัวผมปัจจุบันมันต้องมีหลายอย่างที่ต้องคิดมากขึ้น สิ่งสำคัญในตอนนั้นก็คือ โอกาสในหน้าที่การงานที่จะส่งผลกับรายได้ให้มีเงินเก็บมากขึ้น เพื่อเอาไปต่อยอดอะไรก็แล้วแต่ในอนาคตให้มั่นคงมากขึ้น
ตอนต่อไปผมจะมาเล่าให้ฟังว่าผมเริ่มวางแผนไปต่างประเทศโดยคำนึงถึงเรื่องอะไรบ้างจนมาลงเอยที่ Vancouver, BC, Canada
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
