ถ้าเกิดขึ้นเฉพาะหน้า ก็ตั้งสติ กลับมาโฟกัสที่ลมหายใจ
หายใจเข้าลึกๆ ออกยาวๆซักหลายๆรอบให้พอคลายความเครียดหรือตื่นเต้นลง
คนเราเครียดหรือตื่นเต้น ถ้าไม่เพราะไปทุกข์ร้อนกับ"อดีต" ก็กังวลกับ"อนาคต"
การกลับมาอยู่กับลมหายใจ จึงเป็นการดึงตัวเราให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน
เมื่ออยู่กับปัจจุบันแต่ละขณะได้ ก็จะไม่สามารถไปเครียดกับอดีต หรือตื่นเต้น วิตกกังวลกับอนาคตได้
เพียงแต่เราต้องฝึกที่จะอยู่กับปัจจุบัน หมั่นฝึกฝนไปทุกๆวัน เพราะคนเรามักจะล่องลอยกลับไปอดีต ไม่ก็ไปอยู่อนาคตจนสร้างความทุกข์ใจให้ตัวเองเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว
ถ้าไม่อยากเป็นทุกข์ เครียด ต้องฝึกฝนตัวเองเตรียมรับมือกับสถานการณ์ไว้ค่ะ ถ้าเป็นไปได้ลองฝึกสมาธิดูนะคะ
ลองอ่านข้อเขียนนี้ดูนะคะ เผื่อจะเป็นประโยชน์
เหตุใดเมื่อเผชิญเรื่องน่าเครียด
จึงเกิดความหมกมุ่นเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
แม้จะได้เคยผ่านการทำใจ
ผ่านความรู้สึกปล่อยวางมาบ้างแล้ว
ทำไมจิตจึงยังไม่เลิกถือมั่นเสียที?
คำตอบคือ จิตเป็นธรรมชาติที่ ‘ชอบยึด’
แถมกายยัง ‘ช่วยยึด’ เป็นอัตโนมัติด้วย
แม้จิตอยากปล่อยวาง
แต่ถ้าปฏิกิริยาทางกายยังคงชินที่จะยึด
อาการยึดก็คงค้างอย่างนั้น ไม่หายไปไหน
ลองสังเกตดู
ทันทีที่จิตใจตอบสนองกับเรื่องน่าเครียด
จะเกิดปฏิกิริยาทางกายบางอย่าง
เข้าร่วมด้วยเป็นอัตโนมัติ
เช่น สำหรับบางคน
กล้ามเนื้อบริเวณต้นคอ ต้นแขน น่อง
จะบีบรัด เขม็งเกลียวขึ้นมาพร้อมๆกัน
แต่สำหรับบางคน
ก็อาจตึงขมับแน่น แล้วค่อยๆทยอยไล่ลามลงมา
เป็นขบกราม นิ้วงอฝืน ฝ่ามือชื้น เท้าจิกงุ้ม เป็นต้น
ชุดมัดเนื้อที่ ‘ประสานงานกัน’ เหล่านั้น
มีจุดร่วมเดียวคือรักษาอารมณ์เครียดไว้
แต่ละคนจะเกิดอาการซ้ำๆกันแบบเดิมไม่เลิก
แม้ศึกษาธรรมะแล้ว เข้าใจหลักการปล่อยวางแล้ว
ส่วนใหญ่ก็ยังคงเป็นอยู่อย่างเดิมไม่หาย
ตราบเท่าที่ยังไม่มีการฝึก
‘สลายการทำงานทางกาย’ แบบเดิมๆบ้าง
การพยายามฝึกในขณะ ‘เกิดเรื่องแล้ว’ นั้น
มักสายเกินไป
เพราะมัดเนื้อต่างๆร่วมมือกัน
เล่นงานคุณจนหมดความสามารถตั้งสติเสียก่อน
ฉะนั้น หนทางที่จะรับมือได้จริง
คือเตรียมตัวล่วงหน้า
โดยสร้างกลุ่มการทำงานของมัดเนื้อแบบผ่อนคลายเอาไว้
พูดง่ายๆคือฝึกทั้งร่างให้ชินกับการผ่อนคลาย
แทนการรัดแน่นเหมือนที่ผ่านๆมา
กลุ่มมัดเนื้อคลายเครียดแบบครอบจักรวาล
ที่ทุกคนสร้างได้
สร้างสำเร็จแล้วสลายมัดเนื้อเครียดได้ทั่วร่าง
คือ ฝ่าเท้า ฝ่ามือ และใบหน้า
หากเคยชินที่จะทำให้สามจุดนี้คลายตัวได้
คุณจะสบายตัวตลอดไปทั้งชีวิตที่เหลือ
ไม่ว่าจะกำลังนั่ง ยืน เดิน หรือนอน
วิธีฝึก คือ ให้ถามตัวเองบ่อยๆว่า
ขณะนี้เรากำลังเกร็งตรงไหน ไล่ขึ้นมาชัดๆทีละจุด
ฝ่าเท้า ฝ่ามือ หรือใบหน้า
แค่เกิดคำถามขึ้นในใจเพียงเท่านี้
คุณจะรู้สึกถึงปฏิกิริยาตอบสนองทางกายทันที
เมื่อเห็นเท้าเกร็ง เท้าจะคลายออก
เมื่อเห็นมือเกร็ง มือจะคลายออก
เมื่อเห็นหน้าเกร็ง หน้าจะคลายออก
อาจมีบ้างที่บางคนเครียดสะสมจนคลายบางจุดไม่ออก
โดยเฉพาะใบหน้าและขมับ
ถ้าเป็นเช่นนั้น ให้หายใจสบายๆช่วยทีหนึ่ง
แล้วสังเกตอีกครั้งว่า มีการผ่อนคลายลงสักนิดหนึ่งไหม
ถ้าพบว่าผ่อนคลายลงแม้แต่นิดเดียว
ให้ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วในครั้งนั้น
ยิ่งฝึกบ่อยเท่าไร
ชุดการทำงานของมัดเนื้อผ่อนคลาย
ก็ยิ่งเกิดขึ้นบ่อย เกิดขึ้นมาก
ปรุงแต่งจิตให้เข้าลักษณะปล่อยวางถี่ขึ้นเรื่อยๆ
แม้เริ่มฝึกได้เพียงวันละสิบรอบ
คุณก็จะเห็นความแตกต่าง
เช่น เมื่อต้องเผชิญสถานการณ์เคร่งเครียด
จิตและกายอาจเกิดอาการ ‘ยึดแน่น’ ขึ้นมาในวูบแรก
แต่แล้วจะเกิดสติขึ้นได้เองเป็นอัตโนมัติ
และสติดังกล่าว จะไปกระตุ้นการทำงานของ
‘กลุ่มมัดเนื้อผ่อนคลาย’ ขึ้นมาเอง โดยไม่ต้องฝืน
ถ้ารักจะเห็นผลจริง
ต้องฝึกจริงไปเรื่อยๆ
สร้าง ‘กลุ่มมัดเนื้อคลายเครียด’ ขึ้นมาบ่อยๆ
ให้เหมือนกับที่เคยสร้าง
‘กลุ่มมัดเนื้อเคร่งเครียด’ มาทั้งชีวิต
ไม่นานคุณจะพบว่า
ยิ่งเผชิญหน้าสถานการณ์ชวนเครียดมากขึ้นเท่าไร
ร่างกายและจิตใจจะยิ่งถูกฝึกให้เข้าโหมด
‘มีสติผ่อนคลาย’ มากขึ้นเท่านั้น
CR : Dungtrin
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
