สายแล้วแดดร้อน รถก็ติด
เป็นเรื่องปกติของชีวิตในเมืองไม่ว่าจะที่เมืองไหนหรือจังหวัดอะไรก็ตาม
รถมันเยอะกว่าถนน
นี่ขนาดว่าตัดถนนเพิ่มก็ยังไม่วาย
รู้สึกเบื่อรถติดไฟแดงที่แยกนี้มากเป็นพิเศษเพราะ3รอบแล้วก็ยังไม่พ้น นี่จะเข้ารอบที่4 หวังว่าจะไปได้
เอ๊ะ
ป้ายให้เช่า/ขาย พร้อมเบอร์ติดต่อ
กำลังหาอยู่พอดี
ปลายสายเป็นเสียงชายสูงวัย จากน้ำเสียงท่าทางน่าจะใจดี
ถามรายละเอียดตามสมควรจนครบแล้วจึงนัดวันเวลาว่าจะเข้าไปดูสถานที่จริง
ปลายสายตอบรับตามที่บอกมา
...
ช่วงสายเขาจอดรถแล้วค่อยๆเดินมาก่อนเวลานัดเล็กน้อย
เสียงโทรศัพท์ดังจึงรับสายพร้อมเดินไปที่หน้าตึกก็พบว่ามีคนมารอที่ตึกอยู่แล้ว
เสียงใสๆที่โทรมาคือคนที่จะมาเปิดตึกให้
ร่างอ้อนแอ้นบอบบางแต่คล่องแคล่ว เปิดประตูตึกอย่างทะมัดทะแมงพร้อมบรรยายสภาพตึกตามที่เป็น
เขาและเธอเดินขึ้นบันไดเพื่อดูชั้นต่างๆจนถึงดาดฟ้า
เขาขออนุญาตถ่ายรูปและคลิปเพื่อนำไปปรึกษาหุ้นส่วน
ก่อนจะกลับเขาถามถึงคนรับสายที่น่าจะเป็นชายสูงวัย
'อ๋อ คุณพ่อค่ะ'
อ้อ
'พอดีฉันไม่ว่างค่ะ คุณพ่อเลยรับสายเอง'
แล้วต่างฝ่ายก็แยกย้ายกลับ
เขาหันกลับไปมองเธออีกครั้ง
อย่างอ้อยอิ่ง...
กองงานกองเอกสารวางระเกะระกะไม่เป็นระเบียบ
และกว่าจะหมดไปจากโต๊ะก็กินเวลาจนเย็น
น่าเบื่อหน่าย กะว่าบ่ายๆน่าจะเรียบร้อยดันมีงานด่วนอีก
เมื่อดูมือถือก็พบข้อความไลน์มาหลายรายการ ที่เน้นๆคือ'วันนี้มีประชุมนะเว้ย'
เวร กูลืมไปสนิทเลย
ทิ้งรถไว้ที่ออฟฟิศแล้วนั่งวินไปตามนัด
รายละเอียดไม่มาก แค่ให้รับรู้กันทั้งหมดว่าเลือกทำเลไหน แล้วเตรียมเรื่องสัญญากับตกแต่งให้เรียบร้อย
เขาพยักหน้ารับว่าจะไปคุยกับทำเอกสารสัญญาให้เร็วที่สุด
'กูว่าจะเริ่มเปิดได้น่าจะไม่เกินเดือนสองเดือนนี้ ของที่จะเอามาลงก็เตรียมไว้หมดแล้ว เรื่องคนก็เรียกสาขาอื่นมาช่วยกันก่อนชั่วคราว'
เขาพยักหน้ารับอีกคำรบ
เสียงใสๆปลายสายรับฟังเขาเป็นปกติ เขาเองเสียอีกที่ขอโทษขอโพยเสียมากมาย
'ไม่เป็นไรค่ะ'
น้ำเสียงฟังดูมีรอยยิ้มอยู่บ้าง
แล้วก็คุยยืดยาวจนเป็นชั่วโมงจึงวางสายไปอย่างยิ้มแย้ม
หัวใจพองโต
...
