Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
•
ติดตาม
17 ธ.ค. 2023 เวลา 06:46 • นิยาย เรื่องสั้น
Central Westville
ตอน จำเป็นต้องขายตัว
เมื่อเมอร์คิวเรียสเดินทางกลับมาถึงโรงแรมที่เขาพัก เขาได้ขอให้ลูซี่ไปพบแคลส์ที่ศาลาว่าการ เพื่อบอกให้แคลส์รู้ว่าเขาจะไม่กลับไปทานอาหารเย็นกับแขกที่แคลส์นัดหมายไว้
ตอนนี้เขาอยากใช้เวลาอยู่คนเดียวสักพักหนึ่ง ในที่สุดเมอร์คิวเรียสก็ตัดสินใจไปทานอาหารเย็นที่เมืองรีสวิคซึ่งอยู่ระหว่างเฮกและเดลฟท์ ที่นี่เมอร์คิวเรียสได้เจอร้านอาหารร้านหนึ่งที่จัดร้านได้ดูสวยงามสะอาดสะอ้านมากซึ่งจะพบเห็นได้ไม่บ่อยนัก
แต่ร้านนี้ก็ได้สร้างความแปลกใจให้เมอร์คิวเรียสอย่างมาก จากการที่ได้พูดคุยกับเจ้าของร้านจึงทราบว่าเจ้าของร้านเป็นมังสวิรัติ
เมอร์คิวเรียสได้อธิบายให้เจ้าของร้านทราบว่าทางการแพทย์สมัยใหม่นั้นต่างก็สนับสนุนให้คนกินเนื้อสัตว์ ไม่ใช่กินแต่ผักผลไม้ ไม่เช่นนั้นจะทำให้เขาอายุสั้นได้ แต่เจ้าของร้านกลับบอกเมอร์คิวเรียสด้วยความมั่นใจว่าเขากินมังสวิรัติมานานกว่าสิบปีแล้ว นั่นหมายความว่าในอีกสิบปีข้างหน้าเขาก็จะยังมีชีวิตอยู่เพื่อกินมังสวิรัติต่อไป
เจ้าของร้านชวนเมอร์คิวเรียสให้ลองชิมเมนูไข่และผักปวยเล้ง ซึ่งเมอร์คิวเรียสยอมรับว่ามันอร่อยและรสชาติดีมาก เขาหวังลึกๆว่าจะได้มีโอกาสลองทำกินเองในภายหลัง
เมื่อเมอร์คิวเรียสออกมาจากร้าน ท้องฟ้าก็มืดแล้ว เมอร์คิวเรียสใช้เวลาเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงเดลฟท์ เขารีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยเพื่อเตรียมตัวไปประชุมกับนายกเทศมนตรี แวนลิวเวนฮอคและเฟอร์เมร์ตามที่ได้นัดไว้
เมอร์คิวเรียสพยายามมองหาลูซี่เพื่อขอน้ำร้อนจากห้องครัวแต่ไม่เจอ จึงได้สอบถามพนักงานโรงแรมคนหนึ่ง
“ลูซี่ถูกไล่ออกแล้วครับนายท่าน เพราะเธอไม่สุภาพต่อแขกที่มาพักครับ”
เมอร์คิวเรียสคิดในใจว่า
‘ไม่ได้การแล้ว ลูซี่ไม่สมควรถูกกระทำจากเจ้าของโรงแรมอย่างนี้ มันช่างไม่ยุติธรรมและทำร้ายจิตใจหญิงสาวที่ยังบริสุทธิ์อย่างเธอ ที่จะต้องถูกครหานินทาจากผู้คน’
“แล้วผมจะพบลูซี่ได้ที่ไหนครับ?” เมอร์คิวเรียสถามพนักงานโรงแรม
“พ่อแม่ของลูซี่อาศัยอยู่ที่บ้านโทรมๆที่เสียหายจากระเบิดครั้งใหญ่ในเดลฟท์ครับนายท่าน”
เมอร์คิวเรียสรีบมุ่งหน้าไปบ้านของลูซี่ทันที เมื่อไปถึงเขาถึงกับตกใจกับสภาพบ้านที่ไม่น่าเรียกว่าบ้านได้เลย บ้านที่โดนแรงระเบิดจากคลังแสงเมื่อ17ปีก่อน ส่งผลให้โครงสร้างบ้านหลายอย่างเสียหาย บันไดเข้าบ้านถูกแทนที่ด้วยบันไดลิง บานประตูและบานหน้าต่างถูกแทนที่ด้วยเศษแผ่นไม้เก่าๆ
เมอร์คิวเรียสมองเห็นลูซี่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าบ้าน
“ลูซี่ พอฉันรู้เรื่องของหนูก็เลยรีบมาหาหนูทันที แล้วหนูคิดจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ?”
