พอรู้สึกตัว่าตื่นนอน ก็รีบลุกขึ้นมาปัดกวาดที่หลับที่นอน เก็บพับให้เรียบร้อย เอาผ้าคลุม ..เพราะว่า ที่นอนมันมีมายา ..มองเห็นก็อยากนอน ..ยิ่งก้อให้เกิดความขี้เกียจไม่อยากลุกจากที่นอน
เรื่องที่นอน นั้นก็แปลก มีการปฏิบัติธรรม ตั้งแต่ตีสี่ สวดมนต์ ไปถึง หกโมงเช้า เก้าโมงเข้าถึงเที่ยง บ่ายสองถึงสี่โมง ห้าโมงถึวหกโมงเย็น สองทุ่มถึงเที่ยงคืน ก็มีคนกางมุ้งไว้รอ หลังเที่ยงคืน จะได้มุดมุ้งเข้านอนไม่ต้องเสียเวลามาจัดที่นอนกางมุ้งนอน
..เพียงเท่านี้ แหละ จิตที่มันห่วงนอน เวลาไปปฏิบัติ จิตห่วงมันยึดที่นอน มันก็เรียกร้อง ตัวง่วงเหงาหาวนอนมา นั่งโยกเยกโอนเอน ยืนก็โยกเป็นไม่อ่อนต้องลม เดินก็คดไปมา ตัาง่วงมันลง ..ม้วนตัวตีลังกาได้เลย ทำเป็นนักกายกรรม นี่เค้ามาปฏิบัติธรรมกัน ไม่ใช่มาเล่นกายกรรม เค้ามาปฏิบัติธรรมหนีอารมณ์กัน แต่จิตมันห่วงที่หลับที่นอนก็เป็นแบบนี้
เพราะฉะนั้น เมื่อตื่นให้รีบลุก เก็บที่นอน อย่าให้มาวางรกหูรกตา ..ตัวง่วงนอน ตัวขี้เกียจไม่อยากทำนั้นนี่ มันจะเข้ามาปกคลุมจิตเรา ..ต้องรีบลุก สลัดแข้งขา ทำแบบทหารเกณฑ์ได้ยิ่งดี คนเราใจมันอ่อน ต่อที่หลับที่นอน..เค้าบอกว่ายิ่งที่นอนนุ่มๆ ตัวราคะตัณหาตัวขี้เกียจมันชอบมาเยี่ยงดีนักเค้าว่าอย่างนั้น เราก็ลองเปลี่ยนมานอนกับพื้นกระดาน เอาหนังสือมาหนุนหัว พอตื่นก็ไม่อยากนอนต่อ เพราะนอนต่อมันเจ็บ พื้นก็แข็ง ..ก็รีบลุก..ไม่มีเสื่อที่นอนให้ต้องเก็บ ตัวง่วงนอนเลยไม่ค่อยมากวน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