เขามาที่ตึกอีกครั้ง
'เผื่อไว้วันหน้าน่ะครับ พรรคพวกกันยังชอบตึกของคุณอยู่'
'ได้ค่ะ'
เขานั่งกินมื้อเที่ยงกับเธอที่ร้านค้าใกล้ๆนั้นเอง
หัวใจพองโตอีกครั้ง
ไม่ได้กลับมาหลายเดือนแล้วนะ
งานยุ่งน่ะ นี่ก็ตะลอนๆอย่างเดียวเลย
เซลส์นี่งานยุ่งอย่างนี้ทุกคนจริงๆเหรอ
เขาหัวเราะ
จับผิดอีกแล้วนะ
ไม่ใช่
ปฏิเสธเสียงแข็งยานคาง
แค่ว่า อะไรจะยุ่งขนาดนั้น
ตอนนี้ก็คุยอยู่นิ ไม่ได้ยุ่ง
นั่นล่ะ
หึๆ
แล้วเมื่อไหร่จะกลับล่ะ
...
เขานั่งมองมองออกไปนอกหน้าต่าง คืนนี้เดือนมืด มีแต่ดาวระยิบระยับ
'ทุกทีชวนมึง มึงก็ไป เที่ยวนี้ไหง?'
'พรุ่งนี้ต้องรีบออกแต่เช้าว่ะ'
เสียงชนแก้วเปรื่องปร่างจบแล้วเขาก็กลับมาพักที่ห้อง
เสียงถอนหายใจอย่างตัดสินใจไม่ได้ดังขึ้นเป็นระยะ สลับกับการอ่านข้อความบนไลน์
เขารู้ รู้ทั้งรู้ แต่ก็...
เสียงใสๆผุดขึ้นมาในห้วงคำนึง
'คุณพ่ออยากคุยด้วยค่ะ'
'ช่วงนี้งานผมค่อนข้างยุ่ง ใกล้ปิดยอดน่ะ ปลีกตัวยาก นี่เดี๋ยวผมต้องข้ามไปที่โน่นอีก บ่ายนี้เลยล่ะ เหนื่อยจริง'
เธอพยักหน้ารับรู้
แววตาดูผิดหวัง
...นั่นมันนานเท่าไหร่แล้วล่ะ
เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง
เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่
ฟ้าคืนนี้มืดจริงหนอ
เฮ้อ...
เขามาที่นี่อีกครั้ง
เด็กน้อยวัยกำลังซน ปีนเบาะรถเล่นแทนที่จะนั่งในคาร์ซีท
เสียงคนเป็นแม่เรียกแล้วจับให้นั่งลง
รถติดไฟแดง เขามองเลยไปนอกหน้าต่าง
ตัวตึกเปลี่ยนเป็นร้านกาแฟ ท่าทางจะนานแล้วแต่ดูแลดีอยู่
'เจ้าของตึกย้ายกันไปนานแล้ว น้าเพิ่งมาเช่าต่อจากคนเช่าเดิมเลยไม่ค่อยรู้เรื่องจ้ะ'
พยักหน้ารับแล้วถือแก้วกาแฟเดินออกมา
...
เขามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใจลอย
เจ้าของเสียงใสๆนั่งอยู่บนรถ
เด็กน้อยหลับอยู่ที่คาร์ซีท
คนเป็นหัวหน้าครอบครัวจับพวงมาลัยอยู่ ท่าทางอารมณ์ดี
ในรถยังมีชายหญิงสูงวัยท่าทางดีนั่งอยู่ด้วย
คนเป็นหัวหน้าครอบครัวดื่มกาแฟที่เจ้าของเสียงใสๆซื้อมาจากร้านที่เคยเป็นบ้านของเธอมาก่อน แล้วค่อยๆบรรจงออกรถตามคันหน้าเมื่อเปลี่ยนสัญญาณไฟจราจร
...
เธอมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใจลอย
ชั่วขณะหนึ่งทั้งคู่ถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันกลับไปยิ้มให้กับคนในรถ
รถ2คันวิ่งสวนกันไป...
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