“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันอาจารย์ บางทีหนูอาจไปทำงานเป็นโสเภณีแทน”
เมอร์คิวเรียสตกใจมากที่ลูซี่มีความคิดเช่นนี้
“อะไรดลใจให้หนูคิดจะไปเป็นโสเภณีล่ะ?”
“เพื่อนหนูบอกว่าอาชีพนี้รายได้ดี ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เงินมากกว่าที่หนูทำงานที่โรงแรมทั้งวัน”
“มันก็ใช่…แต่ว่า”
“อาชีพนี้ไม่ต้องรู้หนังสือไม่ต้องเก่งเลขก็สามารถหาเงินได้มาก”
“แต่…”
“มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนหนูหาเงินได้ถึง 4 กิลเดอร์ แต่วันนั้นเธอต้องรับแขกถึง 8 คน แล้วเธอมีของแถมให้แขกด้วย”
“หนูหมายความว่าอะไร?”
“เพื่อนหนูเขามีเชื้อไข้หวัดสเปนค่ะ หนูไม่อยากให้เธอเอาโรคไปติดแขกเลย ยกเว้นเจ้าของโรงแรมที่ไล่หนู”
ระหว่างที่เมอร์คิวเรียสกำลังคุยกับลูซี่อยู่นั้นแม่ของลูซี่ก็เดินเข้ามา
เมอร์คิวเรียสอดคิดไม่ได้ว่าที่ลูซี่มีความคิดอย่างนี้ แม่ของลูซี่มีส่วนรู้เห็นด้วยหรือเปล่า
“คุณแม่ครับ ลูซี่บอกผมว่าเธอคิดจะไปเป็นผู้หญิงหากินครับ”
“ก็ดีแล้วนี่ งานออกจะดี”
“คุณแม่อนุญาตหรือครับ?”
“มันไม่ใช่ประเด็นอนุญาตหรือไม่อนุญาตคนเราทุกคนต้องกินต้องใช้”
“แต่ลูซี่ยังเป็นสาวพรหมจารีอยู่นะครับ”
ลูซี่พูดแทรกขึ้นมาว่า
“มีคนบอกหนูว่าถ้ายังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่จะได้ค่าตัวเพิ่มพิเศษ”
แทนที่ผู้เป็นแม่จะห้ามปรามกลับพูดส่งเสริมว่า
“จริงหรือลูซี่? แต่ลูกจะได้ค่าตัวเป็นพิเศษแค่ครั้งแรกครั้งเดียวนะลูก อย่างนั้นลูกจะต้องขอค่าตัวให้มากๆเลย”
เมอร์คิวเรียสได้ฟังผู้เป็นแม่เห็นดีเห็นงามก็รู้สึกโกรธจนสุดจะทนต่อไปได้ จึงได้ตัดสินใจอะไรบางอย่าง
“ถ้านั่นเป็นเหตุผลทั้งหมดของหนูล่ะก็ เอาอย่างนี้ ฉันจะหางานให้หนูทำโดยหนูไม่ต้องไปเป็นผู้หญิงหากิน”
ลูซี่ฟังแล้วถึงกับอึ้งผสมกับความรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
“อาจารย์จะหางานให้หนูหรือคะ?”
“ใช่แล้ว ถ้ามันจะช่วยไม่ให้หนูต้องไปทำอาชีพอย่างนั้น”
ลูซี่โผเข้าไปกอดแม่ด้วยความดีใจ
“หนูเคยบอกแม่แล้วไม่ใช่หรือว่าอาจารย์เป็นคนดี ตอนนี้หนูไม่อยากขายตัวแล้วล่ะแม่จ๋า”
“อาจารย์จะเป็นคนดีอย่างที่ลูกว่าหรือ? แม่ไม่เคยไว้ใจผู้ชายคนไหน แม้แต่พ่อของลูก”
“ผมว่าเราหยุดพูดก่อนดีกว่า คุณแม่ครับพอดีผมมีธุระสำคัญต้องรีบทำทั้งในวันนี้และวันพรุ่งนี้ ผมขอให้คำมั่นใจกับคุณแม่ว่าก่อนที่ผมจะเดินทางออกจากเดลฟท์ ผมจะช่วยให้ลูซี่มีงานทำอย่างแน่นอน”
จบตอนที่ 50
โปรดติดตามตอนต่อไป
โปรดกดติดตามและให้ความเห็นนะครับ
ขอบคุณทุกท่าน
สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
นวนิยายแปล
บันทึก
1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
เรื่องเล่า ไขคดีปริศนาเมืองเดลฟท์( Death in Delft) ผลงานเกรแฮม แบรก
1
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย